سوال
کتاب مقدس درباره ریاکاری (دورویی) چه می گوید؟
جواب
ریاکاری در اصل به رفتاری اشاره می کند که اعتقاد به چیزی را در ظاهر نشان می دهد اما طور دیگری عمل می کند. این کلمه در اصل از ریشه یونانی یک واژه به معنی «بازیگر»، «کسی که ماسک به چهره دارد» می آید، به عبارت دیگر کسی که وانمود می کند کسی است که در واقع نیست.
کتاب مقدس، ریاکاری را گناه می داند. ریاکاری می تواند به دو شکل خود را نشان دهد: شهادت دادن به ایمان به چیزی و سپس برعکس آن اعتقاد رفتار کردن، و دید از بالا به پایین به دیگران در صورتیکه خودمان عیب و ایراد داریم.
اشعیا ریاکاری مردم دوران خود را محکوم می کند: «خداوند می‌فرمايد: «اين قوم با زبان خود مرا می‌پرستند، ولی دلشان از من دور است. پرستش ايشان مراسمی است توخالی و انسانی» (اشعیا فصل 29 آیه 13). قرنها بعد، عیسی مسیح از این آیه برای محکوم کردن سران مذهبی روزگار خود نقل قول می کند (متی فصل 15 آیه های 8-9). یحیی تعمید دهنده ریاکارانی که برای تعمید نزد او می رفتند را «مارهای خوش خط و خال» نامید و به آنها هشدار داد که توبه باید در عمل ثابت شود (لوقا فصل 3 آیه های 7-9). عیسی مسیح هم موضع قاطعانه ای در برابر مقدس نمایی گرفت؛ او ریاکاران را «گرگ های در پوست میش» (متی فصل 7 آیه 15)، قبرهای سفید شده (متی فصل 23 آیه 27)، مارهای خوش خط و خال (متی فصل 23 آیه 33) نامید.
اگر دیگران را دوست نداشته باشیم نمی توانیم بگوییم که خدا را دوست داریم (اول یوحنا فصل 2 آیه 9). عشق باید بدون ریاکاری باشد (رومیان فصل 12 آیه 9). یک ریاکار می تواند در ظاهر پاک و خداشناس به نظر بیاید اما این فقط ظاهر قضیه است. پرهیزکاری واقعی در اثر کار متحول کننده روح القدس در درون انسان به وجود می آید نه برای عمل به یک سری قوانین ظاهری (متی فصل 23 آیه 5، دوم قرنتیان فصل 3 آیه 8).
عیسی مسیح در موعظه سر کوه به نوع دیگری از ریاکاری اشاره می کند: «چرا پر كاه را در چشم برادرت می‌بينی، اما تير چوب را در چشم خودت نمی‌بينی؟ چگونه جرأت می‌كنی بگويی: اجازه بده پر كاه را از چشمت درآورم، در حالی كه خودت چوبی در چشم داری؟ ای متظاهر، نخست چوب را از چشم خود درآور تا بهتر بتوانی پر كاه را در چشم برادرت ببينی» (متی فصل 7 آیه های 3-5). عیسی مسیح با بینش و کمک کردن به دیگران برای غلبه بر گناهانشان مخالفت نمی کند، بلکه می گوید به دیگران نگاه بالا به پایین نداشته باشیم، خودمان را پاک و مقدس و دیگران را ناپاک و گناهکار در نظر نگیریم و از خطاهای آنها از جایگاه برتر و بالاتر انتقاد نکنیم. ما باید اول خودمان را بررسی کنیم، خطاهای خودمان را تصحیح کنیم سپس به دنبال پر کاه در چشم دیگران باشیم (نگاه کنید به رومیان فصل 2 آیه 1).
عیسی مسیح در دوران ماموریت زمینی خود با رهبران دینی (فریسیان) زیادی روبرو شد. همه آن مردان بر کتاب مقدس مسلط بودند و بسیار پرحرارت از کلمه به کلمه قانون موسی پیروی می کردند (اعمال رسولان فصل 26 آیه 5). اما با وجود اینکه از همه قوانین عهد قدیم تبعیت می کردند، همواره به دنبال راه فراری می گشتند که نفس قانون موسی را نقض کنند. آنها نسبت به دیگران حس دلسوزی و همدردی نداشتند و در اکثر اوقات روحانیت خودخوانده خود را بیش از اندازه به رخ مردم می کشیدند تا ستایش شوند (متی فصل 23 آیه های 5-7، لوقا فصل 18 آیه 11). عیسی مسیح رفتار آنها را به صراحت محکوم می کرد و به این حقیقت اشاره می کرد که «عدالت، لطف و وفاداری» را بسیار مهمتر از اجرای کامل استانداردهای ناقص می داند (متی فصل 23 آیه 23). عیسی مسیح این حقیقت را نیز بیان کرد که مشکل قانون موسی نیست بلکه روش اجرای آن توسط فریسیان است (متی فصل 23 آیه های 2-3). امروزه کلمه فریسی با کلمه ریاکار مترادف شده است.
باید توجه داشته باشیم که مخالفت با گناه و ایستادگی در برابر آن ریاکاری نیست. به عنوان مثال، اگر به دیگران آموزش بدهیم که مستی گناه است، با وجود اینکه خودمان هم آن را تجربه کرده ایم، ریاکاری نیست. مسیحیان کامل و بی نقص نخواهند بود، ما همچنان مرتکب گناه خواهیم شد. اگر نتوانیم بر اساس معیارهای کتاب مقدس زندگی کنیم ریاکاری نکرده ایم، بلکه زمانی که می گوییم به خدا ایمان داریم و از او اطاعت می کنیم اما این کار را انجام نمی دهیم ریاکاری کرده ایم. زمانی تبلیغ بر ضد مستی گناه است که خود ما هم آخر هفته ها مست کنیم. ریاکاری یعنی طوری رفتار کنیم که ما نسبت به کسانی که مست می کنند کمتر به لطف خدا نیاز داریم برای اینکه ما درگیر این گناه نیستیم.
ما به عنوان فرزندان خدا باید سعی کنیم پاک باشیم (اول پطرس فصل 1 آیه 16)، باید از پلیدی متنفر باشیم و به خوبی ها بچسبیم (رومیان فصل 12 آیه 9). ما هرگز نباید به پذیرش گناه حتی به طور ضمنی اشاره کنیم مخصوصا در زندگی خودمان. همه ما باید با اعتقاد و هویت خود در مسیح مطابقت داشته باشیم. بازیگری برای صحنه است نه زندگی واقعی.
English
کتاب مقدس درباره ریاکاری (دورویی) چه می گوید؟
