سوال
آیا جهنم واقعا محل آتش و گوگرد مشتعل است؟
جواب
خداوند با بارش آتش و گوگرد مشتعل بر روی دو شهر سدوم و عموره، نه تنها احساس خودش نسبت به گناه را نشان داد، بلکه یک استعاره ماندگار نیز ارائه داد. بعد از بیان این رویداد (بارش آتش و گوگرد مشتعل) در پیدایش فصل 19 آیه 24، توجه خواننده بلافاصله به سمت مفهوم داوری الهی کشیده می شود. چنین نمادی از نظر احساسی بسیار قوی است و نمی توان جذابیت آن را نادیده گرفت. آتش و گوگرد نمایی از جهنم (نه کل آن) را به تصویر می کشد.
کتاب مقدس واژه جهنا (جهنم دره) را برای توصیف جهنم سوزان به کار می برد که یک مکان حقیقی می باشد، جهنم دره در جنوب اورشلیم واقع شده است. جهنا (جهنم) واژه حرف به حرف یونانی یک کلمه آرامی می باشد، که ریشه در عبارت عبری «دره هنوم (جهنم دره)» دارد. یکی از بزرگترین انواع کفر یهودیان (به خصوص در زمان پادشاهانی مانند آحاز و منسی) این بود که فرزندان خود را در آن دره از آتش می گذراندند تا برای ملوخ قربانی کنند (دوم پادشاهان فصل 16 آیه 3، دوم تواریخ فصل 33 آیه 6، ارمیا فصل 32 آیه 35). سرانجام، یهودیان آن مکان را از نظر آیینی ناپاک دانستند (دوم پادشاهان فصل 23 آیه 10)، سپس از آنجا برای سوزاندن اجساد جنایتکاران و خلافکاران اعدام شده استفاده کردند. در زمان عیسی مسیح، این دره همیشه سوزان بود و مردم آشغال های خود را در آن می سوزاندند ( یا به مفهومی دیگر، مکانی برای سوزاندن چیزهای بی ارزش بود). وقتی عیسی مسیح درباره جهنم صحبت می کرد به زباله دانی ابدیت اشاره می کند. بله، آتش بخشی از آن بود، اما بیرون ریختن (جدایی) همه آن بود.
عیسی مسیح در مرقس فصل 9 آیه های 43-44، تصویر قدرتمند دیگری از جدیت جهنم برای ما ترسیم می کند، «اگر از دستت خطايی سر می‌زند، آن را بِبُر؛ چون بهتر است يک دست داشته باشی و تا ابد زنده بمانی تا اينكه دو دست داشته باشی و در آتش بی‌امان جهنم بيفتی.» اکثر خوانندگان به رغم زیبایی این تعبیر، به جدیت آن پی نمی برند. عده کمی معتقدند که عیسی مسیح واقعا از ما می خواهد دست خود را قطع کنیم. او از این تعبیر و زبان استفاده کرده است، برای اینکه از ما می خواهد به هر روش ممکن از جهنم دوری کنیم. بخش دوم این متن نیز مانند بخش نخست آن استعاری است، بنابراین نباید به عنوان توصیف جامعی از جهنم در نظر گرفته شود.
عهد جدید، جهنم را علاوه بر مکانی سوزان و آتشین به شکل چاه بی انتها (آبیس) (مکاشفه فصل 20 آیه 3)، دریاچه (مکاشفه فصل 20 آیه 14)، تاریکی (متی فصل 25 آیه 30)، مرگ (مکاشفه فصل 2 آیه 11)، نابودی (دوم تسالونیکیان فصل 1 آیه 9)، مجازات ابدی (مکاشفه فصل 20 آیه 10)، محل ناله و دندان قروچه به دلیل ناراحتی شدید (متی فصل 25 آیه 30)، محلی برای مجازات های درجه بندی شده (متی فصل 11 آیه های 20-24، لوقا فصل 12 آیه های 47-48، مکاشفه فصل 20 آیه های 12-13) نیز معرفی کرده است. توصیف های متعدد از جهنم مانع از به کار بردن یک تفسیر واقعی از آنها می شود. به عنوان مثال، آتش جهنم باعث روشنایی می شود، در صورتی که جهنم واقعا تاریک است. آتش آن نمی تواند سوخت واقعی خود (گناهکاران) را مصرف کند، چراکه مجازات آنها ابدی است. علاوه بر اینها، درجه بندی مجازات ها در جهنم نیز معنای تحت اللفظی آن را برهم می زند. آیا آتش جهنم یک قاتل دسته جمعی را با شدت بیشتری از یک کافر ساده می سوزاند؟ آیا یک دیکتاتور پلید با سرعت بیشتری به درون چاه انداخته می شود؟ آیا برای کسی که از ارتکاب گناه لذت برده است، تاریکتر خواهد بود؟ آیا برخی بلندتر و متوالی تر از بقیه ناله می کنند و دندان های خود را بر هم می فشارند؟ این توصیف های نمادین مختلف چیزی از جدیت جهنم کم نمی کند. این تعبیرهای گوناگون جهنم را جایی بدتر از مرگ، تاریکتر از تاریکی، و عمیق تر از هر چاه عمیقی توصیف می کند. جهنم جایی است که ناله و شیون ها در آن قابل توصیف نیست. توصیف های نمادین، ما را به جایی فراتر از محدوده زبان های ما می کشاند – جهنم بیش از آن چیزی که تصور می کنیم، بد است.
English
آتش و گوکرد مشتعل
