Ερώτηση
Πρέπει οι Χριστιανοί να κρατούν την ημέρα αργίας;
Απάντηση
Πολλοί συχνά ισχυρίζονται ότι «ο Θεός θέσπισε το Σάββατο στον κήπο της Εδέμ» εξ αιτίας της συσχέτισης που γίνεται στο Έξοδος 20:11 ανάμεσα στο Σάββατα και τη δημιουργία. Αν και η ανάπαυση του Θεού την έβδομη μέρα (Γένεση 2:3) προμήνυε έναν μελλοντικό νόμο για το Σάββατο, δεν έχει καταγραφεί τίποτα στην Αγία Γραφή για το Σάββατο πριν την έξοδο των Ισραηλιτών από την Αίγυπτο. Πουθενά στην Αγία Γραφή δεν υπάρχει υπαινιγμός ότι τηρείτο η αργία του Σαββάτου από τον Αδάμ μέχρι τον Μωυσή.
Ο Λόγος του Θεού μας ξεκαθαρίζει ότι η τήρηση του Σαββάτου ήταν ένα ειδικό σημάδι ανάμεσα στον Θεό και τον Ισραήλ: «Και ο Μωυσής ανέβηκε στο βουνό για να συναντήσει τον Θεό. Τον κάλεσε ο Κύριος από το βουνό και του είπε: Να τι θα αναγγείλεις στους Ισραηλίτες, τους απογόνους του Ιακώβ: Είδατε τα όσα έκανα στους Αιγύπτιους, και πώς σας σήκωσα πάνω σε φτερούγες αετού και σας έφερα κοντά μου. Τώρα, αν πραγματικά θελήσετε ν` ακούσετε τα λόγια μου και φυλάξετε τη διαθήκη μου, θα είστε δικοί μου, μόνο εσείς, απ` όλους τους λαούς. Στην εξουσία μου είναι ολόκληρη η γη» (Έξοδος 19:3-5).
«Οι Ισραηλίτες πρέπει να τηρούν από γενιά σε γενιά το Σάββατο ως διαθήκη αιώνια, και να το γιορτάζουν. Αυτή η μέρα θα είναι σημάδι αιώνιο ανάμεσα σ` εμένα και τους Ισραηλίτες, γιατί σε έξι μέρες εγώ, ο Κύριος, δημιούργησα τον ουρανό και τη γη, και την έβδομη μέρα σταμάτησα και αναπαύτηκα» (Έξοδος 31:16-17).
Στο κεφάλαιο 5 του Δευτερονομίου ο Μωυσής επαναδιατυπώνει τις δέκα εντολές στην επόμενη γενιά των Ισραηλιτών. Εδώ, μετά την εντολή για την τήρηση του Σαββάτου στα εδάφια 12-14, ο Μωυσής δίνει τον λόγο που δόθηκε το Σάββατο στο έθνος του Ισραήλ: «Μην ξεχνάς ότι ήσουν δούλος στην Αίγυπτο, αλλά εγώ ο Κύριος, ο Θεός σου, σε έβγαλα από κει με το δυνατό μου χέρι, με την ακαταμάχητη δύναμή μου. Γι αυτό σε διέταξα να τηρείς την ημέρα του Σαββάτου» (Δευτερονόμιο 5:15).
Σημειώστε τη λέξη γι αυτό. Ο λόγος που ο Θεός έδωσε το Σάββατο στους Ισραηλίτες δεν ήταν για να θυμούνται τη δημιουργία, αλλά για να θυμούνται τη σκλαβιά της Αιγύπτου και την απελευθέρωση του Θεού. Προσέξτε τις αξιώσεις της τήρησης του Σαββάτου: Όποιος ήταν κάτω από αυτόν το νόμο δεν μπορούσε να φύγει από το σπίτι του το Σάββατο (Έξοδος 16:29), δεν μπορούσε να ανάψει φωτιά (Έξοδος 35:3), και δεν μπορούσε να βάλει οποιονδήποτε άλλον να δουλέψει (Δευτερονόμιο 5:14). Όποιος παραβίαζε το νόμο του Σαββάτου έπρεπε να πεθάνει (Έξοδος 31:15, Αριθμοί 15:32-35).
