سوال
یک ایماندار در زندگی خود چه واکنشی باید در برابر ویژگی های خدا از خود نشان دهد؟
جواب
خداوند خودش را در کلامش (کتاب مقدس) و از طریق پسرش (عیسی مسیح) به ایمانداران آشکار می سازد. هرچه بیشتر کتاب مقدس را مطالعه کنیم، ویژگی ها و خصوصیت های خداوند را بهتر و بیشتر می شناسیم. البته درک قدرت و بزرگی خداوندی که زمان، فضا، ماده و همه حیات را به وجود آورده است برای برای انسان فانی بسیار مشکل است. «به همان اندازه که آسمان بلندتر از زمین است، راههای من نیز از راههای شما و فکرهای من از فکرهای شما بلندتر و برتر است» (اشعیا فصل 55 آیه 9).
در این مقاله به سه عدد از ویژگی های خداوند و پاسخ ایمانداران به آنها می پردازیم:
شاید بتوان گفت که مهترین خصوصیت خداوند ویژگی «تقدس» اوست. اشعیا فصل 6 آیه 3 و مکاشفه فصل 4 آیه 8، عمق و میزان ویژگی تقدس خداوند را با سه مرتبه تکرار این کلمه تاکید می کنند: «قدوس، قدوس، قدوس است خداوند لشکرهای آسمان؛ تمام زمین از جلال او پر است!» تنها زمانی امیدی به توبه ی واقعی وجود دارد که انسان با نگاهی اجمالی، تقدس خداوند با گناهکار بودن خودش را مقایسه کند، در نتیجه این مقایسه است او به فکر توبه می افتد. ما وقتی متوجه عواقب مرگبار گناه می شویم و این حقیقت را در نظر می گیریم که پسر بیگناه خداوند به جای ما تاوان گناه ما را پرداخت کرد، در برابر این لطف زانو می زنیم. در مواجه با تقدس خداوند سکوت می کنیم، زبانمان در برابر چنین تقدسی بند می آید و نیز مانند ایوب اعتراف می کنیم که، «من کوچکتر از آنم که بتوانم به تو جواب دهم. دست بر دهانم می‌گذارم» (ایوب فصل 40 آیه 4). شناخت تقدس خداوند باعث می شود تا شفقت و مهربانی (دوم قرنتیان فصل 1 آیه 3)، رحم (رومیان فصل 9 آیه 15)، لطف و بخشش (رومیان فصل 5 آیه 17) او نسبت به خودمان را گرامی بداریم و ستایش کنیم. «ای خداوند، اگر تو گناهان ما را به نظر آوری، کیست که بتواند تبرئه شود؟ اما تو گناهان ما را می‌بخشی، پس تو را گرامی می‌داریم و از تو اطاعت می‌کنیم» (مزامیر فصل 130 آیه های 3 تا 4).
شاید بتوان گفت محبوب ترین ویژگی خداوند عشق و محبت اوست. عشق نیازمند رابطه است، پدر، پسر و روح القدس سراسر ابدیت با هم بوده اند. خداوند ما را به شکل خود آفرید تا با او در رابطه باشیم (پیداش فصل 1 آیه 27؛ رومیان فصل 1 آیه های 19 تا 20). خداوند عشق خود را نسبت به ما با فرستادن تنها پسرش برای نجات ما از گناه وارد مرحله ی جدیدی کرد. «ما محبت واقعی را از مسیح آموخته‌ایم، زیرا او جان خود را در راه ما فدا کرد، تا ما نیز حاضر باشیم جان خود را در راه برادران خود فدا کنیم» (اول یوحنا فصل 3 آیه 16). «خداوند محبت است ... ما او را دوست داریم برای اینکه اول او ما را دوست دارد» (اول یوحنا فصل 4 آیه های 16 تا 19).خداوند مشکل گناه را از طریق شخص عیسی مسیح حل کرد. عیسی مسیح آمد که به جای گناهان ما مجازات شود تا عدالت خدا اجرا شود (یوحنا فصل 1 آیه های 1 تا 5، 14، 29). در جلجتا، عشق و عدالت بی نقص خدا به اجرا درآمد. وقتی عشق بی نظیر خداوند به خودمان را درک می کنیم، با تواضع، توبه و محبت به او واکنش نشان می دهیم. ما نیز مانند داوود پادشاه دعا می کنیم که خداوند به ما قلبی پاک و روحی استوار بدهد (مزامیر فصل 34 آیه 18؛ فصل 51 آیه های 10، 17). خداوند در مکانهای بلند و مقدّس و نیز در وجود کسی که روحی متواضع و توبه‌کار دارد ساکن است (اشعیا فصل 57 آیه 15).
