سوال
چرا به نظر می رسد که پیام نجات در انجیل های چهارگانه با بقیه عهد جدید تفاوت دارد؟
جواب
ما نباید فراموش کنیم که کتاب مقدس باید به عنوان یک کتاب جامع و یکپارچه در نظر گرفته شود. کتاب های قبل از چهار انجیل پیش نگرانه (پیشگویانه) و کتاب های پس از آن تشریحی و توضیحی هستند. آنچه خداوند در سرتاسر کتاب مقدس از انسان می خواهد، ایمان است (پیدایش فصل 15 آیه 6؛ مزامیر فصل 2 آیه 12؛ حبقوق فصل 2 آیه 4؛ متی فصل 9 آیه 28؛ یوحنا فصل 20 آیه 27؛ افسسیان فصل 2 آیه 8؛ عبرانیان فصل 10 آیه 39). ما توسط کارهای خودمان نجات پیدا نمی کنیم بلکه نجات هدیه ای است که به واسطه ایمان و اعتماد به کاری که خدا به جای ما و از طرف ما انجام می دهد به ما اعطا می شود.
هر یک از انجیل ها تمرکز خاص خودش را بر روی ماموریت مسیح قرار داده است. متی کتاب خود را خطاب به یهودیان می نویسد و به همین دلیل بر روی تحقق پیشگویی عهد قدیم توسط عیسی مسیح تاکید می کند و ثابت می کند او همان مسیحی موعودی است که یهودیان سالیان بسیار درازی منتظر آمدنش بودند. مرقس گزارش فشرده و سریعی از معجزات عیسی مسیح ارائه می دهد و به سخنرانی های طولانی او نپرداخته است. لوقا عیسی مسیح را به عنوان درمانی برای بیماری های جهان به تصویر می کشد، و روی او به عنوان یک انسان واقعی و نگرانی های مهربانانه ی اش برای ضعیفان، رنج دیدگان و طردشدگان تمرکز می کند. یوحنا با استفاده از سخنان و مکالمه های خود عیسی مسیح بر روی الوهیت او و همچنین نشانه هایی تاکید می کند که ثابت می کنند عیسی مسیح پسر خداوند است.
انجیل های چهارگانه با همکاری یکدیگر، شهادت کاملی از عیسی مسیح و تصویر زیبایی از خدا در جسم انسان را ارائه می دهند. گرچه که چهار انجیل در مواضع خیلی کمی با هم تفاوت دارند اما موضوع اصلی یکی است. همه آنها عیسی مسیح را کسی معرفی می کنند که جان خود را فدا کرد تا گناهکاران نجات پیدا کنند، و همه انجیل ها رستاخیز او را ثبت کرده اند. نویسندگان انجیل ها هر یک، عیسی مسیح را به شکل های گوناگونی مانند پادشاه، خدمتگزار، پسر انسان و پسر خدا معرفی کرده اند، اما هدف همه آنها این است که انسان ها به او ایمان بیاورند.
در مورد الهیات انجیل ها، یوحنا اظهارات زیادی درباره ایمان و دستورات متعددی مبنی بر ایمان آوردن را در نوشته های خود گنجانده است. همه این اظهارات منطبق بر هدفی است که خودش عنوان می کند، «ولی همین مقدار نوشته شد تا ایمان آورید که عیسی، همان مسیح و پسر خداست و با ایمان به او، زندگی جاوید بیابید» (یوحنا فصل 20 آیه 31). انجیل های دیگر (هم نواها) نیز بر روی ایمان به عیسی مسیح تاکید دارند. با این وجود، درخواست آنها برای ایمان آوردن کمتر آشکاراست اما دقیقا به همان اندازه واقعی می باشد.
