سوال
اگر نجات ما بطور ابدی تضمین شده است، پس چرا کتاب مقدس شدیداً در مورد ارتداد به ما هشدار می‌دهد؟
جواب
دلیل اینکه کتاب مقدس شدیداً در مورد ارتداد به ما هشدار می‌دهد این است که ایمان آوردن واقعی بوسیله‌ی ثمره‌ی قابل دیدن سنجیده می‌شود. زمانیکه یحیی تعمید دهنده، مردم را در رود اردن تعمید می‌داد، به کسانی که فکر می‌کردند پارسا هستند هشدار داد که "ثمره‌ی شایسته‌ی توبه بیاورید" (متی 7:3). عیسی نیز به کسانیکه در موعظه‌ی سر کوه به او گوش می‌دادند، هشدار داد که هر درختی با میوه‌اش شناخته می‌شود (متی 16:7) و درختی که میوه‌ی خوب به‌بار نمی‌آورد، بریده و در آتش انداخته خواهد شد (متی 19:7).
هدف پشت این هشدارها، واکنش نشان دادن و مخالفت کردن با چیزی است که برخی از افراد آن را "عقیده‌ی آسان و بی‌دردسر" (easy-believism) می‌نامند. به عبارت دیگر، پیروی کردن از عیسی مسیح خیلی بیشتر از این است که فقط بگوییم مسیحی هستیم. هر کسی می‌تواند مسیح را به‌عنوان نجات‌دهنده ادعا کند اما تنها کسانی که واقعاً نجات یافته اند، ثمره‌ی قابل دیدن این نجات را به‌بار خواهند آورد. حال ممکن است این سوال مطرح شود که "منظور از ثمره چیست؟" واضحترین مثال از ثمره‌ی مسیحی را می‌توان در غلاطیان 22:5-23 دید که پولس رسول ثمره‌ی روح‌القدس را توصیف می‌کند: محبت، شادی، آرامش، بردباری، مهربانی، نيكوكاری، وفاداری، فروتنی و خويشتنداری. انواع دیگری از ثمره‌ی مسیحی نیز وجود دارند (مانند پرستش، صید جانها برای مسیح)، اما این فهرست خلاصه‌ای خوب از نگرشهای یک مسیحی را برای ما مشخص می‌کند. ایمانداران واقعی این نگرشها و طرز برخوردها را در زندگی خود به‌طور رو به رشد نمایان خواهند ساخت، در حینی که در سلوک مسیحی خود روز به روز پیش می‌روند (دوم پطرس 5:1-8).
این شاگردانِ حقیقی و مثمر ثمر هستند که ضمانت امنبت ابدی را دارند، و تا به آخر پایدار خواهند بود. بسیاری از متون کتاب مقدس نیز این مطلب را تایید می‌کنند. رومیان 29:8-30 "زنجیره‌ی طلایی" نجات را خلاصه‌بندی می‌کند و خاطرنشان می‌کند کسانی که توسط خدا از پیش شناخته شدند، همچنین از پیش تعیین شده، فراخوانده شده، پارسا شمرده شده و جلال یافته‌اند و هیچ تلفاتی در این بین نخواهد بود. فیلیپیان 6:1 به ما می‌گوید کار نیکی که خدا در ما آغاز کرده به سرانجام خواهد رساند. افسسیان 13:1-14 تعلیم می‌دهد که خدا ما را با روح‌القدس، به‌عنوان یک تضمین برای آنچه قرار است به ارث ببریم، مُهر کرد تا زمانیکه آن ارث را بدست آوریم. یوحنا 29:10 نیز تاکید می‌کند که هیچ‌کسی نمی‌تواند گوسفندان خدا را از دستان او بگیرد. آیات زیادی دیگری نیز این حقیقت را تایید می‌کنند که نجات بطور ابدی برای ایمانداران تضمین شده است.
آیاتی از کتاب مقدس که در مورد ارتداد هشدار می‌دهند، دو هدف اساسی را دنبال می‌کنند. هدف اول، آنها از ایمانداران می‌خواهند که در رابطه با "فراخوانده شدن و انتخاب شدن خود" اطمینان حاصل کنند. پولس در دوم قرنتیان 5:13 از ما می‌خواهد که خود را آزمایش کنیم که آیا در ایمان هستیم. اگر ایمانداران حقیقی پیروان مثمر ثمر عیسی مسیح باشند پس باید بتوانیم گواه و نشان نجات را ببینیم. مسیحیان بر اساس میزان اطاعت و هدایای روحانی خود به میزانهای متفاوتی ثمر به‌بار می‌آورند، اما همه‌ی مسیحیان باید ثمر به‌بار آورند؛ و ما باید با آزمودن خویش بتوانیم شواهد آن را دریابیم.
