Ερώτηση
Είναι Βιβλικός ο μηδενισμός;
Απάντηση
Μηδενισμός είναι η πίστη ότι οι μη πιστοί δεν θα υποφέρουν αιώνια στην κόλαση, αλλά μάλλον θα «εξαλειφθούν» μετά το θάνατο. Πίστη στο μηδενισμό είναι αποτέλεσμα παρανόησης μιας ή περισσοτέρων από τις ακόλουθες διδασκαλίες: (1) οι συνέπειες της αμαρτίας, (2) η δικαιοσύνη του Θεού, (3) η φύση της Κόλασης.
Σε σχέση με τη φύση της Κόλασης, οι μηδενιστές δεν κατάλαβαν το νόημα της λίμνης της φωτιάς. Προφανώς αν ένας άνθρωπος ριχτεί μέσα σε μια λίμνη με καιόμενη λάβα, θα λιώσει στη στιγμή. Ωστόσο, η λίμνη της φωτιάς είναι και φυσικός και πνευματικός χώρος. Δεν είναι ότι απλά ένα ανθρώπινο σώμα θα ριχτεί σε μια λίμνη φωτιάς, είναι ένα ανθρώπινο σώμα, ψυχή και πνεύμα. Η πνευματική φύση δεν μπορεί να καταναλωθεί από φυσική φωτιά. Φαίνεται ότι οι μη σωσμένοι θα αναστηθούν με ένα σώμα έτοιμο για την αιώνια δικαιοσύνη όπως και οι σωσμένοι (Αποκάλυψη 20:13, Πράξεις 24:15). Αυτά τα σώματα είναι ετοιμασμένα για αιώνια τύχη.
Η αιωνιότητα είναι ένα άλλο σημείο που οι μηδενιστές απέτυχαν επαρκώς να κατανοήσουν. Οι μηδενιστές σωστά λένε ότι η Ελληνική λέξη «αιώνιο», που συνήθως μεταφράζεται για πάντα, δεν σημαίνει ακριβώς για πάντα. Συγκεκριμένα αναφέρεται σε ένα «διάστημα» ή «αιώνα», μια χρονική περίοδο. Ωστόσο, είναι ξεκάθαρο ότι στην Καινή Διαθήκη η λέξη «αιώνια» μερικές φορές αναφέρεται σε μια ατέλειωτη χρονική περίοδο. Η Αποκάλυψη 20;10 μιλάει για τον Σατανά, το θηρίο, και τον ψευδοπροφήτη που ρίχτηκαν στη λίμνη της φωτιάς και βασανίζονταν «μέρα και νύχτα για πάντα». Είναι φανερό ότι αυτοί οι τρεις δεν «εξαλείφτηκαν» όταν ρίχτηκαν στη λίμνη της φωτιάς. Γιατί θάπρεπε η τύχη των μη σωσμένων να είναι διαφορετική (Αποκάλυψη 20:14-15); Το πιο πειστικό στοιχείο για την αιωνιότητα της Κόλασης είναι στο Κατά Ματθαίον 25:46, «Αυτοί λοιπόν θα πάνε στην αιώνια τιμωρία, ενώ οι δίκαιοι στην αιώνια ζωή». Σ` αυτό το εδάφιο, η ίδια ακριβώς Ελληνική λέξη χρησιμοποιείτε για τους άδικους και για τους δίκαιους. Αν οι άδικοι βασανίζονται για ένα «διάστημα», τότε οι δίκαιοι θα έχουν ζωή στον Ουρανό για ένα διάστημα. Αν οι πιστοί θα είναι στον Ουρανό για πάντα, οι άπιστοι θα είναι στην Κόλαση για πάντα.
