سوال
روح گرایی (اسپیرتیسم) چیست؟
جواب
روح گرایی بر اساس تعریف بنیان گذار آن، آلن کاردک، به دانش ارتباط بین موجودات غیرجسمانی با انسان گفته می شود. کاردک یک آموزگار فرانسوی و نام اصلی او هیپولیت لئون دنیزارد ریویل بود. کاردک مکتب روح گرایی کاردسیست را ابداع کرد، هدف آن مطالعه ارواح – سرچشمه، ماهیت، سرنوشت و ارتباط آنها با دنیای جسمانی بود. روح گرایی به یک جنبش رایج تبدیل شد و امروزه در 35 کشور جهان رواج داد. کاردک کتابی هم به نام کتاب ارواح نوشت، او در این کتاب سعی کرده تفاوت بین روح گرایی و احضار روح را توضیح دهد.
مفهوم اصلی روح گرایی این است که ارواح فناناپذیر از یک بدن به بدن دیگر در زندگی های مختلف سفر می کنند تا خودشان را از نظر اخلاقی و عقلی بهبود دهند. گرچه این عقیده شبیه تناسخ است، اما تفاوتش این است که روح در روح گرایی نمی تواند به عنوان یک حیوان یا شکل پایین تری از حیات بازگردد. مهاجرت روح همیشه رو به جلو است و تنها در بدن انسان ساکن می شود. روح گراها معتقدند که این فرایند تفاوت بین خلق و خو یا عقل را در انسان ها توضیح می دهد. اسپیرتیسم مدعی است که ارواح آزاد شده می توانند تاثیر خوب یا بد بر روی زندگی داشته باشند و می توان از طریق واسطه ها (مدیوم) و احضار ارواح با آنها ارتباط برقرار کنند. اسپرتیسم در قرن نوزدهم در کنار مدرنیسم مورد توجه قرار گرفت و در موارد متعددی با آن سازگار است، مخصوصا در این عقیده که انسان با تفکر منطقی می تواند به طور پیوسته بهتر شود. سر آرتور کانن دویل (نویسنده) و همسرش، اسپیرتیسم بودند.
بر اساس گفته اسپیرتیست ها، روح گرایی یک دین نیست بلکه فلسفه و روش زندگی است. مینیستری ندارد، و در جلسات عمومی نظرات افراد مانند اینکه ارواح چگونه در دنیا حرکت می کنند، نتایج آن حرکت ها و غیره به اشتراک گذاشته می شود. روح گراها برای تحقیقات علمی بیشتر از عبادت و پیروی از قوانین خاص ارزش قائل اند، با این وجود زندگی اخلاقی و عقلانی را تصدیق می کنند.
کتاب مقدس اسپیرتیسم را قاطعانه ممنوع کرده است. فرزندان خدا نباید سعی در برقرار ارتباط بر ارواح داشته باشند. احضار روح و ارتباط با ارواح فعالیت های اسرار آمیزی هستند که خدا آنها را ممنوع کرده است (لاویان فصل 19 آیه 31، فصل 20 آیه 6؛ غلاطیان فصل 5 آیه 20؛ دوم تواریخ فصل 33 آیه 6). اسپیرتیسم کارهای فراطبیعی را در پوشش کار علمی انجام می دهد اما این کار آنها در اصل قضیه تفاوتی ایجاد نمی کند. ارواحی که اپیرتیسم با آنها سر و کار دارد انسان نیستند، کتاب مقدس می گوید که روح انسان پس از مرگ داوری می شود (عبرانیان فصل 9 آیه 27)، و هیچ جایی از کتاب مقدس گفته نشده که ارواح به دنیای زندگان به هر دلیلی یا شکلی باز می گردند. ما می دانیم که دروغ و فریب کار شیطان است (یوحنا فصل 8 آیه 44). نتیجه منطقی از کتاب مقدس این است که ارتباط اسپرتیست ها با ارواح مردگان در واقع ارتباط با ارواح پلید تغییر شکل داده است (مکاشفه فصل 12 آیه 9). اسپرتیسم در تضاد با کتاب مقدس قرار دارد و از نظر روحانی خطرناک می باشد. «هشيار و مراقب باشيد، زيرا دشمن شما، شيطان، همچون شيری گرسنه، غُرّان به هر سو می‌گردد تا طعمه‌ای بيابد و آن را ببلعد» (اول پطرس فصل 5 آیه 8).
English
روح گرایی (اسپیرتیسم) چیست؟
