ප්‍රශ්නය
ගැලවීම ඇදහිල්ලෙන් පමණක්ද, නැතිනම් ඇදහිල්ල සහ ක්‍රියා වලින්ද?
පිළිතුර
ගැලවීම ඇදහිල්ලෙන් පමණක්ද, නැතහොත් ගැලවීම ඇදහිල්ලෙන් සහ ක්‍රියා වලින්ද? කිතුණු දේවධර්මයේ ඇති වැදගත්ම ප්‍රශ්නය මෙය විය හැකිය. මෙම ප්‍රශ්නය ප්‍රතිසංස්කරනයට, රෙපරමාදු ආගම සහ කතෝලික ආගම අතර භේදයට හේතු විය. මෙම ප්‍රශ්නය බයිබලානුකුල කිතුණු ධර්මය සහ බොහෝ සංස්කෘතීන් අතර ප්‍රධාන වෙනසකි. ගැලවීම ඇදහිල්ලෙන් පමණක්ද නැතිනම් ඇදහිල්ල සහ මිනිස් ක්‍රියා වලින්ද? වෙනත් ආකාරයකින් ප්‍රකාශ කළහොත්, මම ගැලවීම ලබන්නේ යේසුස්වහන්සේ කෙරෙහි විශ්වාසය තැබීමෙන්ද, නැතහොත් මට යේසුස්වහන්සේව විශ්වාස කර, ඊට අමතරව, යම් යම් දේවල් කළ යුතුද?
ගැලවීම සඳහා අවශ්‍ය ඇදහිල්ලට අමතරව ක්‍රියා විවිධ ආගමික කවයන් තුළ වෙනස් වේ. බොහෝ කණ්ඩායම් ජල බව්තීස්මය පෙන්වා දෙන්නේ ගැලවීම සඳහා ඇදහිල්ලට එකතු කළ යුතු කාර්යයක් ලෙසයි - ඔබ බව්තීස්ම නොකළේ නම්, ඔබ ගැලවීම නොලැබේ. සමහරු ඊටත් එහාට යනවා: ඔබ නිවැරදි දේවසේවකයා විසින් බව්තීස්ම විය යුතුය, නිවැරදි ක්‍රමය භාවිතා කරමින්, නිවැරදි වචන කියමින්.
තවත් අය ගැලවීම සඳහා විවිධ චාරිත්‍ර අනුගමනය කළ යුතු යැයි යෝජනා කරයි, නමුත් සූත්‍රය සෑම විටම ඇදහිල්ල + [හිස් තැන් පුරවන්න]. ගැලවීම යනු ඇදහිල්ල + දිව්‍ය පූජාව ලැබීම, ඇදහිල්ල + පාපොච්චාරණයට යාම, ඇදහිල්ල + දසයෙන් කොටස දීම ආදියෙනි.
බයිබලයේ බොහෝ කොටස් උගන්වන්නේ ගැලවීම ඇදහිල්ලෙන් පමණක් මිස ඇදහිල්ල සහ ක්‍රියාවලින් නොවන බවයි. නිදසුනක් වශයෙන්, එපීස 2:8-9, පැහැදිලිවම වචනවලින් සහ නිසැක ලෙස සඳහන් කර ඇත: “ඔබ ගැළවී ඇත්තේ කරුණාවෙන්, ඇදහිල්ල කරණකොටගෙන - මෙය ඔබගෙන්ම නොවේ, එය දෙවියන්වහන්සේගේ දීමනාවකි - ක්‍රියා වලින් නොවේ, එසේ නොවේ. කෙනෙකුට ආඩම්බර විය හැකිය.” නුසුදුස්සන්ට දෙවියන් වහන්සේගේ ආශීර්වාද ගැන සඳහන් කරන කරුණාව යන වචනය ඉතා වැදගත් වේ. කරුණාව පිළිබඳ අදහසම ගැලවීම උපයා ගැනීමට දරන සියලු උත්සාහයන් ප්‍රතික්ෂේප කරයි. ඉශ්‍රායෙල්හි ඉතිරි කොටස දෙවියන්වහන්සේ විසින් තෝරා ගැනීම පිළිබඳව උගන්වන විට පාවුල් එම තර්කය ඉදිරිපත් කරයි: “එය දෙවියන්වහන්සේගේ කරුණාව කරණකොටගෙන, එසේ වන්නේ ඔවුන්ගේ යහපත් ක්‍රියාවලින් නොවේ. මක්නිසාද යත්, එසේ වූ විට, දෙවියන් වහන්සේගේ වරප්‍රසාදය එය සැබවින්ම නොපවතිනු ඇත - නිදහස් හා නුසුදුසු ය” (රෝම 11: 6).
