سوال
چرا رستاخیز جسمانی عیسی مسیح اهمیت بسیار زیادی دارد؟
جواب
رستاخیز جسمانی عیسی مسیح مهمترین واقعه تاریخ بشر است، که سند انکارناپذیر ادعای پسر خدا بودن را در اختیار بشر قرار می دهد. رستاخیز نه تنها تایید الوهیت او بود، بلکه مهر تاییدی بر روی پیشگویی های کتاب مقدس در مورد ظهور و در نهایت رستاخیز او نیز هست. علاوه بر اینها، واقعیت رستاخیز، ادعای عیسی مسیح مبنی بر زنده شدن پس از سه روز را نیز تایید می کند (یوحنا فصل 2 آیه های 19 تا 21؛ مرقس فصل 8 آیه 31، فصل 9 آیه 31، فصل 10 آیه 34). اگر بدن عیسی مسیح از مردگان قیام نکرده بود، ما نیز امیدی برای رستاخیز بدن خودمان نداشتیم (اول قرنتیان فصل 15 آیه های 13 و 16). در واقع، بدون رستاخیر جسمانی عیسی مسیح، ما دیگر نجات دهنده، رستگاری و امید به زندگی ابدی نداشتیم. همانطوریکه پولس رسول گفت، ایمان ما دیگر فایده ای نداشت و قدرت زندگی بخش انجیل پایان می گرفت.
سرنوشت ابدی ما به رستاخیز عیسی مسیح بستگی دارد، به همین دلیل هدف بزرگترین حملات از طرف شیطان قرار گرفته است. صحت و درستی رستاخیز جسمانی مسیح از نظر تاریخی طی قرنها توسط محققان، الهی دانان، و دیگران دقیقا و کاملا از هر زاویه ای بررسی شده است. حتی برخی از نظریه ها تلاش کرده اند تا این واقعه تاریخی را غیرواقعی جلوه دهند، اما هیچ سند تاریخی برای اثبات ادعای آنها وجود ندارد و همه شواهد حاکی از این حقیقت است که رستاخیز جسمانی مسیح قطعا اتفاق افتاده است. همچنین مدارک غیرقابل انکار بیشماری وجود دارند که رستاخیز را با قاطعیت اثبات می کند.
با همه اینها، از مسیحیان نخستین در قرنتس تا مسیحیان امروزی، سوء تعبیرهایی نسبت به ابعاد خاصی از رستاخیز مسیح وجود داشته است. برخی می پرسند که چرا قیام جسمانی مسیح از مردگان مهم است؟ آیا رستاخیز او نمی توانست فقط روحانی باشد؟ چگونه رستاخیز جسمانی عیسی مسیح می تواند رستاخیز ایماندران را تضمین کند؟ آیا بدنهای قیام کرده ما مانند بدنهای زمینی خواهد بود؟ اگر نه، چه شکلی خواهند بود؟ پاسخ این پرسشها را می توان در نامه اول پولس به قرنتیان (فصل 15) پیدا کرد. کلیسای قرنتس طی دومین سفر بشارتی پولس چند سالی می شد که تاسیس شده بود.
علاوه بر تفرقه های روز افزونی که در کلیسای جوان قرنتس مشاهده می شد، تصورات اشتباه فراوانی از اصول مسیحیت مانند رستاخیز هم بسیار شایع شده بود. گرچه بسیاری از اهالی قرنتس رستاخیز عیسی مسیح را پذیرفته بودند (اول قرنتیان فصل 15 آیه های 1 و 11) اما در درک این موضوع که بدن دیگران نیز می تواند از مردگان قیام کند دچار مشکل بودند. تاثیر فلسفه رایج آن زمان را نیز باید در نظر گرفت که می گفت هر چیز روحانی خوب است، در حالی که هر چیز جسمانی مانند بدن ما ذاتا پست و شر است، این فلسفه منشاء سردرگمی آنها در رابطه با رستاخیز خودشان بود. این عقیده که جسد گندیده قیام خواهد کرد، در تضاد با عقیده بعضی از مردم مخصوصا فیلسوفان یونانی آن دوره بود (اعمال رسولان فصل 17 آیه 32).
