سوال
آیا خداوند حس شوخ طبعی دارد؟
جواب
شاید بهترین مدرک مبنی بر حس شوخ طبعی خداوند این است که انسان را به شکل خودش آفریده است (پیدایش فصل 1 آیه 27)، انسانی که توانایی شوخ طبعی دارد. حس شوخ طبعی را می توان اینگونه تعریف کرد: توانایی شاد بودن یا بیان چیزی که خنده دار و شادی آور است. بر اساس این تعریف، خداوند باید توانایی درک، لذت بردن و یا بیان چیزی که خنده دار است را داشته باشد. مشکل اینجاست که مردم درک متفاوتی از خنده و شوخی دارند و چیزی که انسان گناه کار آن را خنده دار می داند باعث خنده ی خدای مقدس و پاک نمی شود. بیشتر آنچه مردم جهان آن را شوخ طبعی می دانند خنده دار نیست بلکه ناپخته و ناملایم است و نباید جایی در زندگی مسیحی داشته باشد (کولسیان فصل 3 آیه 8). برخی از شوخی ها به بهای تخریب دیگران انجام می شود (تخریب به جای ساختن)، این کار هم بر خلاف کتاب مقدس است (کولسیان فصل 4 آیه 6؛ افسسیان فصل 4 آیه 29).
یک مثال از شوخ طبعی خداوند استفاده اسرائیلی ها از صندوق عهد است که آن را به عنوان یک افسون خوش شانسی به جنگ ها می بردند و در نهایت فلسطینی ها آن را تسخیر کرده و در معبد خود مقابل بت داجون قرار دادند. آنها روز بعد به معبد خود آمدند و داجون را دیدند که مقابل صندوق عهد رو به زمین افتاده است. آنها داجون را دوباره سر جایش قرار دادند اما روز بعد دوباره آن اتفاق افتاد اما این دفعه سر و دو دستش به نشانه عجز و ضعف آن در برابر خدای صندوق عهد قطع شده بود (اول سموئیل فصل 5 آیه ها 1 تا 5). قرار دادن داجون به شکلی که نشان دهنده ی تسلیم او در برابر صندوق بود، تصویری از شوخ طبعی خداوند است.
مزامیر فصل 59 آیه های 7 تا 8 مثال دیگری از خنده خداوند به حماقت مخالفان خود است: «فریاد برمی‌آورند و ناسزا می‌گویند؛ زبانشان مانند شمشیر تیز است. گمان می‌برند کسی سخنان توهین‌آمیزشان را نمی‌شنود. اما تو ای خداوند، به آنها خواهی خندید و تمام آن قومها را تمسخر خواهی نمود.» خداوند در مزامیر فصل 2 آیه 4 نیز به کسانی که بر ضد پادشاهی او قیام می کنند می خندد. این تصویر مانند یک بچه ی مهدکودکی است که از دست والدین خودش ناراحت شده، از خانه فرار می کند و به سمت خانه ی همسایه می دود. اما این موضوع جنبه جدی نیز دارد، گرچه تصویر انسان نادان و ضعیفی که سعی می کند بذله گویی را با خداوند قادر و عالم یکی کند خنده آور است، اما خدا از خودسری آنها و عواقب آن لذت نمی برد بلکه خواست او بازگشت آنهاست (حزقیال فصل 33 آیه 11، متی فصل 23 آیه های 37 تا 38)
در حضور کسی که به تازگی عزیزش را از دست داده نباید جوک گفت، چنین موقعیت هایی جای جوک های احمقانه نیست. خداوند نیز به همین شکل به دنبال گمشدگان و کسانی است که مانند او به روح خودشان اهمیت می دهند. به همین دلیل، زندگی ما (در حالیکه می توانیم شوخ طبعی کنیم و اوقات شادی داشته باشیم) باید هوشیارانه نیز باشد (یعنی باید عیسی مسیح را در زندگی خود بسیار جدی بگیریم) ( اول تسالونیکیان فصل 5 آیه های 6 تا 8؛ تیتوس فصل 2 آیه های 2 و 6).
English
آیا خداوند حس شوخ طبعی دارد؟
