سوال
عهد موسایی چیست؟
جواب
عهد موسایی، پیمانی شرطی است که بین خداوند و قوم اسرائیل در کوه سینا بسته شد (خروج فصل 19 تا 24). این پیمان گاهی عهد سینایی نیز نامیده می شود اما اغلب به عهد موسایی مشهور است، به این دلیل که موسی رهبر منتخب اسرائیل از طرف خداوند بود. الگوی این عهد به دیگر پیمان های باستانی شباهت دارد که بین یک پادشاه قدرتمند (خدا) و مردمش (اسرائیل) بسته میشد. در زمانی که عهد بسته شد، خداوند به قوم اسرائیل یادآوری کرد که باید به قانون او متعهد باشند (خروج فصل 19 آیه 5)، قوم اسرائیل متعهد شدند که به قانون او عمل خواهند کرد، «هر چه خداوند از ما خواسته است، انجام می‌دهيم» (خروج فصل 19 آیه 8). این عهد، قوم اسرائیل را، به عنوان قوم برگزیده خداوند، از همه اقوام دیگر دنیا جدا می کرد، این عهد به اندازه پیمان غیرشرطی بین خداوند و ابراهیم کاربردی و قابل اجرا بود، این عهد نیز یک پیمان خونی بود. عهد موسایی هم از جهت تاریخ نجات بشر توسط خداوند و هم از نظر تاریخ قوم اسرائیل بسیار مهم می باشد، خداوند به وسیله قوم اسرائیل، تمامی جهان را با کتاب مقدس و با کلام زنده اش یعنی عیسی مسیح برکت داد.
عهد موسایی بر روی محور قانون الهی شریعت می گردد که خداوند آن را در کوه سینا به موسی داد. برای درک عهدهای مختلف در کتاب مقدس و رابطه آنها با یکدیگر، باید بدانیم که عهد موسایی با عهد ابراهیمی و عهدهای بعدی فرق بسیار زیادی با هم دارند، به این دلیل که ماهیت شرطی دارد یعنی قوم اسرائیل زمانی از طرف خدا برکت می بینند که به قانون شریعت موسی عمل کنند. اگر اسرائیل فرمانبردار باشد، برکت می بینید، اما اگر نافرمانی کند مجازات می شود. برکات و مجازات های مربوط به این عهد شرطی را می توان در تثنیه فصل 28 یافت. عهدهای دیگر کتاب مقدس یکطرفه هستند یعنی خداوند خودش ملزم می داند که به صورت یکجانبه به عهد عمل کند، و طرف دیگر عهد نیاز به انجام کاری ندارد. اما عهد موسایی دوطرفه است، یعنی دو طرف عهد ملزم به مفاد عهدنامه می باشند.
عهد موسایی از این جهت اهمیت خاصی دارد که خداوند به قوم اسرائیل قول می دهد آنها را به قومی مقدس و کاهن تبدیل نماید (خروج فصل 19 آیه 6). اسرائیل باید نور خداوند در جهان تاریک می بود. آنها باید از دیگر ملت ها سوا می شدند تا همه بدانند که آنها یهوه، خدای وفادار به عهد، را عبادت می کنند. اهمیت دیگر عهد موسایی این است که اسرائیل قانون موسی را دریافت کرد و باید مانند معلمی عمل می کرد که راه را به سمت ظهور مسیح نشان می دهد (غلاطیان فصل 3 آیه های 24 تا 25). قانون موسی به مردم ثابت می کند که گناهکارند و به یک نجات دهنده نیاز دارند، و این همان قانونی است که عیسی مسیح در باره آن گفت، نیامده تا آن را منسوخ کند بلکه آمده تا آن را یکبار برای همیشه به طور کامل به سرانجام برساند. درک این مطلب بسیار مهم است، برای اینکه بسیاری از مردم تصور می کنند، عمل به شریعت موسی باعث نجات انسان میشده است. اما کتاب مقدس همواره بسیار صریح می گوید، نجات تنها از راه ایمان میسر می باشد، و قول نجات از طریق ایمان در عهد ابراهیمی همچنان کاربرد دارد (غلاطیان فصل 3 آیه های 16 تا 18).
در واقع، سیستم قربانی عهد موسایی نیز نمی توانست گناه را از بین ببرد (عبرانیان فصل 10 آیه های 1 تا 4)، بلکه تنها پیش زمینه ای برای قربانی شدن مسیح بود، او به عنوان کاهن اعظم بی گناه، بهترین قربانی بود (عبرانیان فصل 9 آیه های 11 تا 28). بنابراین، عهد موسایی، با همه قوانین و اصولش، نمی توانست مردم را نجات دهد. خود قانون مشکلی نداشت، چراکه قانونی کامل از طرف خداوند بود، اما قدرت اهدای زندگی جدید به انسان را نداشت، و همچنین مردم نمی توانستند به طور کامل به آن عمل کنند (غلاطیان فصل 3 آیه 21).
عهد موسایی به عهد قدیم نیز معروف است (دوم قرنتیان فصل 3 آیه 14، عبرانیان فصل 8 آیه های 6 و 13)، عهد جدیدی عیسی مسیح جایگزین آن شده است (لوقا فصل 22 آیه 20، اول قرنتیان فصل 11 آیه 25، دوم قرنتیان فصل 3 آیه 6، عبرانیان فصل 8 آیه های 8 و 13، فصل 9 آیه 15، فصل 12 آیه 24). عهد جدید عیسی مسیح بسیار بهتر از عهد قدیم است، برای اینکه به وعده های داده شده در ارمیا فصل 31 آیه های 31 تا 34 (همانطوری که در عبرانیان فصل 8 نقل قول شده است) عمل می کند.
English
عهد موسایی چیست؟
