Pangutana
Mausab ba ang hunahuna sa Dios?
Tubag
Ang Malakias nagpahayag, “Ako mao ang GINOO dili mausab. Busa kamo, kaliwat ni Jakob, wala mapuo.” Sa samang higayon, ang Santiago 1:17 nagsulti kanato, “Ang matag maayo ug hingpit nga gasa gikan sa kinahitas-an, nanaog gikan sa Amahan sa langitnong mga kahayag, nga dili mausab sama sa mabalhinon nga mga anino.” Ang Numero 23:19 tin-aw: “Ang Dios dili tawo, nga Siya mamakak, o anak sa tawo, nga mausab ang Iyang hunahuna. Mosulti ba Siya ug dili molihok? Mosaad ba siya ug dili motuman?” Sumala aning mga bersikuloha, dili, ang Dios dili mausab. Ang Dios dili mausab ug dili mabag-o. Siya usab labing maalamon. Busa dili Niya mahimo ug “usab ang Iyang hunahuna” sa paagi nga makaamgo og sayop, moatras, ug mosulay ug bag-ong agianan.
Unsaon man nato pagpasabot sa mga bersikulo nga daw nagasulti nga nausab ang hunahuna sa Dios? Ang mga bersikulo sama sa Genesis 6:6, “Ang GINOO naguol nga Iyang gituga ang tawo sa kalibutan, ug ang Iyang kasingkasing napuno sa kasakit.” Nagpahayag usab, ang Exodo 32:14, “Unya ang GINOO milonga ug wala gipadangat ang katalgman nga Iyang gibahad.” Kini nga mga bersikulo naghisgot sa “pagbasol” sa GINOO o “paglunga” sa usa ka butang ug daw nagsukwahi sa doktrina sa pagka dili mabalhinon sa Dios.
Usa pa ka pasahe nga sagad gamiton aron pagpakita nga mausab ang hunahuna sa Dios mao ang sugilanon ni Jonas. Pinaagi niini nga propeta, gisuginlan sa Dios ang Ninive nga Iyang gub’on ang dakbayan sulod sa kap-atan (40) ka adlaw (Jonas 3:4). Apan, naghinulsol ang Ninive sa ilang kasal-anan (mga bersikulo 5 – 9). Agig tubag sa paghinulsol sa mga Asiryanhon, milonga ang Dios: “Nagmaluloy-on siya ug wala gipadangat kanila ang kalaglagan nga Iyang gibahad” (bersikulo 10).
Adunay duha ka mga mahinungdanong hunahuna nga naglambigit sa mga pasahe nga nagaingon nga nausab ang hunahuna sa Dios. Una, mahimo natong makasulti ug mga pamahayag sama sa “Ang GINOO naguol nga Iyang gituga ang tawo sa kalibotan” (Genesis 6:6) ingon nga panig-ingnan sa antropopatismo (o anthropopatheia). Ang antropopatismo usa ka pigura sa pagpanulti kon diin ang mga pagbati or pamaagi sa paghunahuna sa may kinutuban nga katawhan gipahinungod sa walay kinutuban nga Dios. Usa kini ka pamaagi aron atong masabtan ang buhat sa Dios gikan sa tawhanong panglantaw. Sa Genesis 6:6 mismo, atong masabtan ang kagul-anan sa Dios diha sa sala sa tawo. Tataw nga wala gibalit-ad sa Dios ang Iyang desisyon pagtuga sa tawo. Ang katinuoran nga buhi kita sa kasamtangan maoy pamatuod nga ang Dios “wala giusab ang Iyang hunahuna” mahitungod sa kamugnaan.
Ikaduha, kinahanglan natong maghimo ug kalahian tali sa kondisyonal nga mga pamahayag sa Dios ug sa dili kondisyonal nga mga determinasyon sa Dios. Sa laing pagkasulti, sa dihang moingon ang Dios, “Akong laglagon ang Ninive sulod sa kap-atan (40) ka adlaw,” nagasulti siya ingon nga kondisyonal sumala sa tubag sa mga Asiryanhon. Sayod kita niini tungod kay ang mga Asiryanhon maoy nagbasol ug dili ang Dios, gani, nakapalingkawas hinuon sa paghukom. Wala giusab sa Dios ang Iyang hunahuna; hinuon, ang Iyang mensahe sa Ninive usa ka pasidaan aron makapahanggat ug paghinulsol, ug ang Iyang pasidaan nagmalamposon.
Usa ka panig-ingnan sa walay kondisyon nga pamahayag sa Dios mao ang saad sa GINOO kang David, “Ang imong panimalay ug ang imong gingharian molungtad sa kahangtoran sa akong atubangan; ang imong trono matukod sa kahangturan (Ikaduhang Samuel 7:16). Walay kasarang nga nalitok o gipasabot niini nga pamahayag. Bisan unsa pay nahimo o wala nahimo ni David, mamatuman ang Pulong sa GINOO.
