Pangutana
Nganung mahinungdanon ang pagkabanhaw ni Cristo?
Tubag
Ang pagkabanhaw ni Hesus mahinungdanong sa pipila ka mga hinungdan. Una, ang pagkabanhaw nagasaksi sa dak kaayong gahom mismo sa Dios. Ang motuo sa pagkabanhaw mao ang pagsalig sa Dios. Kung ang Dios nagalungtad, ug kung Iyang gituga ang uniberso ug adunay gahum ibabaw niini, nan aduna Siyay gahum pagbanhaw sas patay. Kon wala Siyay ingon nga gahom, dili Siya takos sa atung pagsalig ug pagsimba. Siya lamang nga nituga sa kinabuhi ang makapabanhaw niini human sa kamatayon, Siya lamang ang makapabalit-ad sa kakuyaw nga mao ang kamatayon mismo, ug Siya lamang ang makapatangtang sa lala ug makakab-ot sa kadaugan ibabaw sa lubnganan (Unang Corinto 15:54 – 55). Sa pagbanhaw kang Hesus gikan sa lubnganan, gipahinumdoman kita sa hingpit nga soberanya labaw pa sa kinabuhi ug kamatayon.
Laing hinungdan nga ang pagkabanhaw ni Hesu Cristo mahinungdanon mao nga nagpamatood kini sa Iyang pagka walay sala nga kinaiya ug pagkadios nga kinaiyahan. Nag-ingon ang Kasulatan nga ang “Balaan” sa Dios dili makakita ug pagkapukan (Salmo 16:10), ug si Hesus wala nakakita ug pagkapukan, bisan huma Siya mamatay (tan-awa ang Buhat 13:32 – 37). Nakabase sa pagkabanhaw ni cristo nga nagsangyaw si Pablo, “Pinaagi ni Hesus ang kapasayloan sa mga sili gisangyaw diha ninyo. Pinaagi Niya ang tanan nga mitoo nahimong gawasnon gikan sa tanang sala” (Buhat 13:38 – 39).
Ang pagkabanhaw ni Hesu Cristo dili lamang kinatas-ang balidasyon sa Iyang pagkadios; nagbalidar usab kini sa mga propesiya sa Daang Tipan nga nagtagna sa pag-antos ug pagkabanhaw ni Hesus (tan-awa ang Buhat 17:2 – 3). Ang pagkabanhaw ni Cristo gipamatud-an usab ang Iyang kaugalingong pag-angkon nga banhawon Siya sa ikatulong adlaw (Marcos 8:31; 9:31; 10:34). Kung wala gibanhaw si Hesu Cristo, nan wala usab kitay paglaum nga mabanhaw. Gani, gawas sa pagkabanhaw ni Cristo, wala kitay Manluluwas, walay kaluwasan, ug walay paglaum sa kinabuhing dayon. Sama sa giingon ni Pablo, ang atung pagtoo mahimong “walay pulos,” ang ebanghelyo mahimong hingpit nga walay gahum, ug ang atung mga sala magpabilin nga wala mapasaylo (Unang Corinto 15:14 – 19).
Miingon si Hesus, “Ako ang pagkabanhaw ug kinabuhi” (Juan 11;25), ang sa maong pamahayag miangkon nga Siya tinubdan sa duha. Walay pagkabanhaw gawas ni Cristo, walay kinabuhing dayon. Labaw pa sa kinabuhi ang ginahatag ni Hesus; Siya mao ang kinabuhi, ug maoy hinungdan nga walay gahom ang kamatayon diha Niya. Ginatugyan ni Hesus ang Iyang kinabuhi niadtong misalign Kaniya, aron nga mapakig-ambit nato ang Iyang kadaugan sa kamatayon (Unang Juan 5:11 – 12). Kita nga mitoo ni Hesu Cristo makasinati sa kinaugalingon sa pagkabanhaw tungod kay, ingon nga nakabaton ug kinabuhi nga gihatag ni Hesus, atong nadaog ang kamatayon. Dili mahimo nga modaog ang kamatayon (Unang Corinto 15:53 – 57).
