سوال
آیا باید نزد کسانی که در حقشان گناه کرده ایم اعتراف کنیم؟
جواب
ما می دانیم که باید به گناهان خود نزد خدا اعتراف کنیم، اما این سوال برای بسیاری از مسیحیان وجود دارد که آیا باید نزد کسانی که در حق آنها گناه کرده ایم هم اعتراف کنیم. آیا باید از آن شخص معذرت خواهی کنیم؟ «در نور زندگی کنیم» (اول یوحنا فصل 1 آیه 7) ، به این معنی است که ما همراه با اطاعت از دستورات خدا زندگی می کنیم. در همان آیه، اشاره شده به بخشش از طریق عیسی مسیح و معاشرت با دیگران. پس رابطه ای بین کارنامه سفید و ارتباط ما با دیگران وجود دارد.
همه گناهان در نهایت بر ضد خدا هستند (مزامیر فصل 51 آیه 4). کتاب مقدس دائما بر روی نیاز ما به اعتراف گناه به نزد خدا تاکید می کند (مزامیر فصل 41 آیه 4، مزامیر فصل 130 آیه 4، اعمال رسولان فصل 8 آیه 22، اول یوحنا فصل 1 آیه 9). کتاب مقدس در رابطه با اعتراف گناه نزد دیگران دستور جامعی نداده است. در موارد زیادی به ما گفته شده که نزد خدا به گناهان خود اعتراف کنیم، اما تنها دستور مستقیم مبنی بر اعتراف گناه نزد دیگران را در مفهوم آیه 16 فصل 5 کتاب یعقوب می یابیم.
البته به این معنی نیست که هرگز نباید به دنبال بخشش از طرف دیگران باشیم. مثال هایی در کتاب مقدس درباره اعتراف به گناه نزد دیگران وجود دارد. یکی از این موارد برادران یوسف می باشند که از او طلب بخشش کردند (پیدایش فصل 50 آیه های 17 تا 18). اعتراف به گناه نزد یکدیگر در متن هایی مانند لوقا فصل 17 آیه های 3 تا 4، افسسیان فصل 4 آیه 32 و کولسیان فصل 3 آیه 13 اشاره شده است.
اصول موجود در این مورد عباتند از : 1) ما باید در هر چیزی از خدا طلب بخشش کنیم . خداوند از ما قلبی صادق و راست می خواهد (مزامیر فصل 51 آیه 6). 2) اگر رابطه ما با خداوند درست باشد، در نتیجه رابطه ما با دیگران نیز درست خواهد بود و با آنها صادقانه و عادلانه رفتار خواهیم کرد (مزامیر فصل 15). اگر در حق دیگران گناه کنیم و برای جبران آن تلاشی نکنیم کار ناپسندی انجام داده ایم. 3) محدوده معذرت خواهی باید مطابق با محدوده تاثیر گناه باشد. به عبارت دیگر، ما باید از کسانی تقاضای بخشش بکنیم که مستقیما مربوط به آن موضوع می شوند تا بتوانیم کار اشتباه را درست کنیم.
به عنوان مثال، اگر مردی به یک زن به چشم شهوت آلود نگاه کند، باید فورا به گناه خود نزد خدا اعتراف کند. اعتراف به گناه نزد آن زن لازم و درست نیست. آن گناه بین مرد و خدا است. اما اگر مرد زیر قول خود بزند، و یا کاری کند که تاثیر مستقیم بر روی آن زن داشته باشد، باید نزد او اعتراف کرده و از او طلب بخشش کند. اگر گناه نسبت به گروهی از مردم مانند کلیسا انجام شده، بنابراین آن مرد یا زن باید به گناه خود نزد اعضا اعتراف کند. بنابراین اعتراف و عذرخواهی باید مطابق با محدوده گناه باشد. کسانی که تحت تاثیر آن گناه قرار گرفته اند باید اعتراف را بشنوند.
در حالیکه بخشش ما توسط خدا وابسته به اعتراف ما نزد دیگران و یا بخشش آنها نیست، اما خداوند از ما می خواهد تا در رابطه با دیگران و اشتباهات خود صادق باشیم، ما باید نزد آنها اعتراف کنیم، از آنها صادقانه عذرخواهی و طلب بخشش کنیم. بخشیده شدن از طرف آنها به خودشان بستگی دارد. مسئولیت ما توبه واقعی، اعتراف به گناه و تقاضای بخشش است.
English
آیا باید نزد کسانی که در حقشان گناه کرده ایم اعتراف کنیم؟