عیسی مسیح نیاز ما به درستکاری و پاکی را اعلام می کند و به ما نسبت به عواقب گناه که جهنم است هشدار می دهد. با این وجود، عیسی مسیح همواره خداوند را به عنوان معیاری برای پاکی و خودش را وسیله ای برای رسیدن به پاکی معرفی می کند. بدون عیسی مسیح، پاکی و درستکاری غیر قابل دستیابی و جهنم اجتناب ناپذیر است. موعظه بالای کوه به این موضوع می پردازد (متی فصل های 5 تا 7).
- عیسی مسیح موعظه خود را با توصیف یک زندگی پربرکت آغاز می کند (متی فصل 5 آیه های 1 تا 12). خوشا به حال گویی ها (اشاره به جملات متی فصل 5 آیه های 3 تا 11 دارد که با خوشا به حال ... آغار می شود)، به ما نمی گویند که چگونه می توانیم پاک و پرهیزکار باشیم، بلکه پاکی و پرهیزکاری را به زبان ساده توضیح می دهد.
- او خودش را تحقق قوانین شریعت عهد قدیم معرفی می کند (متی فصل 5 آیه های 17 تا 18). این یک آیه کلیدی است برای اینکه برای بدست آوردن پاکی خودمان باید احکام شریعت موسی را به طور کامل به سرانجام برسانیم (که نمی توانیم)، عیسی مسیح می گوید او این کار را برای ما و به جای ما انجام می دهد.
- او می گوید که هیچ اندازه ای از تلاش های شخصی قادر نخواهند بود ما را به بهشت برسانند (متی فصل 5 آیه 20). این هم نکته مهم دیگری در این موعظه می باشد. فریسیان مذهبی ترین قشر جامعه در آن زمان بودند، اما عیسی مسیح می گوید حتی آنها برای ورود به بهشت به اندازه کافی خوب نیستند و در ادامه می گوید که سیستم دینی نمی تواند کسی را نجات دهد و تنها خود اوست که می تواند نجات دهد.
- او درک عمیق تری از پاکی و درستی را ارائه می دهد و آن را به جای تفسیر انسان از قوانین شریعت، بر اساس معیارهای خداوند تعریف می کند (متی فصل 5 آیه های 21 تا 48). او در این متن خواست خدا را در مورد تعدادی از قوانین عهد قدیم توضیح می دهد. معیارهای خداوند از پاکی آنقدر بالاست که همه حتی مذهبی ترین اشخاص نیز در برابر او گناهکارند.
- او سه کار رایج دینی یعنی صدقه دادن، دعا کردن و روزه گرفتن کسانی که در ظاهر مذهبی هستند را ریاکارانه توصیف می کند (متی فصل 6 آیه های 1 تا 18). عیس مسیح، مانند قوانینی که عنوان کرد، بر روی وضعیت درونی و قلبی انسان تمرکز می کند نه کارهایی که به شکل ظاهری دیده می شوند.
- او هشدار می دهد که در روز داوری بسیاری وجود خواهند داشته کا رهای بزرگ و زیادی برای خدا انجام داده انند ولی به آنها اجازه ورود به بهشت داده نمی شود (متی فصل 7 آیه های 21 تا 23). دلیلی هم که برای آن می آورد این است که عیسی مسیح هرگز آنها را نمی شناخته است. به جز کارهای خوب هیچ نوع رابطه نزدیک و صمیمی با او وجود نداشته اند، و این هم کافی نیست.
- عیسی مسیح موعظه بالای کوه را با این جمله جسورانه پایان می دهد که تنها او پایه و اساسی است که یک شخص باید زندگی خداپسندانه خود را بر روی آن بسازد (متی فصل 7 آیه های 24 تا 27). ایمان به گفته های او دلیل کافی برای رها کردن پایه و اساس های دیگر است.
عیسی مسیح در موعظه بالای کوه ساختار مذهبی فریسیان مبنی بر انجام کارهای خوب را در هم شکست و به تقدسی بسیار بزرگتر از پاکی خود ما اشاره می کند و خودش را به عنوان تنها پایه و اساس دین معرفی می کند. پذیرش گفته های عیسی مسیح در موعظه بالای کوه نیازمند ایمان به شخص اوست.
