سوال
کتاب مقدس درباره تنبلی چه می گوید؟
جواب
قانون اول حرکت نیوتون می گوید که جسم در حال حرکت تمایل دارد که به حرکت خودش ادامه دهد، و یک جسم ساکن تمایل دارد که ساکن باقی بماند. این قانون برای مردم نیز کاربرد دارد. در حالیکه برخی از افراد ذاتاً تمایل به کامل کردن پروژه ها دارند، دیگران بی میل و بی تفاوت هستند و نیاز به انگیزه و محرک دارند تا بر سستی و بی حالی چیره شوند. تنبلی برای برخی از افراد یک سبک زندگی است، و البته وسوسه ای است برای همه. اما کتاب مقدس در این باره به روشنی می گوید، از آنجاییکه خداوند کار را برای انسان مقدر کرده پس تنبلی گناه است. «ای آدمهای تنبل، زندگی مورچه‌ها را مشاهده كنيد و درس عبرت بگيريد» (امثال فصل 6 آیه 6).
کتاب مقدس درباره تنبلی بسیار سخن گفته است. خصوصاً کتاب امثال پر است از حکمت در خصوص تنبلی و هشدار به آدمهای تنبل. امثال به ما می گوید که شخص تنبل از کار نفرت دارد: «داشتن اشتياق و آرزو برای شخص تنبل كشنده است، زيرا برای رسيدن به آن تن به كار نمی‌دهد» (آیه 21 فصل 25)؛ او خواب را دوست دارد: «او مانند دری كه بر پاشنه‌اش می‌چرخد، در رختخوابش می‌غلتد و از آن جدا نمی‌شود» (فصل 26 آیه 14)؛ او بهانه تراشی می کند: «آدم تنبل پايش را از خانه بيرون نمی‌گذارد و می‌گويد: شيرهای درنده‌ای در كوچه‌ها هستند!» (فصل 26 آیه 13)؛ او وقت و انرژی را هدر می دهد: «كسی كه در كار سستی می‌كند به اندازۀ يک خرابكار مخرب است» (فصل 18 آیه 9)؛ او فکر می کند که حکیم است، اما احمق است: «با اين حال او خود را داناتر از هفت مرد عاقل می‌داند» (فصل 26 آیه 16).
امثال همچنین به ما می گوید که در آخر چه بر سر شخص تنبل می آید: شخص تنبل، بنده می شود (یا بدهکار): «دستان سختکوش حُکم خواهد راند، اما کاهل، بندگی خواهد کرد» (فصل 12 آیه 24)؛ آینده اش نومید کننده است: «کاهل زمین را در فصلش شخم نمی‌زند؛ پس در موسم درو گدایی می‌کند و چیزی نمی‌یابد» (فصل 20 آیه 4)؛ او ممکن است تهیدست شود: «کاهل حسرت غذا را می‌خورد و چیزی به دست نمی‌آورد، اما شخص سختکوش فربه خواهد شد» (فصل 13 آیه 4).
جایی برای تنبلی در زندگی یک مسیحی وجود ندارد. شخص نوایمان براستی آموخته است که «بنابراين، در اثر بخشش رايگان و مهربانی خدا و توسط ايمانتان به مسيح است كه نجات يافته‌ايد؛ و اين كار شما نيست، بلكه هديۀ خداست. نجات نتيجۀ اعمال خوب ما نيست، از اينرو هيچكس نمی‌تواند به خود ببالد» (افسسیان فصل 2 آیه های 8-9). اما شخص ایماندار در صورتی که به اشتباه باور داشته باشد که خدا هیچ ثمره ای از یک زندگی تغییر یافته انتظار ندارد، می تواند تنبل و بیکار شود. «اين خداست كه ما را از نو آفريده و اين زندگی جديد را از فيض وجود عيسی مسيح به ما داده است؛ و از زمانهای دور دست، نقشۀ خدا اين بوده كه ما اين زندگی جديد را صرف خدمت به ديگران نماييم» (افسسیان فصل 2 آیه 10). مسیحیان با اعمال نجات نیافته اند، اما ایمانشان را با اعمالشان نشان می دهند (یعقوب فصل 2 آیه های 18، 26). سستی و تنبلی، نقض کردن هدف خدا یعنی انجام کارهای نیک است. اما خداوند مسیحیان را قوت می بخشد که بر تمایل نفس به تنبلی چیره شوند و برای این منظور، طبیعتی تازه به ما داده است (دوم قرنتیان فصل 5 آیه 17).
