Τι συμβαίνει στους ανθρώπους που δεν είχαν ποτέ την ευκαιρία να ακούσουν για τον Ιησού; Θα καταδικάσει ο Θεός κάποιον που ποτέ δεν άκουσε γι Αυτόν;

Όλοι οι άνθρωποι είναι υπόλογοι στο Θεό είτε έχουν «ακούσει γι Αυτόν» είτε όχι. Η Αγία Γραφή μας λέει ότι ο Θεός έχει αποκαλύψει καθαρά τον εαυτό Του στη φύση (Ρωμαίους 1:20) και στις καρδιές των ανθρώπων (Εκκλησιαστής 3:11). Το πρόβλημα είναι ότι η ανθρωπότητα είναι αμαρτωλή. Όλοι έχουμε απορρίψει αυτή τη γνώση του Θεού και επαναστατήσαμε εναντίον Του (Ρωμαίους 1:21-23). Μακριά από τη χάρη του Θεού, ο Θεός μας παραδίδει στις αμαρτωλές επιθυμίες της καρδιάς μας, επιτρέποντας να ανακαλύπτουμε πόσο ανώφελη και δυστυχισμένη είναι η ζωή μας χωρίς Αυτόν. Αυτό κάνει σ` εκείνους που Τον απορρίπτουν (Ρωμαίους 1:24-32).

Στην πραγματικότητα, το θέμα δεν είναι ότι κάποιοι δεν άκουσαν για το Θεό. Μάλλον, το πρόβλημα είναι ότι έχουν απορρίψει αυτό που έχουν ακούσει και αυτό που είναι φανερό στη φύση. Το Δευτερονόμιο 4:29 δηλώνει, «Από εκεί θ` αποζητήσετε τον Κύριο, το Θεό σας, και θα τον βρείτε, αν τον ζητήσετε μ` όλη σας την καρδιά και μ` όλη σας την ψυχή». Αυτό το εδάφιο μας διδάσκει μια σημαντική αρχή: ο καθένας που πραγματικά αναζητά τον Θεό θα Τον βρει. Αν κάποιος αληθινά επιθυμεί να γνωρίσει τον Θεό, ο Θεός θα του κάνει γνωστό τον εαυτό Του.

Το πρόβλημα είναι ότι, «Δεν υπάρχει κανένας με σύνεση. Δεν υπάρχει κανένας που να αναζητεί το Θεό» (Ρωμαίους 3:11). Οι άνθρωποι απορρίπτουν τη γνώση του Θεού που φανερώνεται στη φύση και στην καρδιά τους, και αντί Αυτού αποφασίζουν να λατρέψουν ένα «θεό» που οι ίδιοι επινοούν. Είναι ανόητο να συζητούμε για τη δικαιοσύνη του Θεού που στέλνει στην κόλαση κάποιον, ο οποίος ποτέ δεν είχε την ευκαιρία να ακούσει το Ευαγγέλιο του Χριστού. Οι άνθρωποι είναι υπόλογοι στο Θεό για ό,τι ο Θεός τους έχει ήδη αποκαλύψει. Η Αγία Γραφή μας λέει ότι οι άνθρωποι απορρίπτουν αυτή τη γνώση, και γι αυτό ο Θεός είναι δίκαιος καταδικάζοντάς τους στην κόλαση.

Αντί να συζητούμε την τύχη αυτών που ποτέ δεν έχουν ακούσει, εμείς, ως Χριστιανοί, θάπρεπε να κάνουμε το καλύτερο δυνατόν για να ακούσουν. Έχουμε καλεστεί να διαδώσουμε το Ευαγγέλιο στα έθνη (Κατά Ματθαίον 28:19-20, Πράξεις 1:8). Το γεγονός ότι ξέρουμε ότι οι άνθρωποι απορρίπτουν τη γνώση του Θεού που αποκαλύπτεται στη φύση πρέπει να μας κινητοποιήσει να διακηρύξουμε τα καλά νέα της σωτηρίας δια του Ιησού Χριστού. Μόνο αποδεχόμενοι το Ευαγγέλιο της χάρης του Θεού δια του Κυρίου Ιησού Χριστού μπορούν οι άνθρωποι να σωθούν από τις αμαρτίες τους και να γλυτώσουν από έναν αιώνιο χωρισμό από το Θεό στην κόλαση.

Αν υποθέσουμε ότι αυτοί που ποτέ δεν άκουσαν το Ευαγγέλιο θα δεχτούν το έλεος του Θεού, τότε προκύπτει ένα τρομερό πρόβλημα. Αν οι άνθρωποι που ποτέ δεν άκουσαν το Ευαγγέλιο θα σωθούν… τότε εμείς θα πρέπει να κάνουμε ότι μπορούμε ώστε κανείς να μην ακούσει το Ευαγγέλιο. Το χειρότερο πράγμα που θα μπορούσαμε να κάνουμε θα ήταν να μοιραστούμε το Ευαγγέλιο με κάποιον και αυτός ή αυτή να το απορρίψει. Αν αυτό συνέβαινε, αυτός ή αυτή θα καταδικάζονταν. Οι άνθρωποι που δεν άκουσαν το Ευαγγέλιο θα πρέπει να καταδικάζονται γιατί διαφορετικά δεν θα υπήρχε κίνητρο για ευαγγελισμό. Γιατί να πάρουμε το ρίσκο οι άνθρωποι να απορρίψουν το Ευαγγέλιο και να καταδικάσουν τους εαυτούς τους - όταν θα μπορούσαν να είχαν σωθεί επειδή δεν είχαν ποτέ ακούσει το Ευαγγέλιο;

English

---

Επιστροφή στην Ελληνική αρχική σελίδα

Τι συμβαίνει στους ανθρώπους που δεν είχαν ποτέ την ευκαιρία να ακούσουν για τον Ιησού; Θα καταδικάσει ο Θεός κάποιον που ποτέ δεν άκουσε γι Αυτόν;