سوال
منظور کتاب مقدس از «مُردن در خود، تولد تازه» چیست؟
جواب
مفهوم «مُردن در خود» را می توان در سرتاسر عهد جدید پیدا کرد. این مفهوم ماهیت واقعی زندگی مسیحی را بیان می کند، که پس از آن، صلیب خود را برمی داریم و از مسیح پیروی می کنیم. مُردن در خود بخشی از تولد دوباره در مسیح است، طبیعت کهنه می میرد و طبیعت نو به دنیا می آید (یوحنا فصل 3 آیه های 3 تا 7). ما مسیحیان نه تنها با دریافت نجات دوباره متولد می شویم، بلکه به عنوان بخشی از فرایند تقدیس (پاکسازی روحانی) هر روز بیشتر در خود می میریم. بنابراین، مُردن در خود یک بار اتفاق می افتد و تا آخر عمر ادامه خواهد داشت.
عیسی مسیح بارها به شاگردان خود گفت که باید صلیب (وسیله ای برای اعدام) را بردارند و از او پیروی کنند. او به روشنی گفت اگر کسی می خواهد از او پیروی کند، باید خودش را انکار کند، به این معنی که زندگی خود را نه تنها از نظر روحانی بلکه حتی در صورت لزوم به صورت جسمانی نیز فدا کند. این موضوع پیش نیاز پیروی از مسیح بود، او گفت هرکس سعی کند جان خودش را در این دنیا نجات دهد آن را در پادشاهی خداوند از دست خواهد داد. اما کسانیکه زندگی خود را برای او از دست بدهند به حیات ابدی دست خواهند یافت (متی فصل 16 آیه های 24 تا 25، مرقس فصل 8 آیه های 34 تا 35). عیسی مسیح گفت کسانی که حاضر نیستند زندگی خود را فدای او کنند، نمی توانند شاگرد او باشند (لوقا فصل 14 آیه 27).
مراسم غسل تعمید نشان دهنده همین موضوع است که یک ایماندار در طبیعت کهنه خود می میرد (رومیان فصل 6 آیه های 4 تا 8) و با طبیعت نو دوباره متولد می شود. در غسل تعمید مسیحی، فرو رفتن در آب نماد دفن شدن همراه مسیح است و بیرون آمدن از آب نماد رستاخیز با مسیح است. تعمید ما را به مسیح در مرگ ورستاخیزش مربوط می کند، و به صورت نمادین تمام زندگی یک مسیحی را به تصویر می کشاند، به این شکل که آن شخص در خودش می میرد و تا آخر زندگی برای مسیح و در مسیح زندگی می کند، یعنی در کسیکه برای او مُرد (غلاطیان فصل 2 آیه 20).
پولس فرایند مُردن در خود را برای غلاطیان توضیح می دهد و اینکه این فرایند چگونه در او آغاز شد و حال پولس دیگر زندگی نمی کند بلکه مسیح است که در او زندگی می کند (غلاطیان فصل 2 آیه 20). طبیعت کهنه پولس که به گناه و پیروی از روش های دنیوی گرایش داشت، مرده است و پولس جدید، محل اقامت مسیح شده که در او و به جای او زندگی می کند. این موضوع به این معنی نیست که وقتی در خود می میریم، غیرفعال، بی حس و مانند مردگان می شویم. مُردن در خود یعنی همه چیزهای قدیمی و کهنه می میرند، مخصوصا روش زندگی گناه آلودی که در اسارت آن بودیم. « آنانی كه از آنِ مسيح می‌باشند، اميال نفسانی و هوسهای ناپاک خود را بر صليب مسيح ميخكوب كرده‌اند» (غلاطیان فصل 5 آیه 24). زمانی به دنبال لذت های جسمانی و دنیوی بودیم و حالا همان اشتیاق را برای خشنود کردن خداوند داریم.
کتاب مقدس مفهوم مُردن در خود را هرگز گزینه ای اختیاری عنوان نکرده است. بلکه تولد دوباره یعنی اینکه در خود بمیریم؛ هیچ کسی مسیحی نمی شود، مگراینکه طبیعت کهنه خودش را به صلیب میخکوب کرده باشد و زندگی جدیدی را همراه با اطاعت از عیسی مسیح آغاز کرده باشد. عیسی مسیح درباره پیروان بی اشتیاقی می گوید که آنها سعی می کنند هم در طبیعت کهنه و هم در طبیعت نو زندگی کنند، او می گوید که اینگونه از پیروان را بیرون خواهد انداخت (مکاشفه فصل 3 آیه های 15 تا 16). این حالت بی اشتیاق توصیف کننده کلیسای لائودیکیه و بسیاری دیگر از کلیساهای امروزی است. بی اشتیاق بودن یعنی اینکه تمایلی به مُردن در خود و زندگی در مسیح نداریم. برای مسیحیان، مُردن در خود (تولد دوباره) اختیاری نیست، بلکه انتخابی است که به زندگی ابدی منتهی خواهد شد.
English
منظور کتاب مقدس از «مُردن در خود، تولد تازه» چیست؟