ما در طبیعت تازه مان برانگیخته می شویم که به خاطر عشق به نجات دهنده مان، سختکوش و سودمند باشیم. تمایل کهنه ی ما به سوی تنبلی – و هر گناه دیگری – با تمایلی به سوی خداگونه زیستن جایگزین شده است: «اگر كسی از شما قبلاً دزد بوده، بايد فوراً از اين كار دست بكشد و با همان دستها، آبرومندانه كار كند تابتواند به محتاجان كمک نمايد» (افسسیان فصل 4 آیه 28). ما ملزم هستیم که از طریق کار، نیازهای خانوادمان را تامین کنیم: «اما اگر كسی به احتياجات خويشان و بخصوص اعضای خانوادۀ خود بی‌توجه باشد، اجازه ندارد خود را مسيحی بخواند؛ چنين شخص از يک كافر هم پست‌تر است» (اول تیموتائوس فصل 5 آیه 8)؛ و همچنین ملزم هستیم که نیاز دیگران در خانواده الهی را تامین کنیم: «بلكه با اين دستها هميشه كار می‌كردم تا خرج خود و همراهانم را تأمين كنم. از لحاظ كار سخت و كمک به فقرا نيز پيوسته برای شما نمونه بودم، چون كلمات عيسای خداوند را بخاطر داشتم كه فرمود: دادن بهتر از گرفتن است» (اعمال رسولان فصل 20 آیه های 34-35).
ما به عنوان مسیحیان می دانیم که اگر در سعی و کوشش خود ثابت قدم بمانیم، خدا پاداش کارهای ما را خواهد داد: «پس ای برادران، از انجام كار نيک خسته نشويم، زيرا بزودی پاداش خود را درو خواهيم كرد، بشرطی كه دست از كار نكشيم. بنابراين، تا جايی كه می‌توانيم، در حق مردم، بخصوص مسيحيان مؤمن، نيكی بنماييم» (غلاطیان فصل 6 آیه های 9-10)؛ «هر كاری را از جان و دل انجام دهيد، درست مانند اينكه برای مسيح كار می‌كنيد، نه برای اربابتان. فراموش نكنيد كه شما پاداشتان را از مسيح خداوند دريافت خواهيد كرد، يعنی همان ميراثی را كه برای شما نگاه داشته است، زيرا شما در واقع غلام مسيح هستيد. » (کولسیان فصل 3 آیه های 23-24)؛ «زيرا خدا بی‌انصاف نيست. چگونه امكان دارد زحماتی را كه در راه او متحمل شده‌ايد فراموش كند» (عبرانیان فصل 6 آیه 10).
مسیحیان باید با قدرت خدا در بشارت دادن و شاگرد سازی بکوشند. پولس رسول نمونه ای برای ما می باشد: «پس به هر جا كه می‌رويم، با هركس كه مشتاق شنيدن باشد درباره مسيح سخن می‌گوييم، و به هر طريقی ايشان را هشدار و تعليم می‌دهيم، تا همه را بصورت افرادی بالغ در مسيح، به حضور خدا تقديم كنيم. كار من همين است و در اين راه زحمت می‌كشم، و با تمام نيرويی كه مسيح عطا می‌كند، در اين زمينه تلاش و كوشش می‌كنم» (کولسسیان فصل 1 آیه های 28-29). حتی در آسمان، خدمت مسیحیان به خدا ادامه خواهد داشت، گرچه دیگر اسباب زحمت نخواهد بود چرا که دیگر لعنتی نیست (مکاشفه فصل 22 آیه 3). قدیسین، آزاد از بیماری، اندوه، و گناه (حتی تنبلی)، خدا را تا ابد جلال خواهند داد. «بنابراين، ای عزيزان، از آنجا كه پيروزی ما در آينده حتمی است، پس در ايمان قوی و ثابت قدم بمانيد و همواره مشغول خدمت به خداوند باشيد، چون می‌دانيد كه خدمتتان به خداوند بی‌نتيجه نيست، و در قيامت هركس پاداش اعمال خود را خواهد يافت» (اول قرنتیان فصل 15 آیه 58).
English
کتاب مقدس درباره تنبلی چه می گوید؟
