سوال
آیا مرقس 16:16 تعلیم می دهد که تعمید برای نجات ضروری است؟
جواب
به عنوان یک آیه و قسمتی از کلام خدا، ابتدا بر اساس دانسته های خود از کتاب مقدس به آنچه این موضوع تعلیم می دهد، پی می بریم. در مورد تعمید و نجات، کتاب مقدس به صراحت اعلام می کند که نجات به واسطه فیض و ایمان به عیسی مسیح حاصل می شود و نه با اعمال و کارهای ما از قبیل تعمید (افسسیان 8:2-9). در نتیجه، هر نوع تفسیری که نتیجه بگیرد که تعمید و یا هر عمل دیگری برای نجات ضروری است، تفسیر غلطی می باشد. برای اطلاع بیشتر، لطفاً مطلب "آیا نجات تنها به واسطهٔ ایمان است و یا با ایمان به اضافه اعمال است؟" را در وبسایت ما مطالعه کنید.
در خصوص مرقس 16:16، مهم است به خاطر داشته باشیم که چند مشکل متنی در باب 16 انجیل مرقس، آیات 9-20 وجود دارد. این سوال مطرح شده که آیا این آیات در اصل قسمتی از انجیل مرقس بودند یا بعدتر از سوی یک کاتب بدان اضافه شدند. در نتیجه، بهترین کار این است برای آموزه ای کلیدی روی مرقس 9:16-20 تکیه نکنیم (نظیر گرفتن مار) مگر آنکه در قسمتهای دیگر کلام خدا نیز بدان اشاره شده باشد.
فرض کنیم که آیه 16 از همان ابتدا مربوط به مرقس باشد، آیا این را تعلیم می دهد که تعمید برای نجات لازم است؟ پاسخ کوتاه این است: خیر لازم نیست. به منظور درک این موضوع که آیا تعمید برای نجات لازم است، اول باید فراتر از معنای صرف این آیه برویم. چیزی که این آیه تعلیم می دهد، این است که ایمان برای نجات ضروری است؛ این مطلب با آیات بیشماری که در آن فقط از ایمان نام برده شده، همخوانی دارد (یوحنا 18:3؛ یوحنا 24:5؛ یوحنا 44:12؛ یوحنا 31:20؛ اول یوحنا 13:5).
»هر که ایمان آوَرَد و تعمید گیرد، نجات خواهد یافت. امّا هر که ایمان نیاورد، محکوم خواهد شد« (مرقس 16:16). این آیه از دو عبارت اساسی تشکیل شده است. 1- کسی که ایمان می‌آورد و تعمید می‌گیرد نجات خواهد یافت. 2- کسی که ایمان نیاورد محکوم خواهد شد.
این آیه دربارۀ ایمانداران تعمید گرفته با ما صحبت می کند (آنها نجات یافته اند)، اما چیزی راجع به ایماندارانی که تعمید نگرفته اند نمی گوید. این آیه برای آنکه تعلیم دهد که تعمید برای نجات ضروری است، مستلزم یک عبارت سوم می باشد، یعنی، »کسی که ایمان می آورد و تعمید نمی‌گیرد محکوم خواهد شد.» یا «کسی که تعمید نیافته، محکوم خواهد شد.» اما البته که هیچ کدام از این عبارات در این آیه یافت نمی شود.
آنانی که تلاش می کنند از مرقس 16:16 استفاده کنند تا تعلیم دهند که تعمید برای نجات ضروری است دچار اشتباهی رایج اما جدی می شوند که گاهی اوقات سفسطهٔ استنتاج منفی نامیده می شود. این سفسطه می تواند بدین شکل بیان شود: "اگر عبارتی صحیح است، نمی توان فرض کرد که همۀ عبارات مخالف (یا متضاد آن) نیز صحیح می باشند." برای مثال، عبارت: "یک سگ با لکه های قهوه ای یک حیوان است"، صحیح است، اما منفی آن عبارت، "اگر سگی لکه های قهوه ای نداشت، یک حیوان نیست"، غلط است. به همین شکل، جملهٔ "کسی که ایمان می‌آورد و تعمید می‌گیرد نجات خواهد یافت"، صحیح است، اما جملهٔ "کسی که ایمان می آورد و تعمید نمی‌گیرد، نجات نخواهد یافت"، فرضیه ای غیر قابل قبول است. با این حال، این دقیقاً فرضیه ای است که از سوی کسانی که طرفدار تولد تازه از طریق تعمید هستند، مطرح شده است.
این مثال را در نظر بگیرید: "هر کسی که ایمان داشته باشد و در کانزاس زندگی کند، نجات خواهد یافت، اما آنانی که ایمان ندارند محکوم می شوند." این عبارت دقیقاً صحیح است، کانزاسی هایی که به عیسی ایمان دارند نجات خواهند یافت؛ اما اگر بگوییم فقط ایماندارانی که در کانزاس هستند نجات می یابند یک فرضیهٔ غیر منطقی و غلط را مطرح کرده ایم. این عبارت نمی گوید که ایماندار باید در کانزاس زندگی کند تا به آسمان برود. به همین نحو، مرقس 16:16 نیز نمی گوید که ایماندار باید تعمید بگیرد. این آیه حقیقتی را دربارهٔ ایمانداران تعمید یافته بیان می کند (که نجات خواهند یافت)، اما دقیقاً راجع به ایماندارانی که تعمید نگرفته اند چیزی نمی گوید. ممکن است ایماندارانی باشند که در کانزاس زندگی نمی کنند، اما نجات یافته اند و ممکن است ایماندارانی نیز باشند که تعمید نگرفته باشند، اما با این حال ایشان نیز نجات یافته اند.
