سوال
آیا کتاب هایی مانند «90 دقیقه در بهشت» و «23 دقیقه در جهنم» کتاب مقدسی هستند؟
جواب
کتاب های منتشر شده اخیر که بالاترین فروش را هم داشته اند مانند «بهشت واقعیست، اثر توسط تاد برپو»، «90 دقیقه در بهشت، اثر دان پایپر» و «23 دقیقه در جهنم، نوشته شده توسط بیل ویز» این سوال را مطرح می کنند که آیا خداوند امروز به انسان اجازه می دهد تا بهشت و جهنم را ببیند؟ ایا امکان دارد خداوند انسان را به بهشت و جهنم ببرد، سپس آنها را به زمین بازگرداند تا پیام خود را به ما منتقل کند؟ گرچه این کتاب ها این مفاهیم را دوباره به اذهان عمومی آورده اند اما چنین ادعایی اصلا جدید نیست. کتاب هایی مانند مکاشفه الهی جهنم و مکاشفه الهی بهشت، اثر مری بکستر و ما بهشت را دیدیدم، اثر روبرتس لایردون سالهاست که در دسترس عموم قرار دارند. سوال کلیدی این است که آیا چنین ادعاهایی از نظر کتاب مقدس قابل اعتماد هستند؟
اول از همه باید بدانیم، البته که خدا می تواند تصویر و یا رویایی از بهشت یا جهنم به یک شخص بدهد. خداوند به پولس در دوم قرنتیان فصل 12 آیه های 1 تا 6 چنین امکانی را داده است. اشعیا هم تجربه شگفت انگیزی داشت (فصل 16). بله ممکن است پایپر، ویز، بکستر و دیگر افراد واقعا به بهشت یا جهنم رفته و بازگشته باشند. در نهایت خدا از درستی و صحت این ادعاها آگاه است، و یا اینکه آنها نتیجه تصور غلط، بزرگ نمایی و یا حتی بدتر از همه، فریب باشند. تنها راه تشخیص صحت این ادعاها برای ما این است که آنها را با کتاب مقدس مطابقت دهیم.
چیزی که ما قطعا می دانیم این است که اگر خدا واقعا اجازه بازدید از بهشت وجهنم را به کسی بدهد باید با کتاب مقدس کاملا مطابقت داشته باشد. رویا و تصویری که خداوند از بهشت و جهنم می دهد نباید گفته های کتاب مقدس مانند مکاشفه فصل های 21 تا 22 را نقض کنند. علاه بر این، اگر خدا واقعا اجازه داده تا برخی افراد بهشت و جهنم را ببینند پس این ادعاها نباید به هیچ وجه یکدیگر را نقض کنند. البته ممکن است که رویاها متفاوت باشند و بر روی جزئیات متفاوتی تمرکز داشته باشند اما نباید ناقض یکدیگر باشند.
با هر کتاب یا ادعایی که روبرو می شوید « به دقت به آنها گوش فرا دهيد، و اگر تشخيص داديد كه از جانب خدا هستند، آنها را بپذيريد. خود را از هر نوع بدی دور نگاه داريد» (اول تسالونیکیان فصل 5 آیه های 21 تا 22). چنین کتاب هایی را باید با ذهن موشکافانه بخوانید. گفته نویسنده را با کتاب مقدس مقایسه کنید. مهمترازهمه، هرگز اجازه ندهید تجربه و تفسیر شخص دیگری بر روی درک شما از کتاب مقدس تاثیر بگذارد. کتاب مقدس باید برای تفسیر تجربه ها استفاده شود نه برعکس. اتفاقی که برای دیگران می افتد می تواند باعث تشویق شما شود، اما اجازه ندهید تجربیات آنها به پایه و اساس ایمان شما تبدیل شود.
ما کتاب های 90 دقیقه در بهشت، اثر توسط دان پایپر و بهشت واقعیست، اثر تاد برپو را کتاب مقدسی تر و قابل قبول تر از دیگر کتاب های موجود می دانیم. پایپر و برپو به این مسئله صادقانه و متواضعانه پرداخته اند. اینکه آیا این رویاها از طرف خدا بوده یا نه نمی دانیم، اما به هر حال این تجربیات معجزه آسا بوده اند. دوباره تاکید می کنیم که هر کتابی باید موشکافانه خوانده شود و معیار تشخیص درستی آن فقط باید کتاب مقدس باشد.
زمانی که پولس به بهشت برده شد، چیزهایی شنید که انسان اجازه بازگو کردن آنها را ندارد (دوم قرنتیان فصل 12 آیه 4). به همین شکل، از یوحنا (مکاشفه فصل 10 آیه های 3 تا 4) و دانیال (دانیال فصل 8 آیه 26، فصل 9 آیه 24، فصل 12 آیه 4) خواسته شد که همه ابعاد رویای خود را آشکار نکنند. بسیار عجیب به نظر می رسد که خداوند به پولس، دانیال و یوحنا دستور می دهد که همه ابعاد رویای خود را آشکار نکنند، اما دو هزار سال بعد حتی رویا و تصویر بزرگتری به افراد می دهد و به آنها اجازه می دهد تا هرآنچه دیده اند را به طور کامل بازگو کنند. حرف ما این است که چنین کتاب هایی که ادعای بازدید از بهشت و جهنم را دارند باید با نگاه شک و تردید دیده شوند و مهمتر از همه باید از دیدگاه کتاب مقدس به آنها پرداخته شود.
English
آیا کتاب هایی مانند «90 دقیقه در بهشت» و «23 دقیقه در جهنم» کتاب مقدسی هستند؟
