سوال
کتاب مقدس درباره غم و اندوه چه می گوید؟
جواب
کتاب مقدس مثال های فراوانی از غم انسان – که از ذات سقوط کرده او سرچشمه می گیرد - دارد و راه جلال دادن خدا از طریق غم و اندوه را نیز به ما نشان می دهد. غم، مستقیم یا غیرمستقیم، نتیجه گناه است؛ و از آنجایی که ما سقوط کرده ایم، گناه بخش عادی زندگی انسان می باشد )مزامیر فصل 90 آیه 10). مزامیر سرشار از ابراز غم دل داوود به خداوند است. ما نیز مانند داوود احساس می کنیم که گاهی خداوند ما را در زمان هایی که دیگران ما را رد می کنند و با ما مخالفت می کنند، در غم خودمان رها کرده است. «تا به كی افكارم مرا آزار دهند و هر روز دلم از غم پر شود؟ تا به كی دشمن بر من پيروز باشد؟» (مزامیر فصل 13 آیه 2). اما خداوند همیشه وفادار است و داوود به این نتیجه گیری می رسد که اعتماد به خدا هرگز بیهوده نیست. «من به رحمت تو ايمان دارم و دلم از نجات تو شاد می‌شود. در وصف تو ای خداوند خواهم سراييد زيرا به من خوبی كرده‌ای» (مزامیر فصل 13 آیه های 5-6).
داوود در مزامیر فصل 16 از اینکه پیرو خدای حقیقی است و این ثروت (آیه 6)، شادی و امنیت (آیه 9) را دارد خوشحال است، اما کسانی که خدایان دیگر را می پرستند درد خواهند کشید (آیه 4). با این وجود، داوود هم زمانی که به خاطر گناه از برکات خدا محروم شده بود، درد و غم زیادی متحمل شد. «عمرم با آه و ناله به سر می‌رود. بر اثر گناه، قوتم را از دست داده‌ام و استخوانهايم می‌پوسند» (مزامیر فصل 31 آیه 10). اما او در مزامیر بعدی برای بخشندگی و مهربانی خدا شادی می کند، خدایی که با آغوش باز توبه کنندگان را می بخشد. غم داوود به برکت دو چندان تبدیل شد: «خوشا به حال كسی كه گناهانش آمرزيده شده و خطاهايش بخشيده شده است! خوشا به حال كسی كه خداوند او را مجرم نمی‌شناسد و حيله و تزويری در وجودش نيست» (مزامیر فصل 32 آیه های 1-2). داوود در مزامیر فصل 32 آیه 10، غم و اندوه را عاقبت گناه می داند: «غم و غصهٔ اشخاص شرور پايان ندارد؛ اما هر كه به خداوند توكل كند از رحمت او برخوردار خواهد شد.»
داستان پسر ولخرج (لوقا فصل 15 آیه های 11-24) نیز ارتباط بین گناه و غم ناشی از آن را به ما نشان می دهد. شناسایی گناه، اعتراف به خدا و کسانی که به آنها بدی شده، تمایل و تلاش برای جبران، روی گردانی از اعمال نادرست و رفتن به سمت درستکاری از ویژگی های توبه واقعی است. گناه ما را به سمت غم پرهیزکارانه و در نهایت به سمت توبه سوق می دهد (دوم قرنتیان فصل 7 آیه 10).
البته همه غم ها نتیجه گناه نیست؛ گاهی فقط به خاطر زندگی در دنیای نفرین شده گناه آلود و در بین موجودات سقوط کرده است که متحمل غم و اندوه می شویم. ایوب کسی بود که غم و اندوه فراوانی را تجربه کرد، در حالیکه خودش تقصیری نداشت. ثروت و ده فرزندش در یک زمان از او گرفته شد و او با کوهی از غصه و اندوه تنها ماند (ایوب فصل های 1-3). حتی سه تن از دوستانش او را محکوم به گناه کرده و غم او بیشتر کردند. آنها به او گفتند که شرایط او چه دلیل دیگری می تواند داشته باشد؟ اما خدا به ایوب و دوستانش نشان داد که گاهی برای تحقق اهداف مقدس خود اجازه ورود غم و اندوه را به زندگی ما می دهد، و گاهی هم نیازی به توضیح آن ندارد (ایوب فصل 38-42).