در آخر، ویژگی حاکمیت خدا را بررسی می کنیم (مزامیر فصل 71 آیه 16؛ اشعیا فصل 40 آیه 10). خداوند ابدی است، از ازل تا ابد (مزامیر فصل 90 آیه 2). او سرچشمه حیات است (رومیان فصل 11 آیه های 33 تا 36). او مستقل از مخلوقات خویش است (اعمال رسولان فصل 17 آیه های 24 تا 28). ابراهیم، سموئیل، اشعیا، دانیال و داوود همگی خداوند را حاکم مطلق و پادشاه می نامند. «داوود در حضور آن گروه خداوند را ستایش کرده، گفت: «ای خداوند، خدای جد ما یعقوب، نام تو از ازل تا به ابد مورد ستایش باشد! عظمت و قدرت، جلال و شکوه و بزرگی برازندهٔ توست. ای خداوند، هر چه در آسمان و زمین است مال توست. سلطنت از آن توست. تو بالاتر و برتر از همه هستی. ثروت و افتخار از تو می‌آید؛ تو بر همه چیز حاکم هستی. قدرت و توانایی در دست تو است؛ این تو هستی که به انسان قدرت و بزرگی می‌بخشی. ای خدای ما، از تو سپاسگزاریم و نام باشکوه تو را ستایش می‌کنیم» (سخنان داوود در اول تواریخ فصل 29 آیه های 10 تا 13). یک ایماندار به خدای حاکم که جان ما را خرید احترام می گذارد و همراه با شادمانی از او اطاعت می کند (یعقوب فصل 4 آیه 7؛ یهودا فصل 1 آیه 4).
داوود پادشاه به زیبایی تمام ویژگی ها خداوند را اینگونه خلاصه می کند: «خداوند سلطنت می‌کند! او خود را به جلال و قدرت و عظمت آراسته است. زمین برجای خود محکم شده و متزلزل نخواهد شد. ای خداوند، تخت فرمانروایی تو از قدیم برقرار بوده است. تو از ازل بوده‌ای. خداوندا، سیلابها طغیان نموده و می‌خروشند. اما تو که در آسمانها سلطنت می‌کنی، قویتر از تمام سیلهای خروشان و امواج شکننده دریاها هستی! ای خداوند، تمام وعده‌های تو راست است. خانهٔ تو برای همیشه با قدوسیت آراسته شده است» (مزامیر فصل 93 آیه های 1 تا 5).
تعداد کمی از مردان مومن این امتیاز را داشتند که در حضور خدا باشند و مستقیما با او صحبت کنند:
موسی از خدا درخواست کرد تا شکوه و جلال او را ببیند و خدا هم موافقت کرد، «حال برخیز و روی این صخره، کنار من بایست. وقتی جلال من می‌گذرد، تو را در شکاف این صخره می‌گذارم و با دستم تو را می‌پوشانم تا از اینجا عبور کنم؛ سپس دست خود را برمی‌دارم تا مرا از پشت ببینی، اما چهرهٔ مرا نخواهی دید» (خروج فصل 33 آیه های 21 تا 22). موسی نیز به خاک افتاد و خدا را پرستش کرد (خروج فصل 34 آیه های 6 تا 8). ایمانداران نیز مانند موسی به خاک افتاده و خدا را پرستش می کنند، تفکر درباره شکوه و جلال خداوند، ما را پر از شگفتی و حیرت می سازد.
ایوب حتی در برابر دردناک ترین و رنج آورترین مشکلات و آزمایش ها ایمان خود را از دست نداد. «اگر خدا برای این کار مرا بکشد، باز به او امیدوار خواهم بود و حرفهای خود را به او خواهم زد» (ایوب فصل 13 آیه 15). او زمانی که در گردباد با خدا صحبت کرد، عظمت خدا او را در سکوت عمیقی فرو برد. ایوب اعتراف کرد که خودش نمی دانسته که چه حرفهایی میزده است حرفهایی که فراتر از عقل او بود «از این جهت از خود بیزار شده در خاک و خاکستر توبه می‌کنم»(ایوب فصل آیه 42 ؛ همچنین، فصل 42 آیه های 1 تا 6). واکنش ما در برابر خدا نیز باید اطاعت متواضعانه از او، اعتماد به او، سرسپردن به خواست او، بدون توجه به اینکه خواست او را درک می کنیم یا نه، باشد.
اشعیا خدا را در خواب دید که روی تخت باشکوه خود نشسته و فرشتگان او را احاطه کرده و این سرود را می خواندند، « قدوس، قدوس، قدوس است خداوند لشکرهای آسمان؛ تمام زمین از جلال او پر است!»(اشعیا فصل 6 آیه 3). این رویا چنان نفس گیر بود که اشعیا فریاد زنان می گوید، «وای بر من که هلاک شدم! زیرا من مردی ناپاک لب هستم و در میان قومی ناپاک لب زندگی می‌کنم، و چشمانم پادشاه، خداوند لشکرهای آسمان را دیده است!»(اشعیا فصل 6 آیه 5؛ همچنین اشعیا فصل 6 آیه های 1 تا 5). اشعیا متوجه شد که او در برابر خدای مقدس یک گناهکار است، و واکنش او توبه بود. رویایی که یوحنا در آن تخت پادشاهی خدا را در بهشت دید نیز او را به شدت شگفت زده کرد. یوحنا مانند مرده جلوی پای خدا افتاد (مکاشفه فصل 1 آیه های 17 تا 18). ما نیز مانند اشعیا و یوحنا باید در برابر شکوه و عظمت خدا متواضع و فروتن باشیم.
ویژگی های بسیار زیادی از خداوند در کتاب مقدس آشکار شده است. وفاداری خداوند باعث می شود تا به او اعتماد کنیم. شکوه او باعث می شود شکرگزارش باشیم. قدرت او شگفت انگیز است. دانش او باعث می شود تا از او طلب خرد کنیم (یعقوب فصل 1 آیه 5). کسانی که خدا را می شناسند، زندگی خود را در تقدس و احترام به او سپری می کنند (اول تسالونیکیان فصل 4 آیه های 4 تا 5).
English
یک ایماندار در زندگی خود چه واکنشی باید در برابر ویژگی های خدا از خود نشان دهد؟
