سوال
"آیا "دیدگاه خاتمه یافتن عطایا کتاب مقدسی است؟
جواب
خاتمه یافتن عطایا یا Cessationism دیدگاهی ایست که عقیده دارد "عطایای معجزۀ" زبانها و شفا به پایان رسیدن رسیده است و پایان یافتن دوره رسولان موجب خاتمه یافتن معجزات مربوط به آن دوره بوده است. اکثر موافقین این دیدگاه، اعتقاد دارند هر چند که خدا امروزه هم می تواند معجزه کند و کماکان نیز انجام می دهد، اما روح القدس دیگر از افراد برای انجام آیات و معجزات استفاده نمی کند.
شواهد کتاب مقدسی اینگونه نشان می دهد که معجزات در دوره های بخصوص و بمنظور تأیید پیغامی جدید از خدا بوقوع می پیوست. موسی قادر بود معجزه انجام دهد تا رسالتش را در حضور فرعون تصدیق کند (خروج ۱:۴-۸). به ایلیا قدرت انجام معجزات عطا شد تا رسالتش را نزد اخاب تصدیق کند (اول پادشاهان ۱:۱۷؛ ۲۴:۱۸). رسولان نیز برای تصدیق خدمتشان نزد قوم اسرائیل، معجزات به انجام رساندند (اعمال رسولان ۱۰:۴، ۱۶).
خدمت عیسی نیز همراه با معجزات بود، که یوحنای رسول آنها را "آیات" می نامد (یوحنا ۱۱:۲). اشارۀ یوحنا این است که معجزات گواهی بر تصدیق پیغام عیسی بود.
بعد از قیام عیسی، و زمانیکه کلیسا در حال شکل گیری بود و "عهد جدید" در حال نوشته شدن بود، رسولان آیاتی نظیر زبانها و قدرت شفا را نشان دادند. "پس زبانهای غیر، نشانه‌ای است نه در مورد ایمانداران بلکه در مورد بی‌ایمانان" (اول قرنتیان ۲:۱۴)، آیه ای که بوضوح می گوید که این عطا هرگز بمنظور تقویت کلیسا نبوده است).
پولس رسول پیش بینی می کند که عطای زبانها خاتمه خواهد یافت (اول قرنتیان ۸:۱۳). در زیر به شش دلیل اشاره می کنیم که این عطا خاتمه یافته است:
1) رسولان، که زبانها از طریق آنها شروع شد، در تاریخ کلیسا منحصر به فرد بودند. بمحض اینکه خدمتشان به اتمام رسید، دیگر احتیاجی به وجود آیات تصدیق کننده نبود.
2) به عطایای معجزه یا نشانه ای، تنها در رسالات آغازین اشاره شده است، مانند اول قرنتیان. کتابهای متاخرتر، نظیر افسسیان و رومیان، شامل آیات مفصلی راجع به عطایای روح است، اما به عطای معجزه اشاره ای نشده است، اگرچه در رسالۀ رومیان اشاره ای به عطای نبوت دارد. کلمه یونانی ای که "نبوت" ترجمه شده، بمعنای "اعلام کردن" است و لزوماً به شامل پیشگویی آینده نمی شود.
3) عطای زبانها نشانه ای برای اسرائیل بی ایمان بود، به این معنی که نجات خدا اکنون برای اقوام دیگر نیز مهیا بود. اول قرنتیان ۲۱:۱۴-۲۲ و اشعیا ۱۱:۲۸-۱۲ را ببینید.
4) عطای زبانها نسبت به عطای نبوت (موعظه) از اهمیت کمتری برخوردار بود. موعظه کلام خدا باعث بنای ایمانداران می شود، در حالیکه راجع به عطای زبانها اینگونه نیست. ایمانداران بیشتر به نبوت کردن تشویق شده اند تا به تکلم به زبانها (اول قرنتیان ۱:۱۴-۳)
5) تاریخ نشان می دهد که عطای زبانها خاتمه یافته است. عطای زبانها به کلی توسط پدران اولیه کلیسا ذکر نشده است. نویسندگان دیگر نظیر جاستین شهید، اوریجن، کریسوستوم و آگوستین زبانها را به عنوان چیزی که فقط در کلیسای اولیه رخ داده تلقی کردند.
6) اشاراتی وجود دارد که عطای زبانها به پایان رسیده است. اگر این عطا کماکان امروزه وجود داشت، دیگر احتیاجی نبود تا میسیونرها در کلاسهای زبان شرکت کنند. و میسیونرها قادر بودند تا به هر کشوری سفر کنند و به زبان آن کشور بخوبی صحبت کنند، همانگونه که رسولان در اعمال باب 2 قادر بودند چنین کنند. بطور مثال برای عطای شفا، در کلام خدا می بینیم که شفا با مأموریت عیسی و شاگردانش، همراه بود (لوقا ۱:۹-۲). در خصوص عطیه معجزه آسای شفا، در کتاب مقدس می بینیم هرچقدر که به انتهای دوره رسولان نزدیک می شویم، شفاها همانند تکلم به زبانها کم و کمتر می شود. پولس رسول که "افتیخس" را از مرگ برخیزانید (اعمال رسولان ۹:۲۰-۱۲)، "اپافرودیتوس" (اعمال رسولان ۲۵:۲-۲۷)، تروفیموس (دوم تیموتائوس ۲۰:۴)، تیموتائوس (اول تیموتائوس ۲۳:۵)، و یا حتی خودش (دوم قرنتیان ۷:۱۲-۹) را شفا نداد. دلایل ناتوانی پولس در شفا دادن اینها بود: 1) آن عطا برای این نبود که همۀ مسیحیان را خوب کند، بلکه برای تصدیق رسالت او به عنوان رسول بود، و 2) اقتدار رسولان به حد کافی به اثبات رسیده بود، و دیگر نیازی به معجزات بیشتر نبود.
دلایلی که در بالا مطرح شد، شواهدی دال بر خاتمه یافتن عطایا بودند. بر طبق اول قرنتیان ۱۳:۱۳-۱۴:۱، بهتر است "در پی محبت باشیم،" که از همۀ عطایا بزرگتر است. اگر عطایا را می طلبیم، باید اشتیاق به این داشته باشیم که کلام خدا را بیان کنیم، تا همگان بنا و تقویت همگان شوند.
English
"آیا "دیدگاه خاتمه یافتن عطایا کتاب مقدسی است؟
