سوال
قربانی های عهد قدیم چه چیزهایی بودند؟
جواب
پنج نوع قربانی، نذر یا هدیه در عهد قدیم وجود داشت. قربانی سوختنی (لاویان فصل 1 ؛ فصل 6 آیه های 8-13، فصل 8 آیه های 18-21، فصل 16 آیه 24)، قربانی آردی (لاویان فصل 2، فصل 6 آیه های 14-23)، قربانی سلامتی (لاویان فصل 3، فصل 7 آیه های 11-34)، قربانی گناه (لاویان فصل 4، فصل 5 آیه های 1-13، فصل 6 آیه های 24-30، فصل 8 آیه های 14-17، فصل 16 آیه های 3-22)، قربانی تخلف (لاویان فصل 5 آیه های 14-19، فصل 6 آیه های 1-7، فصل 7 آیه های 1-6). هریک از این قربانی ها موارد خاصی از قبیل حیوان یا میوه مزرعه بودند، و هدف خاصی نیز از اهدای آنها وجود داشت. قربانی های اغلب به دو یا سه سهم تقسیم می شد – سهم خدا، سهم لاویان یا کاهنان، و اگر سهم سومی وجود داشت به فردی که آن را تقدیم کرده بود تعلق می گرفت. قربانی ها را می توان به طور کلی به دو گروه اختیاری یا اجباری تقسیم کرد.
قربانی های اختیاری
سه نوع قربانی اختیاری وجود داشت. اولی قربانی سوختنی بود، یک کار پرستشی اختیاری که برای نشان داده تعهد به خداوند و برای مجازات گناهان غیرعمدی نیز استفاده می شد. یک گاو، پرنده یا قوچ بی عیب از موارد قربانی سوختنی بودند. گوشت، استخوان و ارگان های بدن حیوان کاملا سوزانده می شد و این سهم خداوند بود. پوست حیوان به لاوی های داده می شد تا آن بفروشند و پول بدست آورند.
دومین قربانی اختیاری قربانی آردی بود که میوه مزرعه به شکل کیک یا نان پخته شده از دانه، آرد مرغوب، روغن و نمک اهدا می شد. هدیه ی غله ای یکی از قربانی هایی بود که همراه با هدیه نوشیدنی شامل حدود یک لیتر شراب تقدیم می شد، شراب بر روی آتش قربانگاه ریخته می شد (اعداد فصل 15 آیه های 4-5). هدف از اهدای قربانی غله ای تشکر از رزق و روزی الهی بود، رزقی که خداوند بر اساس لطف خود و نه شایستگی شخص قربانی کننده به او داده بود. کاهنان از این نوع قربانی سهم داشتند اما باید آن را در صحن خیمه عبادت می خوردند.
سومین نوع قربانی اختیاری هدیه سلامتی بود که شامل هر نوع حیوان بی نقص از گله فرد پرستش کننده و یا هر نوع غله و نان می شد. این قربانی برای سپاسگزاری از خدا و سهیم کردن دیگران در خوراک بود. سینه حیوان به کاهن اعظم داده می شد، پای جلوی حیوان به کاهن مجری داده می شد. این قطعه های قربانی به قربانی های تکان دادنی و بلند کردنی نیز نامیده می شدند برای اینکه طی مراسم تقدیم قربانی جلوی قربانگاه تکان داده شده و یا بالا و پایین می شدند. چربی، کلیه ها، و جگر به خدا تقدیم می شد( سوزانده می شد) و باقی مانده حیوان به عنوان روزی از طرف خدا توسط پرستش گنندگان مصرف می شد. قربانی های سوگند، شکرگزاری، و قربانی اختیاری عنوان شده در عهد قدیمی همگی قربانی های سلامتی بودند.
قربانی های اجباری
دو نوع قربانی اجباری در قانون عهد قدیم وجود داشت. قربانی گناه اولین مورد است. هدف از اهدای قربانی گناه پرداخت بهای گناه و پاک شدن از آن بود. پنج نوع قربانی گناه وجود داشت – یک گاو نر جوان، یک بز نر، یک بز ماده، یک کبوتر و یا یک سوم بوشل آرد خوب. نوع حیوان به هویت و موقعیت مالی شخص اهدا کننده بستگی داشت. بز ماده قربانی از طرف یک فرد عادی، آرد مرغوب از طرف یک شخص بسیار فقیر، و گاو نر جوان از طرف کاهن اعظم و کل گروه عبادتی اهدا می شد. دستور عمل های خاصی برای استفاده از خون هر یک از این حیوانات در مراسم وجود داشت. بخش های پرچرب و جگر و کلیه ها به خداوند تقدیم می شد( به شکل سوختنی)، مابقی حیوان یا به طور کامل روی قربانگاه سوزانده می شد و خاکستر آن بیرون از اردوگاه برده می شد (برای کفاره گناهان کاهن و بقیه گروه پرستش کنندگان)، و یا در صحن خیمه مقدس خورده می شد.
قربانی اجباری دیگری هم به نام قربانی تخلف وجود داشت و نوع قربانی، قوچ بود. این قربانی برای کفاره گناهان غیرعمدی و جبران خسارت طرفی که ضرر کرده بود و همچنین پاکی از گناه و ناخوشی جسمانی اهدا می شد. قسمت های چرب، کلیه ها و جگر به خدا تقدیم می شد و مابقی قوچ باید در محدوده خیمه عبارت خورده می شد.
قربانی های عهد قدیم به قربانی کامل و نهایی یعنی مسیح اشاره می کردند. قربانی ها مانند دیگر قوانین عهد قدیم، «تمام اينها احكامی موقتی بودند كه با آمدن مسيح از اعتبار افتادند. آنها فقط سايه‌ای از آن «واقعيت» بودند كه قرار بود بيايد، و آن واقعيت، خود مسيح است» (کولسیان فصل 2 آیه 17). مسیحیان فداکاری و مرگ عیسی مسیح بر روی صلیب را تنها قربانی مورد نیاز برای بخشش گناهان می دانند که یک مرتبه و برای همیشه اهدا شد (عبرانیان فصل 10 آیه های 1-18). مرگ او «مکان مقدسی» را برای ما فراهم کرد (عبرانیان فصل 10 آیه های 19-22) تا ما آزادانه به حضور خدا برویم و قربانی شکرگزاری خود را تقدیم کنیم (عبرانیان فصل 13 آیه 15، نگاه کنید به فصل 9 آیه های 11-28، فصل 4 آیه 14- فصل 5 آیه 10).
English
قربانی های عهد قدیم چه چیزهایی بودند؟