در قسمت دوم مرقس 16:16یک شرط مشخص که لازمهٔ نجات است، بیان شده: "هر که ایمان نیاورد، محکوم خواهد شد." در اصل، عیسی هر دو جنبهٔ مثبت ایمان آوردن (هر کس که ایمان می‌آورد نجات خواهد یافت) و جنبهٔ منفی ایمان نیاوردن (کسی که ایمان نیاورد محکوم خواهد شد) را مشخص کرده است؛ بنابراین، با قاطعیت مطلق می توانیم بگوییم که ایمان لازمهٔ نجات است. مهمتر از این، می بینیم که این شرط هم از جنبهٔ مثبت و هم از جنبهٔ منفی، در سرتاسر کلام خدا بازگو شده است (یوحنا 16:3؛ یوحنا 18:3؛ یوحنا 36:3؛ یوحنا 24:5؛ یوحنا 53:6-54؛ یوحنا 24:8؛ اعمال رسولان 31:16).
عیسی در مرقس 16:16 شرطی در رابطه با نجات (تعمید) ذکر می کند؛ اما شرط مربوطه را نباید با شرط لازمه اشتباه گرفت. برای مثال، تب داشتن با مریض بودن در ارتباط است، اما تب لازمهٔ وجود بیماری نیست. هیچ جا در کتاب مقدس عبارتی مثل، "کسی که تعمید نگیرد، محکوم خواهد شد" را پیدا نمی کنیم؛ بنابراین، برطبق مرقس 16:16 و یا هر آیهٔ دیگری، نمی توانیم بگوییم تعمید برای نجات ضرورت دارد.
آیا مرقس 16:16 این را تعلیم می دهد که آیا تعمید برای نجات ضروری هست؟ خیر، این طور نیست. این آیه به وضوح این را مشخص می کند که ایمان آوردن لازمهٔ نجات است، اما اینکه تعمید لازمهٔ آن است را اثبات و یا رد نمی کند. پس چگونه می توانیم به این پی ببریم که فرد برای نجات یافتن باید تعمید گیرد؟ باید به دنبال مشورت کامل کلام خدا باشیم. در زیر خلاصه ای از این گواه وجود دارد:
1- کتاب مقدس به وضوح می گوید که ما تنها به واسطهٔ ایمان نجات یافته ایم. ابراهیم به واسطه ایمان نجات یافت و ما نیز به واسطهٔ ایمان نجات یافته ایم (رومیان 1:4-25؛ غلاطیان 6:3-22).
2- در سرتاسر کتاب مقدس، مردم بدون اینکه تعمید بگیرند، نجات می یافتند. هر ایمانداری در عهد عتیق (از قبیل، ابراهیم، یعقوب، داوود، سلیمان) نجات می یافت ولی تعمید نگرفته بود. دزد بالای صلیب، نجات یافت اما تعمید نگرفت. کرنیلیوس پیش از اینکه تعمید بگیرد، نجات یافت (اعمال رسولان 44:10-46).
3- تعمید شهادت ایمان ماست و اعلانی عمومی است که به مسیح ایمان داریم. کلام خدا به ما می گوید لحظه ای که ایمان می آوریم حیات جاودان پیدا می کنیم (یوحنا 24:5) و ایمان آوردن همیشه قبل از تعمید گرفتن اتفاق می افتد. تعمید ما را نجات نمی دهد همانطور که قدم زدن در راهروی کلیسا یا دعا خواندن ما را نجات نمی دهد. وقتی که ایمان می آوریم نجات می یابیم.
4- کتاب مقدس هرگز این را نمی گوید که اگر کسی تعمید نگرفت پس نجات نمی یابد.
5- اگر تعمید لازمهٔ نجات بود، پس هیچکس بدون وجود یک شخص دیگر نمی توانست نجات یابد. کسی باید باشد که آن فرد را تعمید دهد پیش از آنکه بتواند نجات بیابد. این امر به طور مؤثری اینکه چه کسی و چه موقع می تواند نجات یابد را محدود می کند. پیامدهای این آموزه وقتی که به نتیجه منطقی ختم شود، مخرب است. برای مثال: سربازی که در میدان جنگ ایمان دارد اما پیش از اینکه بتواند تعمید بگیرد، کشته شده و به جهنم می رود.
6- ما در سرتاسر کتاب مقدس شاهد این هستیم که در لحظهٔ ایمان آوردن، ایماندار تمام وعده ها و برکات نجات را دریافت می کند (یوحنا 12:1، 16:3، 24:5، 47:6، 31:20؛ اعمال رسولان 43:10، 39:13، 31:16). وقتی شخصی ایمان می آورد، حیات جاودان دارد، زیر محکومیت نیست و از موت به حیات رسیده است (یوحنا 24:5) – و همهٔ اینها قبل از آن است که تعمید بگیرد.
اگر شما به تولد تازه به واسطهٔ تعمید اعتقاد دارید، باید تلاش کنید تا در دعا دریافت کنید که حقیقتاً به چه شخص و یا چه چیزی اعتماد دارید. آیا ایمانتان بر پایهٔ عمل فیزیکی (نظیر تعمید گرفتن) است و یا بر کار تمام شدهٔ عیسی بر روی صلیب؟ به چه شخصی یا چه چیزی برای نجاتتان اعتماد می کنید؟ به فرع و یا سایه (تعمید) و یا به اصل (عیسی مسیح)؟ ایمان ما تنها باید بر عیسی مسیح باشد. "در او ما به واسطهٔ خون وی رهایی یافته‌ایم، که این همان آمرزش گناهان است، که آن را به اندازهٔ غنای فیض خود...به فراوانی به ما بخشیده است" (افسسیان 7:1).
English
آیا مرقس 16:16 تعلیم می دهد که تعمید برای نجات ضروری است؟