Μια εξέταση περικοπών της Καινής Διαθήκης μας δείχνει τέσσερα σημαντικά σημεία: 1) Όποτε εμφανίζεται ο Ιησούς στην αναστημένη Του μορφή και αναφέρεται η μέρα, είναι πάντα η πρώτη μέρα της εβδομάδας (Κατά Ματθαίον 28:1,9,10, Κατά Μάρκον 16:9, Κατά Λουκά 24:1, 13,15, Κατά Ιωάννη 20:19,26). 2) Η μόνη φορά που αναφέρεται το Σάββατο από τις Πράξεις μέχρι την Αποκάλυψη είναι για ευαγγελιστικούς σκοπούς στους Εβραίους και συνήθως σε συναγωγή (Πράξεις κεφάλαια 13-18). Ο Απόστολος Παύλος έγραψε, «Ανάμεσα στους Ιουδαίους συμπεριφέρθηκα σαν Ιουδαίος για να τους κερδίσω στο Χριστό» (Α` Κορινθίους 9:20). Ο Παύλος δεν πήγε στη συναγωγή για να συναντήσει και να διδάξει τους πιστούς, αλλά για να πείσει και να σώσει τους χαμένους. 3) Από τότε που ο Παύλος δηλώνει ότι «από τη στιγμή αυτή πηγαίνω στους εθνικούς» (Πράξεις 18;6), το Σάββατο δεν αναφέρεται ξανά. Και 4) αντί να προτείνει προσκόλληση στην αργία του Σαββάτου, το υπόλοιπο της Καινής Διαθήκης υπονοεί το αντίθετο (συμπεριλαμβανομένης της μιας εξαίρεσης στο σημείο 3 πιο πάνω, στηριζόμαστε στην Κολοσσαείς 2:16).
Αν κοιτάξουμε πιο προσεκτικά το σημείο 4 πιο πάνω θα μας αποκαλύψει ότι δεν υπάρχει υποχρέωση για τους πιστούς της Καινής Διαθήκης να τηρούν το Σάββατο, και θα μας δείξει επίσης ότι η ιδέα για την Κυριακή «Χριστιανικό Σάββατο» είναι επίσης μη πνευματική. Όπως αναφέραμε πιο πάνω, υπάρχει μια φορά που αναφέρεται το Σάββατο μετά που ο Παύλος άρχισε να εστιάζει την προσοχή του στους εθνικούς, «Μην αφήνετε, λοιπόν, κανέναν να σας κρίνει για ζητήματα φαγητών ή ποτών ή πως δεν τηρείτε τις γιορτές, τις νουμηνίες ή τα Σάββατα. Αυτά ήταν απλώς σκιά της πραγματικότητας που επρόκειτο να έρθει, και η πραγματικότητα αυτή είναι τώρα ο Χριστός» (Κολοσσαείς 2:16-17). Το Ιουδαϊκό Σάββατο καταργήθηκε στο σταυρό όπου ο Χριστός «Κατήργησε το χρεόγραφο με τις διατάξεις του, που ήταν εναντίον μας, και το έβγαλε από τη μέση καρφώνοντάς το στο σταυρό» (Κολοσσαείς 2:14).
