سوال
کدامیک مهمتر است، مرگ عیسی مسیح یا رستاخیز او؟
جواب
مرگ و رستاخیز عیسی مسیح هر دو به یک اندازه مهم هستند. هر یک از آنها دو هدف متفاوت اما مرتبط به هم را به سرانجام می رسانند. مرگ و رستاخیز خدای ما عیسی مسیح مانند تار و پود پارچه جدایی ناپذیرند.
صلیب عیسی مسیح، پیروزی ای نصیب ما کرد که هرگز خودمان نمی توانستیم به آن دست پیدا کنیم. «به این ترتیب، او قدرتها و فرمانروایان روحانی را خلع‌سِلاح کرد، و ایشان را در ملأ عام رسوا ساخت و به‌وسیلۀ صلیب بر آنها پیروز شد» (کولسیان فصل 2 آیه 15). خدا گناهان ما را روی صلیب بر روی دوش عیسی مسیح قرار داد و او به جای ما مجازات شد (اشعیا فصل 53 آیه های 4 تا 8). عیسی مسیح با مرگ خود، نفرینی که آدم به زمین آورد را به خود گرفت (نگاه کنید به غلاطیان فصل 3 آیه 13).
با مرگ مسیح، گناهان دیگر قدرتی بر ما ندارند (رومیان فصل 6). او با مرگ خودش کار شیطان را نابود کرد (یوحنا فصل 12 آیه 31؛ عبرانیان فصل 2 آیه 14؛ اول یوحنا فصل 3 آیه 8)، شیطان را محکوم کرد (یوحنا فصل 16 آیه 11) و سر مار را کوبید (پیدایش فصل 3 آیه 15).
ما بدون مرگ فداکارنه ی مسیح همچنان در گناهان خود غوطه ور بودیم، بخشیده نشده بودیم، از سلطه گناه رهایی پیدا نکرده بودیم، از مرگ نجات نیافته بودیم و همچنان از محبت خدا محروم بودیم. صلیب عیسی مسیح برای نجات ما لازم و حیاتی است و به همین دلیل، صلیب موضوع اصلی موعظه رسولان بود (اعمال رسولان فصل 2 آیه های 23، 36؛ اول قرنتیان فصل 1 آیه 23، فصل 2 آیه 2؛ غلاطیان فصل 6 آیه 14).
اما داستان عیسی مسیح با مرگ او تمام نشد. رستاخیر مسیح نیز موضوع بنیادی و اساسی پیام انجیل است. همانطوری که پولس در اول قرنتیان فصل 15 آیه های 12 تا 19 به وضوح توضیح میدهد، نجات ما به رستاخیز جسمانی مسیح از مرگ بستگی دارد. اگر عیسی مسیح به شکل جسمانی پس از مرگ دوباره زنده نشده بود، ما نیز امیدی برای رستاخیز نداشتیم، موعظه پولس بی فایده بود، و باید برای همه ایمانداران افسوس می خوردیم. ما بدون رستاخیز مسیح همچنان در تاریکی و سایه مرگ نشسته و همچنان منتظر طلوع خورشید بودیم (لوقا فصل 1 آیه های 78 تا 79).
قول عیسی مسیح به ما هنوز پابرجاست و خواهد بود و دلیل این پابرجایی، رستاخیز مسیح است: «چون من زنده ام، شما نیز زنده خواهید بود» (یوحنا فصل 14 آیه 19). دشمن بزرگ ما یعنی مرگ شکست خورده است (اول قرنتیان فصل 15 آیه های 26، 54 تا 55). رستاخیز مسیح از این جهت نیز اهمیت دارد که خداوند ما را از طریق آن بی گناه اعلام می کند: «او به خاطر گناهان ما به مرگ سپرده شد، و دوباره زنده شد تا ما در پیشگاه خدا عادل به حساب آییم» (رومیان فصل 4 آیه 25). عیسی مسیح رستاخیز یافته و صعود کرده به آسمان، هدیه روح القدس را برای ما فرستاد (یوحنا فصل 16 آیه 7).
عیس مسیح در مدت زمان ماموریت زمینی اش، حداقل سه مرتبه مرگ و رستاخیز خود پس از سه روز را پیشگویی کرد (مرقس فصل 8 آیه 31، فصل 9 آیه 31، فصل 10 آیه 34). اگر عیسی مسیح پس از مرگ دوباره زنده نمیشد، پس پیشگویی هایش نادرست بودند – و او نیز یک پیامبر دروغین دیگری می بود که می بایست مورد بی اعتنایی قرار می گرفت. اما همانطوری که می بینیم خدای ما زنده است و به آنچه گفته وفادار می باشد. فرشته در قبر عیسی مسیح به این پیشگویی محقق شده اشاره کرد: «او اینجا نیست! همان‌طور که خودش گفته بود، زنده شده است» (متی فصل 28 آیه 6).
کتاب مقدس، مرگ و رستاخیز عیسی مسیح را به یکدیگر مرتبط می کند و ما نیز باید این ارتباط را حفظ کنیم. ورود عیسی مسیح به مقبره اش دقیقا به اندازه خروج او از آنجا اهمیت دارد. پولس در اول قرنتیان فصل 15 آیه های 3 تا 5، پیام انجیل را به این دو حقیقت خلاصه می کند که عیسی مسیح برای آمرزش گناهان ما مرد (با دفن او به شکل فیزیکی ثابت شد) و پس از سه روز دوباره زنده شد (با ظهور خود به بسیاری از شاهدان عینی ثابت شد). اینها مهمترین حقایق پیام انجیل هستند (آیه 3).
جدا کردن مرگ و رستاخیز مسیح از یکدیگر ممکن نیست. اعتقاد فقط به یکی از آنها مانند اعتقاد به انجیل دروغین است که نمی تواند ما را نجات دهد. عیسی مسیح برای اینکه بتواند به طور واقعی زنده شود اول باید واقعا به شکل فیزیکی و جسمانی جان می سپرد. و برای اینکه مرگ او معنایی واقعی برای ما داشته باشد، باید دوباره زنده میشد. ما نمی توانیم یکی از آنها را بدون دیگری داشته باشیم.
English
کدامیک مهمتر است، مرگ عیسی مسیح یا رستاخیز او؟