ඇදහිල්ලෙන් පමණක් ගැලවීම පැහැදිලිව උගන්වන අනෙකුත් කොටස් අතර ක්‍රියා 16:31; රෝම 3:28; 4:5; 5:1; ගලාති 2:16; 3:24; එපීස 1:13; සහ පිලිප්පි 3:9.
මුලින්ම බැලූ බැල්මට ඇදහිල්ල සහ ක්‍රියා තුළින් ගැලවීම උගන්වන බව පෙනෙන බයිබල් ඡේද කිහිපයක් තිබේ. එවැනි එකක් නම් යාකොබ් 2:24, යුක්තිසහගත කිරීම ඇදහිල්ල සහ ක්‍රියා මගින් බව පවසන බව පෙනේ: “යමෙකු ධර්මිෂ්ඨ ලෙස සලකනු ලබන්නේ ඔවුන් කරන දෙයින් මිස ඇදහිල්ලෙන් පමණක් නොවන බව ඔබට පෙනේ.” මෙම පෙනෙන ගැටලුව විසඳනු ලබන්නේ ඔහුගේ ලිපියේ යාකොබ්ගේ සමස්ත තර්කය පරීක්ෂා කිරීමෙනි. යම් යහපත් ක්‍රියාවක් සිදු නොකර පුද්ගලයෙකුට ගැලවීමේ ඇදහිල්ල තිබිය හැකිය යන අදහස යාකොබ් ප්‍රතික්ෂේප කරයි (යාකොබ් 2:17-18 බලන්න). ක්‍රිස්තුස්වහන්සේ කෙරෙහි සැබෑ ඇදහිල්ල, වෙනස් වූ ජීවිතයක් ඇති කරන අතර යහපත් ක්‍රියාවල ප්‍රතිඵලයක් වනු ඇතැයි යාකොබ් පවසයි (යාකොබ් 2:20-26). යාකොබ් කියන්නේ ඇදහිල්ලෙන් සහ ක්‍රියාවලින් යුක්තිසහගත කිරීම බව නොවේ, නමුත් ඇදහිල්ලෙන් සැබවින්ම යුක්තිසහගත වූ පුද්ගලයෙකුට ඔහුගේ හෝ ඇයගේ ජීවිතයේ යහපත් ක්‍රියා ඇති බව. ක්‍රියාවන් යනු ක්‍රිස්තුස්වහන්සේ කෙරෙහි අව්‍යාජ ඇදහිල්ලේ බාහිර ප්‍රදර්ශනයකි (යාකොබ් 2:14, 17, 20, 26)—එම බාහිර සංදර්ශනය අන් අය ඉදිරියේ ඇදහිලිවන්තයා “සාධාරණීකරණය” කරයි.
පාවුල් පවසන්නේ යේසුස් ක්‍රිස්තුස්වහන්සේ කෙරෙහි සැබෑ ඇදහිල්ලක් ඇති අය “යහපත් දේ කිරීමට උනන්දුවෙන්” සිටින බවයි (තීතස් 2:14). එපීස 2 වෙත ආපසු යාමට, අප ගැලවීම ලබන්නේ ක්‍රියා තුළින් නොව ඇදහිල්ලෙන් බව ඉගැන්වූ වහාම (එපීස 2:8-9), පාවුල් පවසන්නේ අපව මවනු ලැබුවේ “යහපත් ක්‍රියා කිරීමට” බවයි (එපීස 2:10). ඇදහිල්ල තුළින් දෙවියන් වහන්සේගේ කරුණාවෙන් ගැලවීම පැමිණේ, එම ඇදහිල්ල යහපත් ක්‍රියාවලින් ප්‍රකාශ වේ. ක්‍රියා ඇදහිල්ල අනුගමනය කරන අතර එය සාක්ෂියකි.
අපි ගැලවීම ලබන්නේ ක්‍රියාවලින් යැයි කියන්නට නම්, අප සුදුසුකම් ලැබිය යුත්තේ කාගේ ක්‍රියාවන්ද යන්නයි. අපේම දෑස් තුළ කොතරම් කුසල් තිබුණත් අපගේම ක්‍රියාවලින් අප ගැලවෙන්නේ නැත. අපි ගැලවීම ලබන්නේ අප වෙනුවෙන් ක්‍රිස්තුස්වහන්සේගේ ක්‍රියාවෙන් පමණි. උන්වහන්සේගේ මරණය සහ උන්වහන්සේගේ උත්ථානය අපව ගළවන ක්‍රියා වේ. අපි අපගේ ගැලවුම්කරුව පිළිගන්නේ ඇදහිල්ලෙන් (යොහන් 1:12).
English
ගැලවීම ඇදහිල්ලෙන් පමණක්ද, නැතිනම් ඇදහිල්ල සහ ක්‍රියා වලින්ද?
