سوال
کتاب مقدس درباره طالع بینی یا منطقه البروج چه می گوید؟ آیا مسیحیان باید طالع بینی را مطالعه کنند؟
جواب
کتاب مقدس حرف های زیادی درباره ستارگان دارد. ابتدایی ترین شناخت ما از ستارگان این است که خدا آنها را آفرید. ستارگان قدرت و شکوه او را نشان می دهند. آسمان ها کار دست خداوند هستند (مزامیر فصل 8 آیه 3، فصل 19 آیه 1). او تعداد و نام همه ستارگان را می داند (مزامیر فصل 147 آیه 4).
کتاب مقدس همچنین به ما می گوید خداوند همه ستارگان را در گروه های قابل شناسایی که آنها را صور فلکی می نامیم منظم کرده است. کتاب مقدس سه عدد از آنها را نام برده است: دب اکبر، شکارچی (جبار) ، مار در ایوب فصل 9 آیه 9، فصل 26 آیه 13، فصل 38 آیه های 31 تا 32 و آموس فصل 5 آیه 8. این متن ها به خوشه پروین هم اشاره می کند. خداوند این پیکرهای آسمانی را به وجود آورد و در فصل مشخصی از سال آنها را نمایان می کند. خداوند در ایوب فصل 38 آیه 32 به دب اکبر اشاره می کند. این عقیده وجود دارد که همه اینها به دوازده پیکرهای آسمانی (صور فلکی) اشاره می کنند.
صور فلکی (پیکرهای آسمانی) برای هزار سال مطالعه و ردیابی شدند. مصری ها و یونانی ها منطقه البروج را می شناختند و قرن ها قبل از تولد مسیح از آن برای تعیین آغاز فصل بهار استفاده می کردند. متون زیادی در مورد منطقه البروج صور فلکی نوشته شده است، مانند نظریه هایی که می گویند آنها نشان دهنده نقشه نجات انسان توسط خداوند هستند. به عنوان مثال، صورت فلکی شیر نشان دهنده شیر قبیله یهودا است (مکاشفه فصل 5 آیه 5)، و یا برج سنبله یادآور باکره ای است که مسیح را به دنیا آورد. اما کتاب مقدس نمی گوید که معانی پنهان در آنها وجود دارد.
کتاب مقدس می گوید ستارگان همراه با خورشید برای نشانه ها و فصل ها آفریده شدند (پیدایش فصل 1 آیه 14)، به این معنی که آنها برای مشخص کردن زمان برای ما آفریده شدند. از آنها به عنوان نشانه ها نیز یاده شده یعنی برای مسیریابی توسط ما استفاده می شوند، انسان از گذشته تا حال از ستاره ها برای مسیر یابی استفاده کرده است.
خداوند از ستاره ها به عنوان مثالی برای قولی که به ابراهیم داد استفاده کرد (پیدایش فصل 15 آیه 5). بنابراین، هر زمان که ابراهیم به آسمان شب نگاه می کرد به یاد قول و وفاداری خداوند می افتاد. داوری نهایی زمین با وقایع آسمانی مربوط به ستارگان همراه است (اشعیا فصل 13 آیه های 9 تا 10، یوئیل فصل 3 آیه 15، متی فصل 26 آیه 29).
طالع بینی تفسیر تاثیر فرضی ستارگان (و سیاره ها) بر روی سرنوشت بشر است. این عقیده غلط است. دانیال طالع بین های دربار بابل را شرمسار کرد (دانیال فصل 1 آیه 20). آنها توانایی تفسیر خواب پادشاه را نداشتند (دانیال فصل 2 آیه 27). خداوند طالع بین ها را در دسته کسانی قرار داد که در زمان داوری مانند کاه در آتش می سوزند (اشعیا فصل 47 آیه 13 تا 14). طالع بینی به شکل فال گیری و غیب گویی به شدت در کتاب مقدس ممنوع شده است (تثنیه فصل 18 آیه های 10 تا 14). خداوند پرستش اجسام آسمانی و خدمت به آنها را برای قوم اسرئیل ممنوع کرد (تثنیه فصل 4 آیه 19). اما اسرائیل در طول تاریخ چندین بار مرتکب این گناه شد (دوم پادشاهان فصل 17 آیه 16 یک نمونه است). نتیجه پرستش ستارگان هر بار برای آنها مجازات از طرف خداوند را به همراه داشت.
ستارگان باید باعث شگفتی ما از قدرت، حکمت و ابدیت خداوند شوند. ما باید از ستارگان برای تعیین زمان استفاده کنیم، ستارگان باید یادآور وفاداری خداوند باشند. در نهایت همه اینها باید باعث به رسمیت شناختن خالق آسمان ها باشد. حکمت ما از طرف خداوند می آید نه ستارگان (یعقوب فصل 1 آیه 5). کلام خدا (کتاب مقدس) راهنمای ما در زندگی است (مزامیر فصل 119 آیه 105).
English
کتاب مقدس درباره طالع بینی یا منطقه البروج چه می گوید؟ آیا مسیحیان باید طالع بینی را مطالعه کنند؟
