Pangutana
Unsay kalambigitan tali sa pag-ampo ug pagpuasa?
Tubag
Bisan tuod ang kalambigitan tali sa pag-ampo ug pagpuasa wala espisipikong gipasabot sa Kasulatan, ang sagad nga nagalambigit sa duha mao ang mga higayon diin ang pag-ampo ug pagpuasa nga natala sa Biblia. Sa Daang Tipan, nagpakita nga ang pagpuasa inubanan sap ag-ampo adunay kalambigitan sa usa ka pagbati sa panginahanglan ug pagsandig, ug/o makaluluoy nga walay mahimo atubangan sa anaa o gipaabot nga katalagman. Ang pag-ampo ug pagpuasa ginahiusa diha sa Daang Tipan panahon sa pagbangotan, paghinulsol, ug/o lawom nga espirituhanong panginahanglan.
Ang unang capitulo sa Nehemias naghulagway kang Nehemias nga nag-ampo ug nagpuasa, tungod sa iyang lawon nga kagul-anan sa balita nga ang Herusalem giabandonar. Ang daghang mga adlaw sa iyang pag-ampo gihulagway sa mga luha, puasa, kumpisal sa ngalan sa iyang katawhan, ug mga pangamuyo sa Dios alang sa kaluoy. Hilabihan ang pagdagayday sa iyang mga kabalaka nga dili na halos mahunahuna kon “makapahulay” pa siya taliwala sa maong pag-ampo aron mokaon o moinom. Ang pagkaguba nga nahitabo sa Herusalem maoy nakapa-aghat usab ni Daniel aron batonan ang susamang postura: “Busa miyahat ako sa GINOONG Dios ug nagpakiluoy Kaniya diha sa pag-ampo ug hangyo, sa pagpuasa, ug diha sa sako ug mga abo” (Daniel 9:3). Sama ni Nehemias, si Daneil nagpuasa ug nag-ampo nga magmaluloy-on ang Dios sa Iyang katawhan, nga nag-ingon, “Nagpakadaotan kami ug nagmasupilon; mitalikod kami gikan sa imong mga mando ug mga balaod” (v. 5).
Sa pipila ka mga higayon sa Daang Tipan, ang pagpuasa nasumpay sa pag-ampo sa pagpataliwala. Si David nag-ampo ug nagpuasa alang sa iyang masakiton nga anak (Ikaduhang Samuel 12:16), nagahilak atubangan sa GINOO sa mahinangpon nga pagpataliwala (vv. 21 – 22). Giawhag ni Ester si Mordecai ug ang mga Judio sa pagpuasa alang kaniya sa dihang iyang gilaraw nga motunga atubangan sa iyang bana nga hari (Ester 4:16). Klaro, nga ang pagpuasa ug pangaliya suod nga nalambigit.
Adunay mga higayon sa pag-ampo ug pagpuasa sa Bag-ong Tipan, apan wala sila nalambigit sa paghinulsol o pagkumpisal. Ang propeta nga si Anna “wala mobiya sa templo apan nagsimba adlaw ug gabie, nagpuasa ug nag-ampo” (Lucas 2:37). Sa edad nga 84, ang iyang pag-ampo ug pagpuasa kabahin sa iyang pagpangalagad sa GINOO diha sa Iyang templo sa dihang nagpaabot siya sa gisaad nga Manluluwas sa Israel. Mao man usab sa Bag-ong Tipan, ang iglesya sa Antioch nagpuasa nga may kalabotan sa ilang pagsimba sa dihang ang Balaang Espiritu nagpakigsulti kanila mahitungod sa pagtahas ilang Saulo ug Bernabe sa bulohaton sa GINOO. Niadtong puntoha, nag-ampo sila ug nagpuasa, gitapion ang ilang mga kamon sa duha ka tawo ug gipadala sila. Busa, aton makita kini nga mga panig-ingnan sa pag-ampo ug pagpuasa isip mga sangkap sa pagsimba sa GINOO ug pagpangita sa Iyang pabor. Apan, walay timailhan nga ang GINOO mas lagmit nga motubag sa pag-ampo kon kini kinuyogan sa pagpuasa. Hinoon, ang pagpuasa uban sa pag-ampo murag timailhan sa katim-os sa katawhan nga nag-ampo ug sa kritikal nga kinaiya sa mga kahimtang diin makita nila ang ilang kaugalingon.
Usa ka butang ang tin-aw: ang teolohiya sa pagpuasa usa ka teolohiya sa mga prayoridad diin ang mga magtotoo gihatagan ug higayon aron pagpahayag sa ilang kaugalingon sa dili mabahin ug hugot nga debosyon sa GINOO ug sa mga kabalaka sa espirituhanong kinabuhi. Kini nga debosyon mapahayag pinaagi sa paglikay sa hamubong panahon sa mga naandan ug mga maayong butang sama sa pagkaon ug ilimnon, aron matagamtaman ang panahon walay hunong nga panag-uban sa Amahan. Ang atong “pagsalig pagsulod sa Labing Balaang Dapit pinaagi sa dugo ni Hesus” (Hebreo 10:19), magpuasa man o dili, usa kini ka labing makalipay nga mga bahin sa maong “mas maayong butang” nga naato diha ni Cristo. Ang pag-ampo ug pagpuasa kinahanglan nga dili mahimong palas-anon o katungdanan, apan hinoon usa ka kasaulogan sa kaayo sa Dios ug kaluoy ngadto sa Iyang mga anak.
English
Unsay kalambigitan tali sa pag-ampo ug pagpuasa?