Μια άλλη συχνή αντίρρηση στην αιωνιότητα της Κόλασης από τους μηδενιστές είναι ότι θα ήταν άδικο για τον Θεό να τιμωρήσει τους άπιστους στην Κόλαση για πάντα για ένα περιορισμένο αριθμό αμαρτιών. Πώς θα ήταν δίκαιο για τον Θεό να τιμωρήσει ένα άτομο που έζησε μια αμαρτωλή ζωή, ας πούμε για 70 χρόνια, για όλη την αιωνιότητα; Η απάντηση είναι αυτή – η αμαρτία μας φέρει αιώνιες συνέπειες γιατί είναι ενάντια σε έναν αιώνιο Θεό. Όταν ο βασιλιάς Δαβίδ διέπραξε την τιμωρία της μοιχείας και φόνου δήλωσε, «Σ` εσένα, σ` εσένα προπαντός αμάρτησα, κι ό,τι κακό ενώπιόν σου το έκανα…» (Ψαλμός 51:6). Ο Δαβίδ αμάρτησε απέναντι στη Βηρσαβεέ και τον Ουρία, πώς μπορούσε ο Δαβίδ να ισχυρίζεται ότι αμάρτησε ενάντια στο Θεό; Ο Δαβίδ κατάλαβε ότι όλες οι αμαρτίες είναι τελικά ενάντια στο Θεό. Ο Θεός είναι ένα αιώνιο και άπειρο Ον. Σαν αποτέλεσμα, όλες οι αμαρτίες αξίζουν αιώνια τιμωρία. Ένα γήινο παράδειγμα γι αυτό θα ήταν η σύγκριση της επίθεσης ενάντια στο γείτονά σου και της επίθεσης ενάντια στον Πρόεδρο της χώρας. Ναι, και τα δυο είναι εγκλήματα, αλλά η επίθεση στον Πρόεδρο θα είχε πολύ μεγαλύτερες συνέπειες. Πόσο περισσότερο η αμαρτία ενάντια σε έναν άγιο και άπειρο Θεό δικαιολογεί τρομερές συνέπειες;
Μια πιο προσωπική θεώρηση του μηδενισμού είναι η ιδέα ότι δεν θα μπορούσαμε να είμαστε ευτυχισμένοι στον Ουρανό αν ξέραμε ότι μερικοί από τους αγαπημένους μας υποφέρουν ένα αιώνιο βασανιστήριο στην Κόλαση. Όταν φτάσουμε στον Ουρανό, δεν θα έχουμε τίποτα να παραπονεθούμε ή να λυπηθούμε. Αποκάλυψη 21:4 μας λέει, «Θα διώξει κάθε δάκρυ από τα μάτια τους, κι ο θάνατος δε θα υπάρχει πια. Ούτε πένθος ούτε κλάμα ούτε πόνος θα υπάρχει πια, γιατί τα παλιά πέρασαν». Αν κάποιοι από τους αγαπημένους μας δεν είναι στον Ουρανό, θα είμαστε σε 100% συμφωνία ότι δεν ανήκουν εκεί – ότι καταδικάστηκαν από τη δική τους άρνηση να δεχτούν τον Ιησού Χριστό σαν Σωτήρα τους (Κατά Ιωάννη 3:16, 14:6). Είναι δύσκολο να το καταλάβουμε αυτό, αλλά δεν θα είμαστε λυπημένοι από την απουσία τους. Η προσοχή μας δεν θα έπρεπε να είναι στο πώς θα χαρούμε τον Ουρανό χωρίς όλους αυτούς που αγαπούμε, αλλά μάλλον στο πώς μπορούμε να δείξουμε στους δικούς μας την πίστη στο Χριστό – έτσι ώστε να είναι εκεί.
Η Κόλαση είναι ίσως ο βασικός λόγος που ο Θεός έστειλε τον Ιησού Χριστό να πληρώσει την ποινή της αμαρτίας μας. Το να «εξαλειφθείς» μετά το θάνατο δεν είναι κάτι που σε τρομάζει, αλλά μια αιωνιότητα στην Κόλαση ασφαλώς είναι. Ο θάνατος του Ιησού ήταν ένας άπειρος θάνατος , που πλήρωσε την άπειρη ποινή της αμαρτίας μας – έτσι ώστε να μη χρειάζεται να την πληρώνουμε στην Κόλαση για πάντα (Β` Κορινθίους 5:21). Το μόνο που πρέπει να κάνουμε εμείς είναι να θέσουμε την πίστη μας σ` Αυτόν και θα σωθούμε, θα συγχωρεθούμε, θα καθαριστούμε, και μας υπόσχεται ένα αιώνιο σπίτι στον Ουρανό. Ο Θεός μας αγάπησε τόσο πολύ ώστε προμήθευσε τη σωτηρία μας. Αν απορρίψουμε το δώρο Του της αιώνιας ζωής, θα αντιμετωπίσουμε τις αιώνιες συνέπειες αυτής της απόφασης.
English
Είναι Βιβλικός ο μηδενισμός;