Αυτή η ιδέα επαναλαμβάνεται περισσότερες από μια φορές στην Καινή Διαθήκη: «Άλλοι κάνουν διάκριση ανάμεσα στις μέρες, ενώ άλλοι τις θεωρούν όλες ίδιες. Ας κάνει ο καθένας ό,τι νομίζει σωστό. Όποιος τιμάει μια ορισμένη μέρα το κάνει για να τιμήσει τον Κύριο. Κι όποιος δεν τιμάει μια ορισμένη μέρα, κι αυτός το κάνει για να τιμήσει τον Κύριο» (Ρωμαίους 14:5-6α). «Τώρα όμως που γνωρίσατε τον Θεό, ή σωστότερα τώρα που σας γνώρισε ο Θεός, γιατί ξαναγυρίζετε στα ασθενικά και ανίσχυρα στοιχεία; Γιατί θέλετε να υποδουλωθείτε πάλι σ` αυτά; Γιατί δίνετε ξεχωριστή σημασία σ` ορισμένες μέρες, μήνες, εποχές και χρόνια;» (Γαλάτας 4:9-10).
Αλλά μερικοί ισχυρίζονται ότι μια εντολή από τον Κωνσταντίνο το 321 μΧ «άλλαξε» το Σάββατο σε Κυριακή. Ποια μέρα συναθροιζόταν η πρώτη εκκλησία για λατρεία; Η Αγία Γραφή ποτέ δεν αναφέρει κάποια συνάθροιση το Σάββατο για κοινωνία και λατρεία. Ωστόσο, υπάρχουν περικοπές που αναφέρουν καθαρά την πρώτη μέρα της εβδομάδας. Για παράδειγμα, Πράξεις 20:7 δηλώνει ότι ‘την πρώτη μέρα της εβδομάδας είχαν συγκεντρωθεί οι μαθητές για τη θεία Ευχαριστία’. Στην Α` Κορινθίους 16:2 ο Παύλος προτρέπει τους πιστούς της Κορίνθου ‘Τις Κυριακές καθένας σας ας βάζει κατά μέρος χρήματα, μαζεύοντάς τα έτσι, ανάλογα με τα έσοδά του.’ Εφ` όσον ο Παύλος ονόμασε αυτή την προσφορά «ευχαριστία» στο Β` Κορινθίους 9;12, αυτή η συνεισφορά θα πρέπει να συνδέονταν με την λατρεία της συνάθροισης των Χριστιανών την Κυριακή. Ιστορικά η Κυριακή, όχι το Σάββατο, ήταν ή συνηθισμένη ημέρα συνάντησης των Χριστιανών στην εκκλησία, τον πρώτο αιώνα.
Το Σάββατο είχε δοθεί στους Ισραηλίτες, όχι στην εκκλησία. Το Ιουδαϊκό Σάββατο είναι ακόμα Σάββατο, δεν έχει αλλάξει. Αλλά το Σάββατο είναι μέρος του νόμου της Παλαιάς Διαθήκης, και οι Χριστιανοί είναι ελεύθεροι από το βάρος του νόμου (Γαλάτας 4:1-26, Ρωμαίους 6;14).Η τήρηση του Σαββάτου δεν απαιτείται από τους Χριστιανούς. Η πρώτη μέρα της εβδομάδας, η Κυριακή, η ημέρα του Κυρίου, (Αποκάλυψη 1;10) εορτάζεται η Νέα Δημιουργία, με τον Χριστό ως την αναστημένη Κεφαλή. Δεν είμαστε υποχρεωμένοι να ακολουθήσουμε το Μωσαϊκό νόμο για το Σάββατο-αργία, αλλά είμαστε τώρα ελεύθεροι να ακολουθήσουμε τον αναστημένο Χριστό. Ο Απόστολος Παύλος είπε ότι κάθε Χριστιανός μπορεί να αποφασίζει αν θα τηρήσει ένα Σάββατο αργία, «Άλλοι κάνουν διάκριση ανάμεσα στις μέρες, ενώ άλλοι τις θεωρούν όλες ίδιες. Ας κάνει καθένας ό,τι νομίζει σωστό» (Ρωμαίους 14:5). Εμείς πρέπει να δοξάζουμε τον Θεό κάθε μέρα, όχι μόνο το Σάββατο ή την Κυριακή.
English
Πρέπει οι Χριστιανοί να κρατούν την ημέρα αργίας;
