Pytanie
Co mówi Biblia na temat chrześcijan służących w wojsku?
Odpowiedź
Biblia zawiera dużą ilość informacji na temat służby w wojsku. Podczas gdy wiele wojskowej tematyki zawartej w Biblii to tylko analogie, kilka wersów odnosi się dokładnie do tego pytania. Nie, Biblia nie stwierdza jednoznacznie: „Powinieneś służyć w wojsku”, ale tak samo nie stwierdza „Nie powinieneś służyć w wojsku”. W ten sposób, chrześcijanie powinni wiedzieć, że bycie żołnierzem jest uznawane przez Biblię i wiedzieć, że taka służba pozostaje w zgodzie z biblijnym punktem widzenia.
Pierwszy przykład służby wojskowej znajdujemy w Starym Testamencie (Ks. Rodzaju 14), kiedy bratanek Abrahama, Lot został porwany przez Kedorlaomera króla Elamu i jego sprzymierzeńców. Abraham przyszedł Lotowi z pomocą, zbierając 318 wyszkolonych mężczyzn ze swojego gospodarstwa i pokonał obce siły.
Później w swojej historii, naród izraelski rozwinął stałą armię. Poczucie, że Bóg, jako Boży Wojownik, będzie chronił swój lud, bez względu na siłę ich armii, mogło być powodem, dla którego Izrael tak powoli rozwijał swoją armię. Rozwój regularnej, stałej armii w Izraelu nastąpił tylko po czasie silnego, zcentralizowanego systemu politycznego, rozwój ten nastąpił za czasów Saula, Dawida i Salomona. Saul jako pierwszy uformował regularne wojsko (1 Ks. Samuela 13:2; 24:2; 26:2). Niemniej jednak wojsko musiało być utrzymywane dzięki jedzeniu i innym środkom, które pochodziły z domów poszczególnych żołnierzy (1 Ks. Samuela 17:17-19).
Dawid kontynuował to, co rozpoczął Saul. Powiększył armię, zatrudnił oddziały wojskowe z innych regionów, które były lojalne tylko względem niego (2 Ks. Samuela 15:19-22), i zamienł bezpośrednie przywództwo swojej armii na dowódcę (Joab). Za czasów Dawida, Izrael stał się bardziej agresywny w swojej ofensywnej polityce militarnej, wchłaniając sąsiednie ziemie jak np. Ammon (2 Ks. Samuela 11:1; 1 Ks. Kronik 20:1-3). Dawid ustanowił system oddziałów z 12 grupami po 24.000 mężczyzn służących jeden miesiąc każdego roku (1 Ks. Kronik 27). Chociaż w czasie panowania Salomona w kraju było spokojnie, on jeszcze bardziej powiększył armię, dodając rydwany i jeźdźców na koniach (1 Ks. Królewska 10:26). Stałe wojsko funkcjonowało (mimo podziału królestwa po śmierci Salomona) do roku 586 p.n.e., kiedy to Izrael przestał istnieć jako podmiot polityczny.
Jezus dokonał cudu, kiedy rzymski setnik (oficer, który zarządza 100 żołnierzami) przyszedł do Niego. Odpowiedź setnika do Jezusa świadczy o tym, że miał poznanie autorytetu i wierzył w Jezusa (Ew. Mateusza 8:5-13). Jezus nie zganił jego zawodu. Wiele setników wspomnianych w Nowym Testamencie jest opisywanych jako chrześcijanie, ludzie bogobojni oraz mężczyźni o dobrym charakterze (Ew. Mateusza 8:5,8,13; 27:54; Ew. Marka 15:39,44-45; Ew. Łukasza 7:2,6; 23:47; Dz. Aposotolskie 10:1,22; 21:32; 22:25-26; 23:17,23; 27:1,6,11,31,43; 28:16).
Historycznie miejsca i tytuły mogły się pozmieniać, lecz nasze siły wojskowe powinny być tak samo cenione jak setnicy w Biblii. Bycie żołnierzem było głęboko cenione. Paweł na przykład opisuje Epafrodyta, współpracownika jako „współbojownika” (List do Filipian 2:25). Biblia używa również wojskowej terminologii, aby opisać to, że mamy być silni w Panu, przywdziewając na siebie całą zbroję Bożą (List do Efezjan 6:10-20).
Tak, Biblia mówi na temat wojska, wprost oraz domyślnie. Chrześcijanie, kobiety i mężczyźni, którzy służą swojemu krajowi swoim charakterem, honorem, z godnością mogą być zapewnieni o tym, że ich cywilne obowiązki, które wypełniają są respektowane przez Suwerennego Boga. Ci, którzy służą w wojsku zasługują na nasz szacunek i podziękowania.
English
Co mówi Biblia na temat chrześcijan służących w wojsku?