Si Hesus ang “unang bunga niadtong nitaliwan” (Unang Corinto 15:20). Sa laing pagkasulti, si Hesus ang migiya sa dalan sa kinabuhi human sa kamatayon. Ang pagkabanhaw ni Hesu Cristo mahinungdanon ingon nga pamatuod sa pagkabanhaw sa mga tawo, nga maoy batakang prinsipyo sa Cristohanong pagtoo. Dili sama sa ubang mga relihiyon, ang Cristiyanismo nagbaton ug Tigtukod nga nidaog sa kamatayon ug misaad nga ang Iyang mga sumusunod makahimo sa samang paagi. Ang matag laing relihiyon gitukod sa mga tawo o mga propeta kansang kataposan mao ang lubnganan. Ingon nga mga Cristohanon, sayod kita nga ang Dios nahimong tawo, namatay alang sa atong mga sala, ug nabanhay sa ikatulong adlaw. Dili makapugong ang lubnganan Kaniya. Nabuhi Siya, ug Siya nagalingkod karon sa tuong kamot sa Amahan sa langit (Hebreo 10:12).
Ang Pulong sa Dios nagagarantiya sa pagkabanhaw sa magtotoo inig-abot ni Hesu Cristo alang sa Iyang iglesia inigpangayab. Ang maong kaseguradohan mosangpot sa dakung awit sa kadaugan ingon sa gisulat ni Pablo sa Unang Corinto 15:55, “Asa, O kamatayon, ang imong kadaogan? Hain, O kamatayon, ang imong kalala?” (itandi sa Oseas 13:14).
Ang kamahinungdanon sa pagkabanhaw ni Cristo adunay mapugsanong sangpotanan sa atong pagpangalagad ngadto sa GINOO sa kasamtangan. Gitapos ni Pablo ang iyang pagpakigpulong mahitungod sa pagkabanhaw niining mosunod nga mga pulong: “Busa, akong hinigugmang mga igsoon, pagmalig-on. Ayaw patay-og sa bisan unsa. Kanunay ihatag ang inyong kaugalingon sa bulohaton sa GINOO, tungod kay sayod kamo nga ang inyung kahago diha sa GINOO dili makawang” (Unang Corinto 15:58). Tungod kay sayod kita nga pagabanhawon kita ngadto sa bag-ong kinabuhi, makasugakod kita sa paglutos ug peligro tungod ug alang kang Cristo (mga bersikulo 30 – 32), sama sa gibuhat sa atong GINOO. Tungod sa pagkabanhaw ni Hesu Cristo, liboan ka mga Cristohanonng martir sa kasaysayan mabut-anong gibaylo ang ilang yutan-ong kinabuhi alang sa walay kataposang kinabuhi ug sa saad sa pagkabanhaw.
Ang pagkabanhaw maoy madaugon ug mahimayaong kadaugan alang sa matag magtotoo. Si Hesu Cristo namatay, nalubong, ug nabanhaw sa ikatulong adlaw sumala sa Kasulatan (Unang Corinto 15:3 – 4). Ug Siya mobalik pag-usab! Ang nangamatay diha ni Cristo pagabanhawon, ug kadtong mga buhi sa Iyang pagbalik ilisan ug makdawat ug bag-ong, mahimayaong mga lawas (Unang Tesalonica 4:13 – 18). Nganung mahinungdanon man ang pagkabanhaw ni Cristo? Nagapamatuod kini kung kinsa si Hesus. Nagapakita nga gidawat sa Dios ang halad ni Cristo alang kanato. Nagapakita nga and Dios adunay gahum pagbanhaw kanato gikan sa mga patay. Nagagarantiya kini nga ang mga lawas niadtong mitoo ni Cristo dili magpabiling patay apan pagabanhawon ngadto sa kinabuhing dayon.
English
Nganung mahinungdanon ang pagkabanhaw ni Cristo?