مواقعی در زندگی یک مسیحی وجود دارند که ثمره‌ی قابل دیدنی وجود ندارد. این در مواقعی است که ما در گناه و نافرمانی به‌سر می‌بریم. اتفاقی که در این زمانهای نافرمانی درازمدت می‌افتد این است که خدا اطمنیان نجات را از ما بر‌می‌دارد. به همین خاطر است که داوود در مزمور 12:51 اینگونه دعا کرد: "شادی نجات" را به او باز دهد. زمانیکه ما در گناه زندگی می‌کنیم، شادی نجات را از دست می‌دهیم. به همین دلیل است که کتاب مقدس به ما می‌گوید: "خود را بیازمایید تا ببینید آیا در ایمان هستید یا نه. خود را مَحَک بزنید (دوم قرنتیان 5:13). زمانیکه یک مسیحی حقیقی خود را امتحان می‌کند و هیچ ثمره‌ای را در خود نمی‌بیند باید بسیار جدی توبه کند و به سمت خدا بازگردد.
دومین دلیل در مورد آیات مربوط به ارتداد این است که ما بتوانیم مرتدان را شناسایی کنیم. مرتد به کسی گفته می‌شوند که باور مذهبی و ایمان خود را ترک کند. کتاب مقدس به‌روشنی می‌گوید که مرتدان کسانی هستند که ایمان به عیسی مسیح را اقرار کرده ولی هرگز به صورت واقعی او را به‌عنوان نجات‌دهنده نپذیرفته‌اند. متی 1:13-9 در حکایت برزگر به‌طور کامل این نکته را برای ما به تصویر کشیده است. در این حکایت، برزگر را که نماد کلام خداست در چهار نوع خاک می‌کارد: خاک سخت، خاک سنگلاخ، خاکی که علفهای هرز آن را خفه کرده، و خاک خوب. این چهار نوع خاک نشانگر چهار نوع پاسخ به انجیل است. نوع اول، کلام را کاملاً رد می‌کند، در حالیکه خاک نوع دوم، سوم و چهارم به میزانهای مختلفی می‌پذیرند. خاک سنگلاخی و خاکی که با علف هرز خفه شده است اشاره به افرادی دارد که به‌طور مطلوب به انجیل پاسخ می‌دهند، اما وقتی جفا می‌آید (خاک سنگلاخی) یا نگرانی‌های دنیا آنها را خفه می‌کند (خاکِ دارای خار و علف هرز) رویگردان می‌شوند. عیسی برای ما بطور بسیار واضح در مورد این دو نوع پاسخ بیان می‌کند که اگرچه آنها در ابتدا انجیل را "پذیرفتند،" اما هرگز میوه‌ای به‌بار نیاوردند برای اینکه بذر (کلام خدا) هرگز درون خاک قلب نفوذ نکرده است. تنها خاک نوع چهارم که توسط خدا "آماده" شده بود، قادر بود بذر را دریافت کرده و ثمر به‌بار آورد. عیسی مسیح در موعظه‌ی سر کوه می‌گوید: "نه هر که مرا 'سرورم، سرورم' خطاب کند به پادشاهی آسمان راه یابد، بلکه تنها آن که ارادۀ پدر مرا که در آسمان است، به جا آوَرَد" (متی 21:7).
اینکه کتاب مقدس از یک طرف در مورد ارتداد هشدار می‌دهد و از طرف دیگر می‌گوید که ایماندار واقعی هرگز به ارتداد روی نمی آورد، به‌نظر غیرعادی می‌آید. اما به‌هر‌حال این چیزی است که کتاب مقدس می‌گوید. اول یوحنا 19:2 بطور واضح می‌گوید کسانیکه از ایمان خود برمی‌گردند در واقع ثابت می‌کنند که هرگز ایماندار نبوده‌اند. بنابراین، هشدار کتاب مقدس نسبت به ارتداد حتماً باید هشدار به کسانی باشد که "در ایمان" هستند بدون اینکه اصلاً به‌طور واقعی او را دریافت نکرده باشند. متونی مانند عبرانیان 4:6-6 و عبرانیان 26:10-29، هشدار به ایماندارانی است که "وانمود" می‌کنند ایماندار هستند ولی باید ایمان خود را آزمایش کنند و دریابند که اگر از ایمان برگشته‌اند و مرتد هستند حقیقتاً نجات نیافته‌اند. متی 22:7-23 اشاره می‌کند که این کسانی که "ادعا می‌کنند ایماندار هستند" توسط خدا رد خواهند شد نه به خاطر اینکه ایمان خود را از دست داده‌اند، بلکه به این دلیل که خداوند هرگز آنها را نشناخت.
افراد بسیار زیادی وجود دارند که می‌خواهند هویت خود را با عیسی رقم بزنند. چه کسی است که زندگی جاودان و برکت نخواهد؟ اما عیسی به ما هشدار می‌دهد که بهای شاگردی را در نظر بگیریم (لوقا 23:9-26؛ 25:14-33). ایمانداران واقعی همه‌ی این هزینه‌ها را در نظر گرفته‌اند، اما مرتدان این هزینه‌ها را به‌حساب نیاورده‌اند. مرتدان کسانی هستند که وقتی از ایمان برمی‌گردند، ثابت می‌کنند که از اول نجات نیافته بوده‌اند (اول یوحنا 19:2). ارتداد به معنی از دست دادن نجات نیست بلکه نشان‌دهنده‌ی این است که اصلاً نجات دریافت نشده است.
English
اگر نجات ما بطور ابدی تضمین شده است، پس چرا کتاب مقدس شدیداً در مورد ارتداد به ما هشدار می‌دهد؟