انجیل متی در این آیه ها بر روی ایمان تاکید می کند: متی فصل 8 آیه های 10، 13، 26؛ فصل 9 آیه ها 2، 22، 28 تا 29؛ فصل 12 آیه 21؛ فصل 13 آیه 58؛ فصل 14 آیه 31؛ فصل 15 آیه 28؛ فصل 16 آیه 8؛ فصل 17 آیه 17 و فصل 18 آیه 6. متی همچنین عیسی مسیح را آشکارا پسر خدا معرفی می کند: «سپس پرسید: شما چه می‌گویید؟ به نظر شما من که هستم؟» شمعون پطرس جواب داد: «تویی مسیح، پسر خدای زنده! عیسی فرمود: ای شمعون، پسر یونا، خوشا به حال تو! زیرا تو این حقیقت را از انسان نیاموختی، بلکه پدر آسمانی من این را بر تو آشکار ساخته است» (متی فصل 16 آیه های 15 تا 17).
انجیل مرقس در این آیه ها به ایمان به عیسی مسیح اشاره می کند: مرقس فصل 1 آیه 15؛ فصل 2 آیه 5؛ فصل 4 آیه 40؛ فصل 5 آیه 34 تا 36؛ فصل 6 آیه 6؛ فصل 9 آیه 19، 23، 42؛ فصل 10 آیه 52؛ فصل 11 آیه 23 و فصل 16 آیه 14. در انجیل لوقا حداقل سه آیه در مورد ایمان به عیسی مسیح را می بینیم: لوقا فصل 5 آیه 20؛ فصل 7 آیه 9؛ فصل 8 آیه های 12، 25، 48، 50؛ فصل 9 آیه 41؛ فصل 12 آیه های 28، 46؛ فصل 17 آیه 19؛ فصل 18 آیه های 8، 42 و فصل 24 آیه 25. همینطوری که به بررسی کتاب مقدس به عنوان یک پیام منجسم ادامه می دهیم به این نتیجه می رسیم که تنها یک پیام نجات وجود دارد و هر چهار انجیل پایه و اساس آن پیام را ارائه می دهند.
دیگر کتاب های عهد جدید نیز همین موضوع را بسط و گسترش می دهند، یعنی نجات از طریق ایمان به عیسی مسیح. موضوع برجسته در کتاب رومیان این است که پاکی و بیگناهی تنها از طرف خدا می آید و تنها از طریق ایمان و از روی لطف خداست که بیگناه و پاک اعلام می شویم. موضوع اصلی کتاب غلاطیان و کولسیان نیز همین است. کتاب عبرانیان بر روی کمال و برتری مسیح تاکید می کند و عیسی مسیح را خالق و کامل کننده ی ایمان ما معرفی می کند (عبرانیان فصل 12 آیه 2). اول و دوم قرنتیان، افسسیان، فیلیپیان، اول و دوم تسالونیکیان، تیموتائوس، تیتوس، فلیمون، یعقوب، اول و دوم پطرس، همگی زندگی پاک و مقدس را در سطح شخصی و کلیسایی توضیح می دهند و امید ما به آینده ای را توصیف می کنند که نتیجه طبیعی زندگی در مسیح است. کتاب های اول، دوم و سوم یوحنا و همچنین کتاب یهودا پایه های ایمان را دوباره تصریح می کنند و به کسانی که آنها را مورد شک و تردید قرار می دهند هشدار می دهند. مکاشفه، آخرین کتاب عهد جدید، برنامه نهایی خداوند برای بشر و سرنوشت کسانی را توضیح می دهد که به همان چیزی که در ابتدای عهد جدید گفته شد یعنی ایمان به عیسی مسیح پایبند بودند.
English
چرا به نظر می رسد که پیام نجات در انجیل های چهارگانه با بقیه عهد جدید تفاوت دارد؟
