سوال
چرا یهودیان و اعراب / مسلمانان از یکدیگر متنفرند؟
جواب
اول اینکه، خیلی مهم است بدانیم همه اعراب مسلمان نیستند، و همه مسلمانان عرب نیستند. در حالیکه بیشتر اعراب مسلمان هستند، خیلی از عربها هم غیر مسلمان می باشند. بعلاوه، در جاهایی مثل اندونزی و مالزی مسلمانان غیر عرب بیشتر از مسلمانان عرب هستند. دوم اینکه، خیلی مهم است بیاد داشته باشیم که همه اعراب از یهودیان متنفر نیستند، همه مسلمانان از یهودیان متنفر نیستند، و همه یهودیان از اعراب و از مسلمانان متنفر نیستند. ما باید مواظب باشیم که همه را با هم به یک چشم نبینیم. بهر حال، بطور کلی، اعراب و مسلمانان از یهودیان خوششان نمی آید و به آنها اعتماد ندارند و بر عکس.
اگر توضیحی کتاب مقدسی برای این دشمنی در کتاب مقدس باشد، بر می گردد به ابراهیم. یهودیان از نسل پسر ابراهیم، یعنی از نسل اسحاق هستند، در حالیکه اعراب از نسل پسر دیگر ابراهیم، یعنی از نسل اسماعیل میباشند. از آنجایی که اسماعیل پسر کنیز بود (پیدایش فصل 16 آیه های 1-16) و اسحاق پسر وعده داده شده بود که برکات ابراهیم را به ارث می برد (پیدایش فصل 21 آیه های 1-3)، پس تعجبی ندارد که بین این دو پسر دشمنی باشد. در نتیجه اسماعیل، اسحاق را اذیت می کرد (پیدایش فصل 21 آیه 9)، سارا با ابراهیم صحبت کرد که هاجر و اسماعیل را از خانه بیرون کند (پیدایش فصل 21 آیه های 11-21). احتمالا این مطلب باعث تلخی بیشتری در قلب اسماعیل نسبت به اسحاق شد. یک فرشته به هاجر گفت که قوم بزرگی از اسماعیل بوجود خواهد آمد (پیدایش فصل 21 آیه 18) و «اينک تو حامله هستی، و پسری خواهی زاييد. نام او را اسماعيل (يعنی «خدا می‌شنود») بگذار، چون خداوند آه و نالهٔ تو را شنيده است. پسر تو وحشی خواهد بود و با برادران خود سرسازگاری نخواهد داشت. او بر ضد همه و همه بر ضد او خواهند بود» (پیدایش فصل 16 آیه های 11-12).
مذهب اسلام، که خیلی از اعراب آنرا پذیرفته اند، این دشمنی را عمیق تر کرده است. قرآن دستورات ضد و نقیضی در رابطه با یهودیان دارد. در جایی مسلمانان را تشویق می کند که با یهودیان مثل برادر رفتار کنند و در جایی دیگر به آنها فرمان می دهد که به یهودیانی که از مسلمان شدن خودداری می کنند، حمله کنند. در قرآن درباره پسری که خدا به ابراهیم وعده داد هم اطلاعات ضد و نقیض وجود دارد. کتاب مقدس یهودیان می گوید که این پسر، اسحاق بود. قرآن می گوید اسماعیل بود. قرآن تعلیم می دهد این اسماعیل بود که ابراهیم به قربانگاه برد، نه اسحاق (برخلاف پیدایش فصل 22). این بحث که کدامیک از آنها فرزند وعده بودند تا به امروز باعث دشمنی بین این دو قوم شده است.
بهر حال، ریشه قدیمی این تلخی بین عربها و یهودیان نمی تواند تمام دلیل دشمنی امروزه بین آنها باشد. در واقع، برای هزاران سال تاریخ خاورمیانه، یهودیان و اعراب در صلحی نسبی و بدون دشمنی با یکدیگر زیستند. دلیل مهم این دشمنی جدید دلیلی جدید است. بعد از جنگ جهانی دوم، وقتی سازمان ملل قسمتی از زمینهای اسرائیل را به یهودیان داد، در آن زمان اعراب در آنجا زندگی می کردند (فلسطینیان). بیشتر اعراب بر علیه یهودیانی بودند که آن زمین را اشغال کردند. اقوام عرب با هم متحد شدند و به اسرائیل حمله کردند که آنها را از آن سرزمین بیرون کنند، ولی شکست خوردند. از آن زمان به بعد، دشمنی زیادی بین اسرائیل و همسایه های عرب او بوده است. شکست نیروهای عرب زمانی به یک تراژدی انسانی تبدیل شد که کشورهای عرب اطراف از پذیرش پناهندگان عرب از اسراییل سرباز زدند.
از سال 1948 تا به حال، دشمنی وسیعی بین اسراییل و همسایه های عرب آن بوجود آمده است. این تنش ها با عبارت ها و شعارهای سیاسی و وجود گروه هایی مانند حماس بیشتر تحریک شده اند. مشغله ذهنی آنها ریشه کن کردن «رژیم صهیونیستی» و «وارونه کردن نتایج سال 1948» می باشد.
اسرائیل در منطقه بسیار کوچکی واقع شده که توسط همسایگان عرب مانند اردن، سوریه، عربستان، عراق و مصر احاطه شده است. دیدگاه ما این است که از نظر کتاب مقدس، اسرائیل حق دارد به عنوان یک ملت در سرزمین خودش که خدا آنرا به نسل یعقوب، یعنی نوادگان ابراهیم داد زندگی کنند (پیدایش فصل 12 آیه 7). در عین حال ما شدیدا باور داریم که اسرائیل باید بدنبال صلح بوده، و به همسایگان عربش احترام بگذارد. مزامیر فصل 122 آیه 6 می گوید، «برای برقراری صلح و سلامتی در اورشلیم دعا كنيد! همۀ كسانی كه اين شهر را دوست دارند، كامياب باشند».
English
چرا یهودیان و اعراب / مسلمانان از یکدیگر متنفرند؟
