سوال
کتاب مقدس درباره رشوه (دادن یا گرفتن) چه می گوید؟
جواب
رشوه به پول، لطف یا هر نوع کار دیگری گفته می شود که برای استفاده از قدرت و نفوذ یک شخص استفاده می شود تا کاری بر خلاف عدالت، راستی و درستی انجام شود. کتاب مقدس رشوه را به وضوح یک کار پلید و زشت می داند.
خداوند در قانون عهد قدیم، رشوه را ممنوع کرد. «رشوه نگير، چون رشوه چشمان بينايان را كور می‌كند و راستگويان را به دروغگويی وا می‌دارد» (خروج فصل 23 آیه 8). این قانون در تثنیه فصل 16 آیه 19 دوباره یادآوری می شود: «هنگام داوری از كسی طرفداری نكنيد، عدالت را زير پا نگذاريد و رشوه نگيريد، چون رشوه حتی چشمان عادلان را كور می‌كند و راستگويان را به دروغگويی وا می‌دارد.» تاثیرات منفی رشوه گرفتن را به وضوح در هر دو متن می بینیم. رشوه مسیر عدالت را منحرف می کند، چشم خرد و بینش را کور می کند. رشوه حقیقت را تیره می کند و کلام کسانی که در می توانستند در نظر خدا درستکار باشند را تحریف و تخریب می کند.
قانون موسی در مورد رشوه پا را فراتر گذاشته و آن را برابر با قتل یک فرد بی گناه می داند. جرم داوری که رشوه می گیرد تا حکم اعدام یک فرد بی گناه را صادر کند به اندازه جرم یک قاتل استخدام شده است و باید لعنت شود (تثنیه فصل 27 آیه 25). اتفاقاتی را می بینیم که قانون رشوه زیر پا گذاشته شده و عواقب ویرانگری به بار آورده است. دو مردی که علیه نابوت (اول پادشاهان فصل 21 آیه های 4-16) و کسانی که علیه استیفان (اعمال رسولان فصل 6 آیه های 8-14) شهادت دادند احتمالا رشوه گرفته بودند؛ در هر دو مورد، یک انسان بی گناه کشته می شود. گرفتن یا دادن رشوه در بین مقامات رسمی باعث جریان بدی و پلیدی در جامعه می شود. «پادشاه عاقل به مملكتش ثبات می‌بخشد، اما آنكه رشوه می‌گيرد مملكت خود را نابود می‌كند» (امثال فصل 29 آیه 4). رشوه یکی از ویژگی های جامعه فاسد است.
اشعیا خیانت اسرائیل به خدای حقیقی و قانون او را پیشگویی می کند. او اورشلیم را به یک فاحشه بی وفا تشبیه می کند. آن شهر زمانی سرشار از عدالت بود اما به محل آشوب، قتل و دزدی تبدیل شد. رهبران آن کسانی بودند که رشوه را دوست داشتند و به دنبال رشوه خواری رفتند (اشعیا فصل 1 آیه های 2-23). اسرائیلی ها نباید به دنبال راه های بد می رفتند، آنها باید در رفتار با یکدیگر از خدا تقلید می کردند: «خداوند، خدايتان، خدای خدايان و رب الارباب است. او خدايی بزرگ و تواناست، خدای مهيبی كه از هيچكس جانبداری نمی‌كند و رشوه نمی‌گيرد» (تثنیه فصل 10 آیه 17).
وقیح ترین رشوه ای که در کتاب مقدس ثبت شده است، سی سکه نقره ای می باشد که یهودا در قبال خیانت به عیسی مسیح دریافت کرد. خیانت او به دستگیری و مصلوب شدن عیسی مسیح منجر شد. در آخر، یهودا هم متوجه زشتی و پلیدی رشوه شد. او سعی کرد پول را به کاهنان برگرداند، اما آنها قبول نکردند و نام آن خون بها گذاشتند (متی فصل 27 آیه های 3-9).
دلیله برای به دام انداختن سامسون رشوه گرفت (داوران فصل 16 آیه 5). پسران سامسون با دریافت رشوه به جایگاه خود بی احترامی کردند (اول سموئیل فصل 8 آیه 3). هامان پلید برای نابود کردن یهودیان در قلمرو پارسیان به خشایارشاه رشوه داد (استر فصل 3 آیه 9). فلیکس به امید دریافت رشوه از پولس او را در زندان نگه داشت (اعمال رسولان فصل 24 آیه 26). کاهنان و سران یهود به سربازانی که مسئول نگهبانی از آرامگاه عیسی مسیح بودند، رشوه دادند تا در مورد ناپدید شدن بدن عیسی مسیح دروغ بگویند (متی فصل 28 آیه های 12-15). در همه موارد، کسانی که رشوه گرفتند هیچ اهمیتی به حقیقت و عدالت نمی دادند.
English
کتاب مقدس درباره رشوه (دادن یا گرفتن) چه می گوید؟