Ginasultihan kita sa Dios sa pipila sa mga mapinahong kinaiya sa Iyang pamahayag ug sa katinuoran nga Siya molihok subay sa atong mga pagpili: “Kon sa bisan unsang taknaa akong ipahibalo nga ang usa ka nasod o gingharian pagaibton, pagagub-on ug paga-laglagon, ug kon ang maong nasod nga akong gipasidan-an maghinulsol sa iyang pagkadautan, nan molunga ako ug dili nako ipahamtang diha kanila ang katalagman nga akong gilaraw. Ug kon sa laing higayon nga ang usa ka nasod o gingharian pagatukoron ug igabayaw, ug kon kini maghimog pagkadautan sa akong panan-aw ug dili motuman Kanako, nan akong hunahunaon pag-usab ang maayo nga akong gituyong himoon alang niini. Busa karon sultihi ang katawhan sa Juda ug niadtong nagapuyo sa Herusalem, ‘Mao kini ang gisulti sa GINOO: Tan-awa! Naga-andam ako ug katalagman alang kaninyo ug nagamugna ug laraw batok kaninyo. Busa talikdi ang daotan ninyong pagkinabuhi, matag-usa kaninyo, ug bag-oha ang inyung pagkinabuhi ug pagpanglihok’” (Jeremias 18:7 – 11). Matikdi ang kondisyonal nga pulong kung: “Kong ang maong nasod nga akong gipasidan-an maghinulsol [sama sa Asirya sa Jonas 3)] … nan Ako molunga.” Sa pagkasukwahi, mahimong sultihan sa Dios ang usa ka nasod nga Iya silang panalanginan, apan “kon kini maghimo ug pagkadautan sa akong atubangan [sama sa Israel sa Mikeyas 1] … nan akong hunahunaon pag-usab ang maayu nga akong tuyong himoon.”
Ang lingtunganay mao nga and Dios bug-os nga makanunayon. Sa Iyang pagkabalaan, pagahukman sa Dios ang Ninive. Apan, naghinulsol ang Ninive ug giusab ang ilang kinabuhi. Ingon nga resulta, ang Dios, sa Iyang pagkabalaan, nagmaluloy-an sa Ninive ug giluwas sila. Kining “pagkausab sa hunahuna” bug-os nga makanunayon sa Iyang kinaiya. Ang Iyang pagkabalaan wala gayud mosibog bisan kadiyot lang.
Ang katinuoran nga ang Dios nagamausabon sa Iyang pagtagad kanato sumala sa atong mga pagpili walay labot sa Iyang kinaiya. Gani, tungod kay ang Dios dili mausab, angayan lamang nga iyang tagdon ang matarong lahi sa mga dili matarong. Kung adunay maghinulsol, sa makanunayon ang Dios nagapasaylo; kung adunay modumili paghinulsol, ang Dios makanunayong magahukom. Dili Siya mausabon sa Iyang kinaiyahan, sa Iyang laraw, sa Iyang pagkasiya. Dili Niya mahimo nga mahimuot sa mahinulsolon karong adlawa ug pagkaugma masuko sa mga mahinulsolon. Kung maohon, nagapakita kana nga Siya mabalhinon ug dili kasaligan. Alang sa Dios nga moingon sa Ninive, “pagahukman Nako kamo,” ug unya (human nila magnihulsol) modumili paghukom kanila nagapakita nga daw giusab sa Dios ang Iyang hunahuna. Sa pagkatinuod, ang Dios nagapabilin lamang nga matinud-anon sa Iyang kinaiya. Gihigugma Niya ang pagkamaluloy-on ug nagapasaylo sa mahinulsolon. “Nakalimot ba ang Dios nga magmaluloy-on?” (Salmo 77:9). Ang tubag, wala Siya malimot.
Adunay panahon nga kita mga kaaway sa Dios tungod sa atong sala (Roma 8:7). Gipasidan-an kita sa silot sa sala (Roma 6:23) aron makatukmod kanato paghinulsol. Sa dihang naghinulsol kita ug misalig kang Kristo alang sa kaluwasan, “nausab ang hunahuna” sa Dios mahitungod kanato, ug karon dili na kita mga kaaway inay Iyang minahal nga kaanakan (Juan 1:12). Kay nahasupak sa kinaiya sa Dios ang dili pagsilot kanato kon mipadayon kita sa sala, busa mahasupak sa Iyang kinaiya ang pagsilot kanato human kita maghinulsol. Ang kausaban ba sa atong kasingkasing nagpasabot nga ang Dios mabalhinon? Dili, kung naa man, ang atong kaluwasan nagpunting sa katinuoran nga and Dios dili mausabon tungod kay, kung wala kita Niya giluwas alang kang Kristo, milihok unta Siya supak sa Iyang kinaiya.
English
Mausab ba ang hunahuna sa Dios?