Pangutana
Nganung mahinungdanon ang pagtambong sa simbahan?
Tubag
Ang Bibliya nagasulti kanato nga kinahanglan natong motambong sa simbahan aron makasimba kita sa Diyos kauban sa ubang magtotoo ug matudloan sa Iyang Pulong alang sa atong espirituhanong pagtubo. Ang nahaunang iglesia “milahutay sila sa pagpaminaw sa pagtulon-an gikan sa mga apostoles, ug milahutay sila sa pagpakig-ambitay uban kanila, sa pagpikaspikas sa tinapay, ug sa mga pag-ampo” (Maga Buhat 2:42). Angay natong sundon ang maong panig-ingnan sa pagmahal – ug himoon ang susamang mga butang. Niadtong panahona, wala silay matultolan nga balay simbahanan, apan “sa adlaw-adlaw sila nanagpadayon sa paghiusa didto sa templo, ug sa pagpikaspikas sa tinapay sa ilang kabalayan, ug sa pagpangaon nga dinuyogan sa kasadya ug kayano sa kasingkasing,” ( Mga Buhat 2:46). Bisan asa mahitabo ang panagtigum ang mga magtotoo milambo sa panag-ambitay kuyog sa ubang mga magtotoo ug sa pagtulon-an sa Pulong sa Diyos.
Ang pagtambong sa simbahan dili lamang usa ka “maayong sugyot”; kabubot-on kini sa Diyos alang sa mga magtotoo. Ang Hebreo 10:25 nagasulti nga angay kita “sa dili pagbiya sa atong panagtigum, ingon sa ginabuhat sa pipila, hinonoa sa pagdasig sa usa ug usa, ug ilabina gayud sa makita ninyo nga ang adlaw sa paghukom nagakahiduol na.” Bisan pa sa nahiunang iglesya, may pipila nga natimpawak sa di’ maayung naandang pagpalta sa pakigpulong kuyog sa ubang mga magtotoo. Ang tigsulat sa Hebreo nagsulti nga dili kana mao ang dalang paga-adtoan. Gikinahanglan nato ang pagdasig nga dinala sa pagtambong sa simbahan. Ug ang pagpaduol sa katapusang mga adlaw maoy mudasig kanato nga mahimong labi pang mahinalaron sa pag-adto sa simbahan.
Ang Simbahan maoy dapit kon diin ang mga magtotoo makahimo sa paghigugmaay sa usa’g-usa (Unang Juan 4:12), magdinasigay sa usa’g-usa (Hebreo 3:13), pagtukmod sa usa’g-usa sa paghigugma ug mga maayong buhat (Hebreo 10:24), alagaran ang usa’g-usa (Galacia 5:13), magtinudloay sa usa’g-usa (Roma 15:14), magtinahuray sa usa’g-usa (Roma 12:10), ug magmaayohon ug manggiluluy-on sa usa’g-usa (Efeso 4:32).
Sa dihang ang usa ka tawo misalig kang Hesu Kristo alang sa kaluwasan, siya nahimong kabahin sa lawas ni Kristo (Unang Korinto 12:27). Alang sa usa ka lawas sa iglesia nga molihok sa husto nga paagi, ang tanang “bahin sa lawas” niini kinahanglang anaa ug nagapamuhat (Unang Korinto 12:14 – 20). Dili igo nga motambong lang sa simbahan; angay kitang malambigit sa pipila ka matang sa pagpangalagdan alang sa uban. Ginamit ang mga espirituhanong gasa nga gihatag kanato sa Diyos (Efeso 4:11 – 13). Ang usa ka magtotoo dili gayud makakab-ot sa bug-os nga espirituhanong pagkahamtong kon walay kapahungawan sa iyang mga gasa, ug kitang tanan nagkinahanglan sa pagtabang ug pagdasig sa ubang mga magtotoo (Unang Kortinto 12:21 – 26).
Tungod niini ug dugang pa nga mga hinungdan, ang pagtambong sa simbahan, ang pagpakiglambigit, ang pakig-ambitay angay mahimong masubayong bahin sa kinabuhi sa mga magtotoo. Ang senemanang pagtambong sa simbahan wala “gipugos” sa mga magtotoo, apan ang usa ka tawo nga iya ni Kristo angayng makabaton ug pangandoy aron simbahon ang Diyos, dawaton ang Iyang Pulong, ug makig-ambitay sa ubang mga magtotoo.
Si Hesus mao ang Batong Sukaranan sa Iglesia (Unang Pedro 2:6), ug kita “ingon nga mga buhi nga bato, ipahimo ninyong espirituhanon nga balay, nga mahimong balaan nga pagkasacerdote, alang sa paghalad ug espirituhanong mga halad nga pagakahimut-an sa Dios pinaagi kang Hesu-Kristo” (Unang Pedro 2:5). Ingon nga mga kahimanang dakbalay sa “espirituhanong balay” sa Diyos, natural nga duna kitay koneksyon sa usa’g-usa ug ang maong koneksyon dayag sa matag takna nga ang Iglesia “moadtog Simbahan.”
English
Nganung mahinungdanon ang pagtambong sa simbahan?