سوال
کتاب مقدس درباره خدمت یک مسیحی در ارتش چه می گوید؟
جواب
کتاب مقدس پر از اطلاعات مربوط به خدمت در ارتش است. در حالیکه خیلی از آن قسمتها فقط تشابهاتی در اینباره هستند، اما آیات زیادی هم مستقیما مربوط به این سوال می شوند. کتاب مقدس بطور خاص نمی گوید که آیا یک شخص باید یا نباید در ارتش خدمت کند. در عین حال، مسیحیان میتوانند مطمئن باشند که از یک سرباز در سرتاسر کتاب مقدس با احترام صحبت شده و این خدمت هماهنگ با جهان بینی کتاب مقدس است.
اولین مثال خدمت در ارتش در عهد قدیم آمده است (پیدایش فصل 14)، یعنی وقتیکه لوط برادرزاده ابراهیم بوسیله کَدُرلاعُمَر پادشاه ایلام و همدستانش دزدیده شد. ابراهیم و دوستانش با جمع کردن 318 مرد کارآزموده از اقوامش به کمک لوط رفتند و ایلامیان را شکست دادند. در اینجا گروهی مسلح را می بینیم که برای امری با ارزش به جنگ می روند – یعنی نجات و حفاظت یک بیگناه.
بعدا در این داستان، می بینیم که قوم اسرائیل یک ارتش درست کرد. این احساس که خدا سردار روحانی بود و قومش را علی رغم میزان قدرت ارتشی آنها محافظت می کرد، می تواند دلیلی باشد که قوم عجله ای برای تشکیل ارتش نداشتند. تشکیل یک ارتش معمولی در اسرائیل وقتی انجام شد که یک حکومت مرکزی سیاسی بوسیله شائول و بعد بوسیله داوود و سلیمان ایجاد گردید. شائول اولین کسی بود که یک ارتش دائمی ایجاد کرد (اول سموئیل فصل 13 آیه 2، فصل 24 آیه 2، فصل 26 آیه 2).
آنچه شائول آغاز کرد، داوود ادامه داد. او ارتش را وسعت داد، از نواحی دیگر که به او وفادار بودند سپاهیانی استخدام کرد (دوم سموئیل فصل 15 آیه های 19-22) و فرماندهی مستقیم آنرا به سردار سپاهش یواب سپرد. در زمان داوود اسرائیل در روشهای ارتشی تهاجمی، قوی بود و اقوام اطراف خود مثل بنی عمون را زیر سلطه خود در آورد (دوم سموئیل فصل 11 آیه 1 ؛ اول تواریخ فصل 20 آیه های 1-3). داوود روشی را پایه گذاری کرد که در آن هر ماه از سال دوازده گروه 24000 نفره به نوبت خدمت می کردند (اول تواریخ فصل 27). سلیمان در حالیکه حکومتی توام با صلح داشت، ارتش را هم وسعت داد و ارابه ها و اسب سواران زیادی را به ارتش خود افزود (اول پادشاهان فصل 10 آیه 26). این ارتش تا سال 586 قبل از میلاد، یعنی تا وقتیکه قوم اسرائیل (یهودا) موجودیت خود را بعنوان یک حکومت سیاسی از دست داد، پایدار ماند هر چند که بعد از مرگ سلیمان با تقسیم اسرائیل به دو مملکت، تقسیم شد.
در عهد جدید، عیسی از ایمان و شناخت بالای یک سرباز رومی به اقتدار او تعجب کرد (متی فصل 8 آیه های 5-13). می بینیم که عیسی با شغل او مخالفت نکرد. در عهد جدید به سربازان زیادی اشاره شده است و از آنها به عنوان مسیحی با شخصیت خوب و خدا ترس تمجید شده است (متی فصل 8 آیه 5، فصل 27 آیه 54؛ مرقس فصل 15 آیه های 39-45؛ لوقا فصل 7 آیه 2، فصل 23 آیه 47؛ اعمال رسولان فصل 10 آیه 1، فصل 21 آیه 32، فصل 28 آیه 16).
ممکن است مکان ها و القاب در طی تاریخ عوض شده باشند، اما سربازان ما باید به اندازه آن سرباز رومی کتاب مقدس احترام داشته باشند. در آن زمان یک سرباز از مقام بالائی برخوردار بود، مثلا پولس رسول در مورد اپافروديتوس صحبت می کند که یک مسیحی و سرباز بود (فیلیپیان فصل 2 آیه 25). بعلاوه کتاب مقدس از اصطلاحات ارتشی استفاده می کند که توضیح دهد چطور باید در خداوند قوی بود و اسلحه او را پوشید (افسسیان فصل 6 آیه های 10-20) مثل خود، سپر، و شمشیر را.
بله، کتاب مقدس به خدمت در ارتش مستقیم و غیر مستقیم اشاره می کند. مرد و زن مسیحی که به کشورشان با نام نیک، با احترام و باافتخار خدمت می کنند، باید مطمئن باشند که خدای قادر به وظیفه ای که انجام می دهند احترام می گذارد. آنهایی که با افتخار در ارتش خدمت می کنند لایق سپاس و قدردانی هستند.
English
کتاب مقدس درباره خدمت یک مسیحی در ارتش چه می گوید؟
