Soru
Reform Teolojisi nedir?
Yanıt
Geniş bir şekilde anlatacak olursak, Reform teolojisi, köklerini 16’cı yüzyılda gerçekleşen Protestan Reform hareketine dayandıran her inanç sistemidir. Tabii ki, Reformcular kendileri “sola scripture” inanç bildirilerinde de belirttikleri gibi doktrinlerini Kutsal Yazılar’a bağlamışlardır. Bu yüzden Reform teolojisi “yeni” bir inanç sistemi değil, elçilerin doktrinini devam ettirmeye çalışan bir inanç sistemidir. Reform teolojisi genel olarak Kutsal Yazılar’ın yetkisine, Tanrı’nın egemenliğine, Mesih aracılığıyla lütuf yoluyla kurtuluşa ve müjdeyi bildirmenin gerekliliğine inanır. Tanrı’nın Adem’le yaptığı antlaşmayı ve İsa Mesih aracılığıyla gelen yeni antlaşmayı (Luka 22:20) vurguladığı için Reform teolojisine bazen Antlaşma teolojisi adı da verilir.
Kutsal Yazılar’ın Yetkisi. Reform teolojisi, Kutsal Kitap’ın iman ve uygulamayla ilgili her konuda esinlendirilmiş ve yetkili Tanrı Sözü olduğunu öğretir.
Tanrı’nın Egemenliği. Reform teolojisi Tanrı’nın bütün yaratılış üzerinde tam bir yönetim sahibi olarak egemen olduğunu öğretir. Tanrı bütün olayları önceden belirlemiştir ve bu yüzden de durumlar O’nun planını hiçbir zaman boşa çıkartmaz. Bu durum, insanların iradesini sınırlamaz ve Tanrı’yı da günahı oluşturan yapmaz.
Lütufla kurtuluş. Reform teolojisi, Tanrı’nın lütfu ve merhametinde Kendisi için bir halk kurtarmayı seçmiş olduğunu ve onları günah ve ölümden kurtardığını öğretir. Kurtuluş hakkındaki reformcu doktrin yaygın olarak TULIP akrostişiyle temsil edilir (TULIP, Kalvinizm’in beş noktasının İngilizce harflerinin akrostişidir):
T – mutlak yozlaşma. İnsan, Tanrı’nın gazabı altında günahlı durumunda tamamen çaresizdir ve Tanrı’yı hiçbir şekilde hoşnut edemez. Tam ahlak bozukluğu aynı zamanda, Tanrı lütufkâr bir şekilde onu buna yöneltmedikçe insanın doğal olarak Tanrı’yı tanımaya çalışmayacağı anlamına da gelir (Yaratılış 6:5; Yeremya 17:9; Romalılar 3:10-18).
U – koşulsuz seçim. Tanrı, sonsuz geçmişten beri kimsenin sayamayacağı kadar çok sayıda günahlıyı kurtarmayı seçmiştir (Romalılar 8:29-30; 9:11; Efesliler 1:4-6,11-12).
L – sınırlı kefaret. Buna “özel bir kurtuluş” da denir. Mesih, seçilmişlerin günahının yargısını Kendi üzerine alarak onların yaşamlarının bedelini Kendi ölümüyle ödemiştir. Kurtuluşu sadece “mümkün” kılmakla kalmamış, seçmiş olduğu kişiler için onu almıştır (Matta 1:21; Yuhanna 10:11; 17:9; Elçilerin İşleri 20:28; Romalılar 8:32; Efesliler 5:25).
I – karşı konulmaz lütuf. İnsan düşmüş konumunda Tanrı’nın sevgisine karşı koyar ama yüreğinde etkin olan Tanrı’nın lütfu, daha önce karşı koymuş olduğu şeyi arzulamasına neden olur. Yani, Tanrı’nın lütfu seçilmişlerde kendi kurtarıcı işini mutlaka gerçekleştirecektir (Yuhanna 6:37,44; 10:16).
P – kutsalların sebatı. Tanrı kutsallarını imanlarını terk etmekten korur, bu yüzden kurtuluş sonsuzdur (Yuhanna 10:27-29; Romalılar 8:29-30; Efesliler 1:3-14).
Müjdeciliğin gerekliliği. Reform teolojisi Hristiyanlar’ın dünyada müjdecilik aracılığıyla ruhsal bakımdan ve kutsal yaşam ve yardımseverlik aracılığıyla da sosyal bakımdan bir fark yaratmak için hayatta olduklarını öğretir.
Reform teolojisinin diğer özellikleri genel olarak, vaftiz ve komünyon olmak üzere iki kutsal törenin yerine getirilmesi, ruhsal armağanların sona ermiş olduğu (armağanların artık kiliseye verilmediği) ve Kutsal Yazılar konusunda dönemsel teoloji karşıtı bir görüşü içerir. Reformcu kiliselerde John Calvin, John Knox, Ulrich Zwingli ve Martin Luther’in yazıları büyük saygı görür. Westminster İnanç Bildirisi, Reformcu geleneğin teolojisini içerir. Reformcu gelenekte modern kiliselere Presbiteryen, Kongregasyonalist ve bazı Baptistler de dahildir.
English
Reform Teolojisi nedir?
