سوال
اگر ایمان لازمه نجات است پس چرا گفته می شود که نجات بوسیله کار ما حاصل نمی شود، مگر ایمان آوردن یک کار نیست؟
جواب
نجات (رستگاری) ما فقط به عیسی مسیح بستگی دارد. او به جای ما بهای گناهان را پرداخت کرد (دوم قرنتیان فصل 5 آیه 21)، ما را از اسارت گناه نجات داد (یوحنا فصل 1 آیه 29)، او خالق و کامل کننده ایمان ما است (عبرانیان فصل 12 آیه 2). کاری که باید برای نجات بشر انجام می شد را عیسی مسیح به طور کامل به جای بشر انجام داد، او پاک و بی گناه زندگی کرد، خشم خدا نسبت به گناه را فرونشاند، به جای ما مُرد و دوباره زنده شد (عبرانیان فصل 10 آیه 12).
کتاب مقدس به وضوح می گوید که کارهای ما باعث نجات و رستگاری نمی شود. ما به دلیل خوبی و پاکی خودمان نجات پیدا نکرده ایم (تیطوس فصل 3 آیه 5). کارهای خوب ما را نجات نداده اند (افسسیان فصل 2 آیه 9). همه گناهکاریم و هیچ کسی پاک نیست (رومیان فصل 3 آیه 10). اهدای قربانی، پیروی از دستورات، رفتن به کلیسا، غسل تعمید گرفتن و کارهای خوب دیگر قادر به نجات ما نیستند. هر اندازه هم که خوب باشیم، باز هم به کمال مطلوب مورد نظر خدا نرسیده ایم (رومیان فصل 3 آیه 23، متی فصل 19 آیه 17، اشعیا فصل 64 آیه 6).
کتاب مقدس به روشنی می گوید که نجات شرطی است و خدا همه را نجات نمی دهد. یک شرط برای نجات وجود دارد و آن هم ایمان به عیسی مسیح است. ایمان به عنوان تنها شرط نجات تقریبا 200 مرتبه در عهد جدید آورده شده است (یوحنا فصل 1 آیه 12، اعمال رسولان فصل 16 آیه 31).
مردم از عیسی مسیح پرسیدند چه کارهایی باید برای خشنود کردن خدا انجام دهند، عیسی مسیح پاسخ داد: «خدا از شما می‌خواهد كه به من كه فرستادهٔ او هستم، ايمان آوريد» (یوحنا فصل 6 آیه های 28 تا 29). پرسش مردم این است که چه کارهایی (جمع) باید انجام دهند، و پاسخ عیسی مسیح این است که باید یه او ایمان بیاورند (یک کار).
لطف الهی یعنی خداوند چیزی را به ما می دهد که خودمان نمی توانیم بدست آوریم یا شایسته آن نیستیم. بر اساس رومیان فصل 11 آیه 6، هر نوع کار و تلاش شخصی، مفهوم لطف را از بین می برد – کارگر کار می کند و در قبال کارش مبلغی را دریافت می کند اما دریافت کننده لطف الهی، کار و تلاشی برای بدست آوردن آن انجام نمی دهد بلکه بر اساس لطف الهی به او هدیه می شود می شود. ازآنجایی که نجات فقط لطف الهی است پس نمی توان آن را به دست آورد. بنابراین ایمان یک کار نیست. نمی توان ایمان را یک کار و تلاش حساب کرد، اگر آن را یک نوع کار تعریف کنیم دیگر لطف الهی مفهوم ندارد. (به رومیان فصل 4 نگاه کنید – نجات ابراهیم فقط بر اساس ایمانش به خدا نبود نه کارهایی که انجام داد).
فرض کنیم یک فرد ناشناس برای شما چکی به مبلغ یک میلیون دلار می فرستد. اگر قبول کنید آن پول برای شما خواهد بود اما به هر حال باید آن را پشت نویسی کنید. پشت نویسی و امضاء کردن شما باعث به دست آوردن این مبلغ نشده است. هرگز نمی توانید به این مغرور باشید که پشت نویسی چک شما را میلیونر کرد. یک میلیون دلار فقط یک هدیه بود و پشت نویسی کردن شما فقط تنها راه برای دریافت آن مبلغ است. ایمان نیز به همین سادگی فقط به معنی تنها راه دریافت لطف الهی می باشد، بنابراین ایمان نمی تواند کاری باشد که دستمزد آن لطف الهی باشد.
ایمان واقعی نمی تواند یک نوع کار در نظر گرفته شود، برای اینکه ایمان واقعی یعنی پایان کارهای جسمانی. ایمان واقعی یعنی عیسی مسیح و کاری که او انجام داد (متی فصل 11 آیه های 28 تا 29 ، عبرانیان فصل 4 آیه 10).
ایمان واقعی در اصل نمی تواند یک کار در نظر گرفته شود چون حتی خود ایمان هم هدیه ای از جانب خداست و ما آن را تولید نکرده ایم. «بنابراين، در اثر بخشش رايگان و مهربانی خدا و توسط ايمانتان به مسيح است كه نجات يافته‌ايد؛ و اين كار شما نيست، بلكه هديهٔ خداست» (افسسیان فصل 2 آیه 8). « فقط كسی می‌تواند نزد من آيد كه پدرم خدا كه مرا فرستاده است او را به سوی من جذب كند، و من در روز قيامت او را زنده خواهم ساخت» (یوحنا فصل 6 آیه 44). سپاس خدا را برای قدرت نجات بخشش و لطفش که نجات را به یک حقیقت امکان پذیر تبدیل کرد.
English
اگر ایمان لازمه نجات است پس چرا گفته می شود که نجات بوسیله کار ما حاصل نمی شود، مگر ایمان آوردن یک کار نیست؟
