سوال
در هر یک از روزهای آفرینش چه اتفاقی افتاد؟
جواب
گزارش آفرینش در پیدایش فصل های اول و دوم آمده است. زبان به کار رفته در پیدایش این موضوع را کاملا روشن می کند که آفرینش کل جهان در شش روز واقعی یعنی شش روز 24 ساعته بدون وقفه در بین آنها خلق شده است. این موضوع کاملا روشن است برای اینکه متن به یک دوره زمانی 24 ساعته نیاز دارد. این متن داستان را به شکلی توضیح می دهد که به سادگی مفهوم یک روز واقعی را می رساند: «او روشنايی را «روز» و تاريكی را «شب» ناميد. شب گذشت و صبح شد. اين، روز اول بود» (پیدایش فصل 1 آیه 5). علاوه بر این، هر جمله در زبان اصلی کتاب مقدس با کلمه «و» آغاز شده است. این گرامر زبان عبری نشان می دهد که هر جمله بر اساس جمله قبلی ساخته شده است، و به روشنی گویای این مطلب است که روزها پی در پی هستند و بین آنها فاصله زمانی وجود ندارد. گزارش پیدایش قدرت و حاکمیت کلام خدا را آشکار می کند. بیشتر کارهای آفرینش توسط حرف (دستور) خداوند انجام شده که نشانه دیگری از قدرت و حاکمیت کلام او می باشد. اجازه دهید نگاهی به تک تک روزهای آفرینش بیندازیم:
روز اول آفرینش (پیدایش فصل 1 آیه های 1 تا 5)
خداوند آسمان ها و زمین را آفرید. «آسمان ها» به هر چیزی بالای زمین گفته می شود. زمین و آب روی آن خلق شده اما شکل خاصی به آن داده نشده است. سپس خداوند روشنایی را می آفریند. سپس روشنایی را از تاریکی جدا می کند و آن را «روز» می نامد و تاریکی را «شب» می نامد. این کار آفرینش از عصر تا صبح طول می کشد – یک روز.
روز دوم آفرینش (پیدایش فصل 1 آیه های 6 تا 8)
خداوند آسمان را خلق می کند. توده‌های بخار از هم جدا شوند تا آسمان در بالا و اقيانوسها در پايين تشكيل شوند. در این مرحله زمین صاحب اتمسفر می شود. این کار نیز یک روز طول می کشد.
روز سوم آفرینش (پیداش فصل 1 آیه های 9 تا 13)
خداوند خشکی را می آفریند. قاره ها و جزیره ها بالاتر از سطح آب قرار می گیرند. حجم وسیع آبها را دریا و خشکی را زمین می نامند. خداوند از آفرینش آنها احساس رضایت می کند.
خداوند تمامی گیاهان بزرگ و کوچک را خلق می کند. او به گیاهان زندگی خودکفا می بخشد و توانایی تولید مثل به آنها می دهد. انواع بسیار زیادی از گیاهان خلق می شوند. زمین مملو از گیاهان سبز می شود. خداوند از این آفرنیش هم راضی است. این کار هم یک روز طول می کشد.
روز چهارم آفرینش (پیدایش فصل 1 آیه های 14 تا 19)
خداوند تمامی ستارگان و اجرام آسمانی را خلق می کند. حرکت این اجسام به انسان کمک می کند تا حساب زمان را نگه دارد. دو جسم عظیم آسمانی در ارتباط با زمین ساخته می شود. اولین جسم خورشید است که منبع اصلی نور می باشد و دومی ماه است که نور خورشید را منعکس می کند. حرکت این اجسام روز را از شب جدا می کند. خداوند از این کارش هم راضی است و این هم یک روز طول می کشد.
روز پنجم آفرینش (پیدایش فصل 1 آیه های 20 تا 23)
خداوند موجودات دریایی را می آفریند. زندگی زیر آب در این زمان آفریده می شود. خداوند پرندگان را نیز خلق می کند. بر اساس زبان استفاده شده در این متن می توانیم آفرینش حشرات بالدار را هم تفسیر کنیم (اگر نه پس در روز ششم آفریده شدند). به همه این حیوانات امکان تولید مثل داده شد. مخلوقاتی که در روز پنجم خلق شدند اولین مخلوقاتی هستند که توسط خدا برکت داده شدند. خداوند می گوید از این آفرنیش نیز خشنود است و آن هم یک روز طول کشید.
روز ششم آفرینش (پیدایش فصل 1 آیه های 24 تا 31)
خداوند همه موجوداتی که بر روی خشکی زندگی می کنند را آفرید. در این مرحله همه موجودات روی زمین آفریده شدند به غیر از انسان و موجوداتی که در روزهای پیشین آفریده شده بودند. خداوند رضایت خود را از این روز نیز اعلام می کند.
سپس خداوند با خود مشورت می کند: «انسان را شبيه خود بسازيم، تا بر حيوانات زمين و ماهيان دريا و پرندگان آسمان فرمانروايی كند» (پیدایش فصل 1 آیه 26). این آیه مشخصا به معنی تثلیث نیست اما پایه و آغاز آن می باشد برای اینکه خداوند می گوید «بیایید انسان را شبيه خود بسازيم ». خداوند انسان را به شکل خودش آفرید (مرد و زن هر دو این ویژگی را دارند) و او را بالاتر و خاص تر از همه مخلوقات قرار داد. خداوند برای تاکید این برتری، او را حاکم بر زمین و تمامی مخلوقات قرار داد. خداوند انسان را برکت می دهد و به او دستور می دهد تا تولید مثل کند و زمین را پر سازد و بر آن فرمانروایی کند (این فرمانروایی را به شکل درست و در راه خدا انجام دهد چون خداوند این قدرت را به او داد). خداوند به انسان و دیگر مخلوقات دستور داد تا فقط از گیاهان تغذیه کنند. خداوند این رژیم غذایی را تا پیدایش فصل 9 آیه های 3 تا 4 لغو نمی کند.
کار آفرینش در پایان روز ششم تکمیل می شود. تمامی هستی همراه با زیبایی هایش در شش روز واقعی 24 ساعته و پشت سر هم خلق شد. خداوند در پایان آفرینش ابراز خشنودی کرد.
روز هفتم آفرینش (پیدایش فصل 2 آیه های 1 تا 3)
خداوند استراحت می کند نه به این معنی که پس از آفرینش احساس خستگی کرد، بلکه به این معنی که کار آفرینش تکمیل شد. علاوه بر این، او الگوی یک روز استراحت در هفته را به وجود می آورد. این روز سرانجام به ویژگی متمایز کننده قوم او تبدیل می شود (خروج فصل 20 آیه های 8 تا 11).
English
در هر یک از روزهای آفرینش چه اتفاقی افتاد؟