با این وجود، اکثر قرنتیان رستاخیز عیسی مسیح را جسمانی می دانستند نه روحانی. علاوه بر این، رستاخیز یعنی «قیام از مردگان» و چیزی که دوباره به زندگی بازمی گردد. آنها پذیرفته بودند که روح ابدی است و پس از مرگ نزد خدا می رود (دوم قرنتیان فصل 5 آیه 8). بنابراین رستاخیز روحانی معنی ندارد، برای اینکه روح نمی میرد پس نمی تواند قیام کند. به علاوه، همه آنها نسبت به کتاب مقدس، عیسی مسیح و حقیقت زنده شدن او پس از سه روز آگاهی داشتند. کتاب مقدس نیز به روشنی می گوید که بدن مسیح فاسد نمی گردد (مزامیر فصل 16 آیه 10، اعمال رسولان فصل 2 آیه 27) ، ادعایی که در صورت عدم رستاخیر بدن او بی معنی بود. و در نهایت اینکه خود عیسی مسیح تاکید کرد که بدن جسمانی او از مردگان قیام کرده است: « به جای ميخها در دستها و پايهايم نگاه كنيد! می‌بينيد كه واقعاً خودم هستم. به من دست بزنيد تا خاطرجمع شويد كه من روح نيستم. چون روح بدن ندارد، اما همينطور كه می‌بينيد، من دارم» (لوقا فصل 24 آیه 39).
پولس سعی کرد تا آنها را متقاعد کند که بدن های ما نیز مانند بدن مسیح روزی قیام خواهند کرد و در اصل رستاخیز بدن مسیح و رستاخیز بدن های ما مکمل یکدیگرند:«چون اگر مرده‌ها در روز قيامت زنده نخواهند شد، بنابراين مسيح هم زنده نشده است» (اول قرنتیان فصل 15 آیه 13).
«اما واقعيت اينست كه مسيح پس از مرگ، زنده شد؛ او نخستین فرد از میان کسانی است که زنده خواهند شد. همانطور كه به علّت گناه «آدم»، مرگ به اين دنيا آمد، در اثر كار نجاتبخش مسيح نيز زندگی پس از مرگ نصيب ما شد. همهٔ ما می‌ميريم، زيرا از نسل گناهكار آدم هستيم، چون هر جا گناه باشد، مرگ نيز وجود دارد. اما همهٔ كسانی كه از آن مسيح می‌باشند، پس از مرگبار ديگر زنده خواهند شد» (اول قرنتیان فصل 15 آیه های 20 تا 22).
عیسی مسیح با رستاخیز جسمانی به «نوبرانه» کسانی که رستاخیز می کنند تبدیل شد (نگاه کنید به کولسیان فصل 1 آیه 18). اسرائیلی ها قبل از برداشت کامل محصول باید نمونه ای از اولین محصول (نوبرانه) را نزد کاهن برای تقدیم به خدا می بردند (لاویان فصل 23 آیه 10). این همان چیزی است که پولس در اول قرنتیان فصل 15 آیه های 20 تا 22 می گوید، رستاخیز بدن مسیح نوبرانه رستاخیز بدن ایمانداران است. به این ترتیب، زنده شدن او رستاخیز ما را نیز تضمین می کند. در حقیقت زنده شدن او رستاخیز ما را الزامی می کند.
پولس رسول در رابطه با ارتباط روح و آن چیزی که ما جسد گندیده می نامیم صحبت کرد و ماهیت بدنهای قیام کرده ما و تفاوت آنها با بدنهای زمینی را توضیح داد. پولس، جسد را به دانه ای تشبیه کرد که در خاک کاشته می شود و خداوند در نهایت به آن بدن جدیدی می دهد (اول قرنتیان فصل 15 آیه های 37 تا 38) که مانند بدن قیام کرده و جلال یافته عیسی مسیح است )اول قرنتیان فصل 15 آیه 49، فیلیپیان فصل 3 آیه 21). در واقع بدن های ما مانند بدن عیسی مسیح که فانی، ضعیف وجسمانی بود، روزی پس از مرگ قیام خواهند کرد و به بدنهای ابدی، جلال یافته، قوی و روحانی تبدیل خواهند شد (اول قرنتیان فصل 15 آیه های 42 تا 44). بدنهای جدید ما به طور کامل برای زندگی بهشتی و ماورای طبیعی مجهز خواهند شد.
English
چرا رستاخیز جسمانی عیسی مسیح اهمیت بسیار زیادی دارد؟
