سوال
آیا یک مسیحی می تواند از کارت اعتباری استفاده کند؟
جواب
کوپن های اعتباری به نوعی از قرن نوزدهم به صورت خصوصی و محدود به وجود آمدند. استفاده از کارت های اعتباری پلاستیکی امروزی از سال 1960 آغاز شد. در سال 1946 بانکداری به نام جان بیگینز نوعی کارت بانکی به نام «چارج-ایت» ابداع کرد اما فقط در بانک خودش کاربرد داشت. دینرز کلاب در سال 1950 کارتی را معرفی کرد که به اولین کارت اعتباری تبدیل شد و مورد استفاده گسترده قرار گرفت. از آن به بعد، بانک ها و موسسات وام دهنده به جمعیت مشتاقان وام دهندگان با بهره اضافه شدند. کارت های اعتباری می توانند به افرادی که زیر فشار اقتصادی هستند، کمک کنند اما اگر به دقت از آنها استفاده نشود، بدهی غیرقابل مدیریتی برای یک شخص به بار می آورند. با در نظر گرفتن این مطلب که خداوند همه ابعاد زندگی یک مسیحی را کنترل می کند، آیا یک مسیحی باید کارت اعتباری داشته باشد؟
آیا یک مسیحی می تواند کارت اعتباری داشته باشد یا نه به مواردی مانند خویشتن داری، حکمت و درک یک فرد از قدرت مالکیت کارت اعتباری بر روی ما بستگی دارد. یکی از مشکلات اساسی موسسات وام دهنده و شرکت های کارت اعتباری این است که بیشتر درآمد خود را از کسانی درمی آورند که غیرعاقلانه پول خرج می کنند و کسانی که بی پول تر از آن هستند که بتوانند قرض خود را پس دهند. خداوند در قانون موسی این اصل را تعیین کرد که نباید به هموطنان خود قرض با بهره بدهند (لاویان فصل 25 آیه 36، خروج فصل 22 آیه 25). این ممنوعیت در کل بر ضد بهره پول نبود بلکه بر ضد بهره های گزافی بود که هموطن آنها از عهده آن برنمی آمد. اما برعکس آن در مزامیر فصل 15 آیه 5 شخصی که در حضور خدا است، پول را بدون سود به نیازمندان قرض می دهد.
بسیاری از مردم به این نتیجه می رسند که نمی توانند به خودشان در مورد استفاده از کارت اعتباری اعتماد کنند. آنها آن را به شکل «پول رایگان» می بینند، برای اینکه صورت حساب اصلی بعد از چندین هفته می آید و اینکه سود کمی می پردازند. آنها می توانند همین امروز یک قایق 2000 دلاری داشته باشند و پول آن را طی چند ماه با اقساط چند صد دلاری بپردازند. چرا آنها به این فکر نمی کنند که قایق 2000 دلاری هنگام اتمام اقساط با کمترین پرداخت ماهانه به یک قایق 4000 دلاری دسته دوم تبدیل می شود؟ هدر دادن پول با پرداخت بهره نشان دهنده این مطلب است که مباشر خوبی برای منابعی که خدا برای ما فراهم کرده است، نبودیم ( نگاه کنید به اول تیموتائوس فصل 6 آیه 10، امثال فصل 22 آیه 7). خرج کردن عاقلانه پول یعنی حتی کمتر از سطح توان مالی خود زندگی کنیم تا همیشه برای ملزومات و موقعیت ها ضروری پول داشته باشیم و بتوانیم به نیازمندان هم کمک کنیم.
کسب سود از طریق سرمایه گذاری، به جای پرداختن سود برای مخارج، راه عاقلانه مدیریت پول است. عیسی مسیح در متی فصل 25 از سه نوع خدمتکار صحبت می کند، دو تن از آنها با پول سرمایه گذاری کرده و پول صاحبکار خود را دوبرابر کردند. اما سومی سرمایه گذاری نکرد. صاحبکار در آیه 27 به او می گوید، «پس چرا پولم را لااقل نزد صرافان نگذاشتی تا بهره‌اش را بگيرم؟»
کارت های اعتباری به خودی خود بد نیستند، برای کسی که می تواند عاقلانه از آنها استفاده کند مفید، راحت و حتی اقتصادی است. زمانی که ما مسئول امور مالی خود هستیم و به پول اجازه ریاست به خودمان را نمی دهیم، از چیزهایی که می خریم بت نمی سازیم. و از پول خود برای کنترل دیگران نیز استفاده نمی کنیم. مصرف کنندگان عاقل کارت اعتباری کل مبلغ هر دوره را به طور کامل می پردازند و به این شکل از پرداخت بهره های گزاف جلوگیری می کنند.
اگر کارت اعتباری را به شکل پول نقد در نظر بگیریم، می توانیم مخارج خود را کنترل کنیم. بیش از حد توان خود خرید نمی کنیم، بنابراین با دیدن صورت حساب شوکه نخواهیم شد. خرج کردن پول برای چیزی که در حد توان ما است به ما کمک می کند تا از عبرانیان فصل 13 آیه 5 تبعیت کنیم، «از پول دوستی بپرهيزيد و به آنچه داريد قانع باشيد.» وقتی تن به وسوسه خرج کردن اعتباری نمی دهیم، یاد می گیریم به آنچه داریم راضی باشیم (اول تیموتائوس فصل 6 آیه 6). از طریق رضایت و قناعت یک ویژگی الهی را در خود پرورش می دهیم و درآمد خود را در راه برکت دادن دیگران و گرامیداشت خدا مصرف می کنیم (مزامیر فصل 37 آیه 26، امثال فصل 11 آیه های 24-25، دوم قرنتیان فصل 9 آیه 7).
English
آیا یک مسیحی می تواند از کارت اعتباری استفاده کند؟