نویسنده مزامیر به ما می گوید، «اعمال خداوند كامل و بی‌نقص است و وعده‌های او پاک و قابل اعتماد!» (مزامیر فصل 18 آیه 30). اگر اعمال و روش های خداوند کامل و بی نقص است، پس می توانیم به بی نقصی کارهایی که او انجام می دهد یا اجازه وقوع آنها را می دهد نیز اعتماد کنیم. این مطلب شاید از نظر ما غیر ممکن باشد اما افکار خداشبیه افکار ما نیست. ما نمی توانیم ذهن و فکر او را به طور کامل درک کنیم، به همین دلیل به ما می گوید: «فكرهای من فكرهای شما نيست، و راههای من هم راههای شما نيست. به همان اندازه كه آسمان بلندتر از زمين است، راههای من نيز از راههای شما و فكرهای من از فكرهای شما بلندتر و برتر است» (اشعیا فصل 55 آیه های 8-9). گاهی خواست کامل و بی نقص خدا برای فرزندانش، غم و اندوه است. اما ما باید شاد باشیم برای اینکه او هرگز خارج از دایره تحمل ما را آزمایش نمی کند (اول قرنتیان فصل 10 آیه 13) و در نهایت از همه چیز برای خیریت کسانی استفاده می کند که او را دوست دارند، و هدف او این است که ما را بیشتر به شباهت پسر خود درآورد (رومیان فصل 8 آیه های 28-29).
هیچ کسی مانند عیسی مسیح رنج نکشید، کسی که «ما او را خوار شمرديم و رد كرديم، اما او درد و غم را تحمل كرد. همهٔ ما از او رو برگردانيديم. او خوار شد و ما هيچ اهميت نداديم» (اشعیا فصل 53 آیه 3). زندگی او از گهواره تا صلیب مجموعه ای متوالی از غم و رنج بوده است. در نوزادی در خطر مرگ توسط هرودیس قرار داشت، والدین او مجبور شدند به مصر فرار کنند (متی فصل 2 آیه های 19-20). او در طول ماموریت زمینی خود همواره از غم بی ایمانی و سختی قلب انسان، دشمنی سران یهود، بی ثباتی شاگردان و همچنین وسوسه های شیطان رنج برد. شب قبل از مصلوب شدن به شاگردان می گوید «من از شدت حزن و غم، در آستانهٔ مرگ می‌باشم»، چراکه در مورد خشم و عدالت خدا نسبت به گناه بر روی صلیب برای بخشش ایمانداران تفکر می کرد (متی فصل 26 آیه 38). عرق او از شدت حزن و اندوه مانند قطره های درشت خون می چکید (لوقا فصل 22 آیه 44). البته که شدیدترین غم او زمانی بود که پدر خود را از پسر پنهان می کند و باعث می شود تا او از سر غم فریاد برآورد و بگوید، « خدای من، چرا مرا تنها گذاشته‌ای؟ » (متی فصل 27 آیه 46). قطعا هیچیک از ما غمی مانند غم نجات دهنده خود را تجربه نکرده ایم.
اما درست همانطوری که عیسی مسیح پس از تحمل غم و اندوه در دست راست پدر قرار گرفت، ما هم در زمان سختی ها و غم ها اطمینان داریم که خدا از مصیبت ها استفاده می کند تا ما را بیشتر به شباهت مسیح درآورد (رومیان فصل 5 آیه های 3-5، فصل 8 آیه های 28-29؛ یعقوب فصل 1 آیه های 2-4؛ عبرانیان فصل 12 آیه 10). او در غم ها همراه ماست و در رنج ها با ما همدردی می کند (عبرانیان فصل 4 آیه 15). ما می توانیم تمام غصه های خود را به دوش او بگذاریم و به عشق او به ما اعتماد کنیم (اول پطرس فصل 5 آیه 7). شاید نتوانیم این موضوع را به طور کامل درک کنیم اما می توانیم در آغوش مطمئن او آرامش پیدا کنیم و غم ها خود را به او بگوییم (مزامیر فصل 58 آیه 6). ما همچنین خانواده مسیح (کلیسا) را داریم و می توانیم در رنج ها و مشکلات با آنها سهیم شویم (غلاطیان فصل 6 آیه 2، رومیان فصل 12 آیه 15). ما نباید در غم های خود تنها بمانیم، بلکه باید در غم های یکدیگر شریک شویم و یکدیگر را تشویق کنیم (عبرانیان فصل 10 آیه های 24-26، افسسیان فصل 5 آیه های 19-20). زندگی در این دنیای گناه آلود، کامل و بی نقص نخواهد بود، اما ما می دانیم که مسیح به قول های خود عمل می کند و غم و اندوه با بازگشت او به شادی تبدیل می شود (اشعیا فصل 35 آیه 10)؛ تا آن روز، از غم ها برای جلال خدا استفاده می کنیم (اول پطرس فصل 1 آیه های 6-7) و به آرامش و لطف خداوند متعال تکیه می کنیم.
English
کتاب مقدس درباره غم و اندوه چه می گوید؟
