Vraag: "Is de doop noodzakelijk om gered te worden? Wat is de regeneratie van de doop?"
Antwoord:
“Regeneratie (vernieuwing) van de doop” is het geloof dat een mens gedoopt moet zijn om gered te kunnen worden. Wij stellen dat de doop voor een Christen een belangrijke stap in gehoorzaamheid is, maar we wijzen het idee dat de doop vereist is voor de redding ten stelligste af. We geloven heel sterk dat elke Christen door middel van onderdompeling gedoopt zou moeten worden. De doop illustreert de identificatie van een Christen met de dood, de begrafenis en de opstanding van Christus. Romeinen 6:3-4 zegt: “Weet u niet dat wij door de doop, die ons één heeft gemaakt met Christus Jezus, delen in zijn dood? Door de doop in zijn dood zijn wij met Hem begraven, opdat ook wij, zoals Christus door de macht van zijn Vader uit de doden is opgewekt, een nieuw leven zouden gaan leiden.” De onderdompeling in water illustreert de begrafenis met Christus. Het weer uit het water naar boven komen is een voorstelling van de opstanding van Christus.
Als wij meer voorwaarden stellen aan de redding dan een geloof in Christus, dan is dat een redding die op daden is gebaseerd, Als we ook maar íets toevoegen aan het Evangelie, dan beweren we dat de dood van Jezus aan het kruis niet voldoende was om onze redding te bewerkstelligen. Als we zeggen dat we gedoopt moeten worden om gered te worden, dan zeggen we dus eigenlijk dat we onze eigen goede daden en gehoorzaamheid moeten toevoegen aan de dood van Christus om deze toereikend te maken voor onze redding. Maar alleen de dood van Jezus betaalde voor onze zonden (Romeinen 5:8; 2 Korintiërs 5:21). De betaling van Jezus voor onze zonden wordt alleen door geloof op onze “rekening” bijgeschreven (Johannes 3:16; Handelingen 16:31; Efeziërs 2:8-9). En dus is de doop ná onze redding een belangrijke stap, die we in gehoorzaamheid zetten, maar die geen vereiste kan zijn voor onze redding.
Er zijn inderdaad enkele verzen die lijken aan te geven dat de doop een noodzakelijke vereiste is voor de verlossing. Maar omdat de Bijbel ons zo duidelijk vertelt dat de redding alleen door geloof kan worden verkregen (Johannes 3:16; Efeziërs 2:8-9; Titus 3:5), moet er een andere interpretatie voor die verzen bestaan. De Schrift zal de Schrift niet tegenspreken. In het Bijbelse tijdperk werd iemand die zich van de ene tot de andere religie bekeerde vaak gedoopt om zich met die bekering te identificeren. De doop was een middel om die beslissing openbaar te maken. Mensen die weigerden gedoopt te worden, zeiden feitelijk dat zij niet echt geloofden. Daarom was het idee van een ongedoopte gelovige in de gedachten van de apostelen en de vroege discipelen gewoon ongehoord. Als iemand beweerde in Christus te geloven, maar zich toch schaamde om zijn geloof openbaar te verkondigen, dan gaf dit aan dat hij geen echt geloof had.
Als de doop noodzakelijk zou zijn voor de redding, waarom zou Paulus dan zeggen: “God zij dank dat ik niemand van u gedoopt heb, behalve dan Crispus en Gajus” (1 Korintiërs 1:14)? Waarom zei hij dan: “Want Christus heeft mij niet gezonden om te dopen, maar om het evangelie te verkondigen; en dat niet met geleerde woorden, want dan had het kruis van Christus zijn kracht verloren” (1 Korintiërs 1:17)? We moeten toegeven dat Paulus in deze passage een betoog houdt tegen de verdeeldheid in de kerk van Korinthe. Maar hoe zou Paulus ooit kunnen zeggen: “God zij dank dat ik niemand van u gedoopt heb...” of: “...Christus heeft mij niet gezonden om te dopen...” als de doop noodzakelijk zou zijn voor de redding? Als de doop noodzakelijk zou zijn voor de redding, dan zei Paulus dus letterlijk: “God zij dank dat jullie niet gered zijn...” en “Christus heeft mij niet gezonden om mensen te redden...”. Dat zou voor Paulus een ongelooflijk belachelijke uitspraak zijn. Bovendien kunnen we ons afvragen waarom Paulus de doop niet vermeldt, wanneer hij een gedetailleerde samenvatting geeft van wat hij als het Evangelie beschouwt (1 Korintiërs 15:1-8)? Als de doop een vereiste is voor de redding, hoe zou enige presentatie van het Evangelie dan verstoken kunnen zijn van een vermelding van de doop?
Regeneratie door de doop is geen Bijbels idee. De doop redt ons niet van de zonde, maar van een slecht geweten. Petrus leert ons duidelijk dat de doop een ceremoniële handeling is waarmee geen lichamelijke reinheid wordt verkregen, maar wel een goed geweten ten opzichte van God. De doop is een symbool van wat er reeds heeft plaatsgevonden in het hart en in het leven van iemand die op Christus vertrouwt als zijn of haar Redder (zie Romeinen 6:3-5; Galaten 3:27; Kolossenzen 2:12). Om de bron van onze redding perfect duidelijk te maken, voegt Petrus hieraan toe: “door de opstanding van Jezus Christus uit de dood” (zie 1 Petrus 1:3). De doop is een belangrijke stap die elke Christen in gehoorzaamheid zou moeten zetten. De doop kan geen vereiste voor de redding zijn. Als de doop tot een dergelijke vereiste verheven wordt, dan is dat een aanval op de toereikendheid van de dood en de opstanding van Jezus Christus.
