سوال
آیا یک مسیحی می تواند سرگرمی داشته باشد؟
جواب
سرگرمی به یک فعالیت خارج از برنامه کاری برای استراحت و تفریح گفته می شود. به عنوان مثال، پیاده روی، کارهای چوبی، ساز زدن، مطالعه، بازی یا هزاران کار دیگر. خدا می داند که همه ما گاهی نیاز به استراحت و تفریح داریم، اما باید تفریح و سرگرمی ما خداپسندانه باشد، نه ناپسند و گناه آلود. بنابراین آیا تفریح و سرگرمی برای یک مسیحی کار اشتباهی است؟ الزاما نه. اکثر سرگرمی ها خنثی هستند یعنی نه درست هستند نه غلط. مسئله کلیدی طرز رفتار و نگرش فردی است که به آن سرگرمی می پردازد.
پولس می گوید، «گفتار و كردار شما، شايستهٔ نام عيسای خداوند باشد؛ و توسط او به حضور خدای پدر بياييد تا تشكرات خود را به او تقديم كنيد» (کولسیان فصل 3 آیه 17). او همچنین می نویسد، «كارهای شما، حتی خوردن و نوشيدنتان، همه بايد برای جلال و بزرگی خدا باشد» (اول قرنتیان فصل 10 آیه 31). بنابراین معیار سرگرمی های ما باید این باشد که آیا باعث جلال خداوند می شوند یا نه، آیا باید آنها را به چشم هدیه ای از طرف خدا دید و برای آنها سپاسگزار بود یا نه، آیا توجه ما را از سمت خدا منحرف می کنند یا نه. بسیاری از تفریحات امروزی انسان ریشه در گناه دارند، گناه را جلال می دهند و خواهش های جسمانی و خواسته های ناپاک را برآورده می کنند،
سرگرمی و تفریح زمانی کار اشتباهی است که آنها را برای فرار از خداوند و یا به شکل نادرستی انجام می دهیم. ما می توانیم ورزش کنیم و از همراهی با دیگران و تمرین های آن لذت ببریم. اما اگر طبیعت رقابتی ما باعث می شود که در صورت باختن یا بازی ضعیف دشنام بدهیم، اگر در کارت امتیاز تقلب کنیم، رقبای خود را به چشم دشمن ببینیم، در این صورت کار غلطی است و باعث جلال خدا نمی شود. ورزش به خودی خود اشتباه نیست، طرز برخورد و عملکرد ما در آن می تواند گناه آلود باشد. اگر این فعالیت ها را با روحیه شکرگزاری از خداوند انجام دهیم و شرکت در آنها مانع رابطه ما با خدا نشوند، در این صورت ورزش یا سرگرمی تاثیر مثبتی بر روی زندگی ما خواهند داشت.
مشکلی که در سرگرمی های وجود دارد این است که می توان از آنها برای فرار از واقعیت زندگی و در نتیجه فرار از خدا استفاده کرد. آنها می توانند وقت ما را بگیرند، به بت های زندگی ما تبدیل شوند، و حواس ما را از جلال خداوند پرت کنند. ما در عیسی مسیح به آزادی شگفت انگیزی دست پیدا کرده ایم اما پولس به ما هشدار می دهد: «برادران عزيز، خدا به شما آزادی عطا كرده است، اما آزادی نه برای پيروی از خواسته‌های نفستان، بلكه برای محبت كردن و خدمت كردن به يكديگر» (غلاطیان فصل 5 آیه 13).
باز هم تکرار می کنیم که سرگرمی ها الزاما بد و اشتباه نیستند، اما اگر باعث تباهی شوند و حواس ما را از مسیح پرت کنند، قطعا اشتباه خواهند بود. حتی سالم ترین سرگرمی های اگر باعث تباهی ما شوند گرفتاری هستند و باید کنار گذاشته شوند برای اینکه سرعت ما را در مسابقه زندگی مسیحی کم می کنند (عبرانیان فصل 12 آیه 1). می توانیم این آزمایش را انجام دهیم: این سرگرمی چه اهمیتی برای من دارد؟ آیا خداوند به تنهایی برای من کافی است؟ اگر آنها از من گرفته شوند، آیا من همچنان به داشتن عیسی مسیح راضی هستم؟ در نتیجه، بله، مسیحیان می توانند سرگرمی و تفریح داشته باشند، اما باید مطمئن شویم که آنها جای مسیح را در زندگی ما نمی گیرند. این همان وسوسه ای است که باید از آن دوری کنیم.
English
آیا یک مسیحی می تواند سرگرمی داشته باشد؟
