سوال
آیا ایمانداران عهد قدیم امنیت ابدی داشتند؟
جواب
جواب این سوال که آیا ایمانداران عهد قدیم امنیت ابدی دارند یا نه مانند پرسیدن همین سوال در مورد ایمانداران عهد جدید است. خداوند تغییر نمی کند (اعداد فصل 23 آیه 19؛ ملاکی فصل 3 آیه 6) بنابراین هدیه نجات نیز ابدی می باشد. اگر ایمانداران عهد جدید امینت ابدی دارند، ایمانداران عهد قدیم نیز دارای این امنیت می باشند.
نجات همیشه هدیه خداوند از روی لطف و از راه ایمان بوده است (پیدایش فصل 15 آیه 6؛ رومیان فصل 4 آیه های 1 تا 8؛ افسسیان فصل 2 آیه های 8 تا 9). در عهد قدیم، مردم مردم موظف بودند تا به آنچه خدا برایشان آشکار کرده بود ایمان داشته باشند و به او برای نجات خود اعتماد کنند؛ ایمان آنها در اعمالشان مشاهده میشد. در عهد جدید، ما به کاری که خدا از طریق عیسی مسیح برایمان انجام داد ایمان داریم و به او برای نجات خود تکیه می کنیم؛ نجات ما در اعمال ما دیده می شود.
هدیه خداوند به ما زندگی ابدی است نه زندگی موقتی (رومیان فصل 6 آیه 23). هدیه نجات ابدی الهی به این شکل نیست که اگر ما نهایت تلاش خود را بکنیم و اشتباهات زیادی مرتکب نشویم ممکن است نجات پیدا کنیم. نجات بر اساس کاری است که مسیح انجام داد نه بر اساس کاری که ما انجام داده ایم یا خواهیم داد. عبرانیان فصل 11 نمونه های زیادی از ایمان ایمانداران عهد قدیم را عنوان می کند؛ حتی کسانی که به شدت گناه کردند. این مطلب تایید می کند که بر اساس کاری که عیسی مسیح انجام داد نجات پیدا می کنند (عبرانیان فصل 11 آیه های 39 تا 40).
رومیان فصل 8 آیه های 38 تا 39 روی امنیت ابدی همه ایماندران قاطعانه تاکید می کند: «زیرا یقین دارم که نه مرگ، نه زندگی، نه فرشتگان و نه ارواح پلید، نه زمان حال و نه آینده، نه هیچ قدرتی، و نه آنچه در بالای جهان و نه آنچه پایین‌تر از جهان است، و نه هیچ چیز دیگر در تمامی خلقت، نمی‌تواند ما را از محبت خدا که در خداوند ما مسیحْ عیسی است، جدا سازد.» پولس در این متن با تمام قدرت به فرزندان خدا اطمینان می دهد که هیچ چیزی هرگز نمی تواند رابطه خدا با فرزندان نجات یافته ی خود را به هم بزند.
یکی از تفاوت های اصلی بین ایمانداران عهد قدیم با ایمانداران عهد جدید به نقش روح القدس مربوط می شود. در عهد جدید، روح القدس در لحظه نجات در وجود ایماندار برای همیشه ساکن می شود (اول قرنتیان فصل 12 آیه 13؛ افسسیان فصل 1 آیه های 13 تا 14). عیسی مسیح قول داده بود که روح القدس پس از صعود او به آسمان در ایمانداران ساکن خواهد شد (یوحنا فصل 14 آیه 17؛ فصل 16 آیه 7؛ همچنین یوحنا فصل 7 آیه 39). اما در عهد قدیم به نظر می رسد که روح القدس برای همیشه در وجود ایماندران ساکن نمیشد بلکه گاهی به طور موقتی برای انجام اهداف خدا از طریق ایمانداران در وجود آنها ساکن میشده است (داوران فصل 3 آیه 10؛ فصل 14 آیه 19؛ اول سموئیل فصل 10 آیه 10، فصل 16 آیه 14؛ مزامیر فصل 51 آیه 11).
این حقیقت که روح القدس در عهد قدیم به طور موقتی در وجود ایماندران ساکن میشد به این معنی نیست که آنها نجات خود را از دست می دادند و دوباره به دست می آوردند. مزامیر فصل 51 به دعای توبه داوود و گناهش با بتشبع می پردازد. نوزاد نامشروع داوود و بتشبع از دنیا رفت و داوود گفت که روز او را خواهید دید (دوم سموئیل فصل 12 آیه های 16 تا 23). به عبارت دیگر، داوود ایمان داشت که روزی به پسر از دست رفته خودش در بهشت خواهد پیوست. داوود با وجود گناهی که مرتکب شد نجاتش را از دست نداد.
ایمانداران عهد قدیم منتظر ظهور مسیح و نجات آنها توسط او بودند (یوحنا فصل 8 آیه 56). آنها برای نجات خود به خدا ایمان داشتند: «شکر و سپاس بر خداوندی که هر روز بارهای ما را متحمل می‌شود و خدایی که نجات ماست. خدای ما نجا‌ت‌دهندۀ ماست و ما را از مرگ می‌رهاند» (مزامیر فصل 68 آیه های 19 تا 20). امروز چشم ما برای نجات به مسیح دوخته شده است. ما نیز برای نجات به خدا ایمان داریم. ایمانداران عهد قدیم و جدید هر دو باور داشتند که خدا به وعده های خود عمل می کند: «خداوند همچون صخره‌ای است و اعمالش کامل و عادل، اوست خدای امین و دادگر، از گناه مبرا و با انصاف» (تثنیه فصل 32 آیه 4). امنیت ابدی ما تضمین شده است، برای اینکه خداوند همیشه به قول های خود وفا می کند.
English
آیا ایمانداران عهد قدیم امنیت ابدی داشتند؟
