سوال
کتاب مقدس درباره لجباز / لجبازی (یکدندگی) چه می گوید؟
جواب
در برخی از فرهنگ ها ضرب المثلی وجود دارد که می گوید «فلانی مثل قاطر لجباز است» و برای توصیف اشخاص انعطاف ناپذیر و یکدنده و کله شق استفاده می شود. مزامیر فصل 32 آیه های 8-9 به ذات لجباز قاطر اشاره می کند: « تو را هدايت خواهم نمود و راهی را كه بايد بروی به تو تعليم خواهم داد؛ تو را نصيحت خواهم كرد و چشم از تو برنخواهم داشت! پس، مانند اسب و قاطر نباش كه با لگام و افسار هدايت و رام می‌شوند و از خود فهم و شعوری ندارند!» ما نباید در برابر اطاعت از دستورات خدا لجوج، یکدنده، خود رای و کله شق باشیم. ما باید تسلیم شدن و انعطاف پذیری را یاد بگیریم. ما نمی خواهیم خدا از افسار و لگام برای ما استفاده کند.
کتاب مقدس نمونه هایی از لجبازی و رفتار قاطرگونه انسان را برای ما ثبت کرده است. فرعون بسیار یکدنده و لجباز بود (خروج فصل 7 آیه های 13-14)، اما سرسختی و کله شقی او نتیجه مثبتی برای او و مردمش نداشت. قوم اسرائیل هم با شورش های متعدد علیه خدا و پشت کردن به محبت و حمایت او لجبازی و کله شقی خود را نشان داند. در واقع، کلمه عبری ترجمه شده به «لجباز» به معنی «پشت کردن، کله شقی در امور اخلاقی، شورش و برگشتن از خدا» است.
عهد قدیم داستان غم انگیز یهودیان را نقل می کند که با یکدندگی ار خدا رویگردان شدند، کارههای او را فراموش کردند، از قانون او سرپیچی کردند، و از خدایان عجیب و غریب پیروی کردند. موسی در تثنیه فصل 9 از یکدندگی اسرائیلی ها در مورد ساختن گوساله طلایی در کوه سینا صحبت می کند. خدا در آن زمان به موسی گفت که رفتار این مردم لجباز را می بیند (تثنیه فصل 9 آیه 13). خشم خدا تا اندازه ای بود که در نظر داشت تا قوم اسرائیل را به خاطر یکدندگی و لجبازی نابود کند (آیه 14).
خداوند یکدنگی را گناه بزرگی می داند، مردم امروزه مجازاتی که برای پسر سرکش و یکدنده تعیین شده است را بسیار خشن می دانند. اگر پسری از پدر و مادر خود اطاعت نکند، تادیب و تعلیم آنها روی او تاثیری نداشته باشد، و زندگی فاسدی در پیش گیرد، باید او را نزد ریش سفیدان شهر برد و «آنگاه اهالی شهر او را سنگسار كنند تا بميرد. به اين طريق، شرارت را از ميان خود دور خواهيد كرد و همهٔ جوانان اسرائيل اين واقعه را شنيده، خواهند ترسيد» (تثنیه فصل 21 آیه 21). لجاجت و مخالفت با خدا و حاکمیت او یک گناه جدی است، گناهی که می تواند مانند زهر کشنده در سرتاسر جامعه پخش شود. قانون موسی بر ضد لجاجت و یکدندگی برای مقابله با رواج لجاجت طراحی شده بود.
در عهد جدید، نمونه های بیشتری از یکدندگی و لجبازی می بینیم. عیسی مسیح در روز سبت دست از کار افتاده ی مردی را شفا داد، اما فریسیان از دست عیسی مسیح عصبانی شدند. فریسیان سرکش به جای اینکه او را برای قدرت شفا دهنده اش ستایش کنند و به عنوان مسیح بپذیرند، به دنبال راهی برای کشتن او بودند (مرقس فصل 3 آیه های 1-6). استیفان قبل از پایان دادن به سخنرانی خود در برابر شورای یهود، آنها را به خاطر لجبازی احمقانه شان محکوم کرد: «ای خدانشناسان، ای ياغيان! تا كی می‌خواهيد مانند اجدادتان با روح‌القدس مقاومت كنيد؟» (اعمال رسولان فصل 7 آیه 51).
وقتی پولس پیام انجیل را به یهودیان قرنتس بشارت داد، آنها پیام نجات از طریق ایمان به عیسی مسیح را رد کردند. پولس سه ماه در عبادتگاه یهودیان با آنها بحث و گفتگو می کرد و استدلال می آورد اما «بعضی پيغام او را رد كردند و در برابر همه به مسيح بد می‌گفتند» (اعمال رسولان فصل 19 آیه 9). در نتیجه، پولس شاگردان خود را جدا کرد و سپس کسانی که پیام انجیل را رد کردند با بی ایمانی و لجبازی خودشان تنها گذاشت.
متاسفانه، این سرنوشت همه کسانی است که سرسختانه مسیح را رد می کنند. خداوند در نهایت آنها را به قلب سخت خودشان واگذار می کند و دیگری کمکی به آنها نخواهد کرد. نتیجه غم انگیزه چنین لجبازی قاطرگونه ای به وضوح در رومیان فصل 2 آیه 5 عنوان شده است: «اگر دل خودت را سخت كنی و توبه نكنی برای خود مجازات وحشتناكی فراهم می‌آوری، زيرا بزودی روز خشم و غضب خدا فرا می‌رسد روزی كه در آن خدا تمام مردم جهان را عادلانه محكوم خواهد كرد.»
English
کتاب مقدس درباره لجباز / لجبازی (یکدندگی) چه می گوید؟
