سوال
آیا کتاب مقدس به ما می گوید، ببخشیم و فراموش کنیم؟
جواب
عبارت «ببخش و فراموش کن» در کتاب مقدس نیامده است. با این حال، آیه های متعددی وجود دارند که از ما می خواهند «ببخشیم و فراموش کنیم» (به عنوان مثال در متی فصل 6 آیه 14، و افسسیان فصل 4 آیه 32). ایمانداری که دیگران را نمی بخشد، در رابطه خودش با خداوند مانع ایجاد می کند (متی فصل 6 آیه 15) و باعث ریشه دواندن تلخی و از دست دادن پاداش روحانی می شود (عبرانیان فصل 12 آیه های 14 تا 15، دوم یوحنا فصل 1 آیه 8).
انسان در مورد بخشیدن، آزادی انتخاب دارد. از آنجاییکه خداوند به ما دستور می دهد ببخشیم، برای اطاعت از خداوند و بخشیدن باید هوشیارانه تصمیم بگیریم. شخص مقصر ممکن است تمایلی به بخشیده شدن نداشته باشد و هرگز تغییر نکند، اما این موضوع خواست خداوند از ما را نفی نمی کند، ما روح بخشنده داریم و خدا از ما می خواهد تا ببخشیم (متی فصل 5 آیه 44). فرد مقصر در بهترین حالت شاید بخواهد آشتی کند، اما اگر به این کار هم تمایلی نداشت، باز هم شخصی که به او ظلم شده می تواند فرد مقصر را ببخشد.
البته فراموش کردن گناهانی که در حق ما می شوند واقعا غیر ممکن است. ما نمی توانیم اتفاقات را در حافظه خود گلچین کرده و پاک کنیم. کتاب مقدس می گوید خداوند گناهان ما را به یاد نمی آورد (عبرانیان فصل 8 آیه 12). اما او همچنان دانای مطلق است و از همه چیز اطلاع دارد. خدا به یاد دارد که ما مرتکب گناه شده ایم و به کمال مطلوب مورد نظر او نرسیده ایم (رومیان فصل 3 آیه 23). اما ما بخشیده شده ایم و از نظر قضایی (داوری الهی) بی گناه به حساب آمده ایم. بهشت متعلق به ماست، گویی هرگز گناهی مرتکب نشده ایم . ما از طریق ایمان به عیسی مسیح، عضو خانواده خدا شده ایم و او ما را برای گناه محکوم نمی کند(رومیان فصل 8 آیه 1). از این جهت خداوند «می بخشد و فراموش می کند».
اگر منظور کسی از «می بخشم و فراموش می کنم» این است که «من بخشیدن فرد مقصر را به خاطر عیسی مسیح انتخاب می کنم و به زندگی خود ادامه می دهم»، تصمیم و اقدامی عاقلانه و خداپسندانه گرفته است. ما تا جایی که امکان دارد باید از گذشته بگذریم و رو به جلو پیش برویم (فیلیپیان فصل 3 آیه 13). ما باید ببخشیم همانطوری که خداوند ما را به واسطه عیسی مسیح بخشید (افسسیان فصل 4 آیه 32). نباید به تلخی اجازه دهیم در زندگی ما ریشه بدواند (عبرانیان فصل 12 آیه 15).
اما اگر منظور کسی از «می بخشم و فراموش می کنم» این است که «طوری رفتار می کنم که انگار هرگز گناهی صورت نگرفته است و طوری زندگی می کنم که گویی آن رافراوش کرده ایم»، به مشکل بر می خوریم. به عنوان مثال، یک قربانی تجاز می تواند متجاوز را ببخشد، اما به این معنی نیست که باید طوری رفتار کند که گویی هرگز خطایی صورت نگرفته است. وقت گذراندن با فرد متجاوز مخصوصا اگرتوبه نکرده باشد، چیزی نیست که کتاب مقدس از ما بخواهد. بخشش یعنی دیگر آن گناه و کینه از فرد مقصر را در ذهن خود نگه نداریم، اما بخشش با اعتماد فرق دارد. احتیاط شرط عقل است و گاهی نوع ارتباط باید تغییر کند. «شخص زيرک خطر را پيش‌بينی می‌كند و از آن اجتناب می‌نمايد ولی آدم جاهل به سوی آن می‌رود و خود را گرفتار می‌سازد» (امثال فصل 22 آیه 3). عیسی مسیح به پیروان خود می گوید که مانند مار هوشیار و مانند کبوتر بی آزار باشند (متی فصل 10 آیه 16). برای ادامه ارتباط با فرد مقصر باید او را ببخشیم، اما هوشیار باشیم.
بهترین کار، فراموش کردن و بخشیدن است. کسی که محبت دارد، کینه به دل نمی گیرد (اول قرنتیان فصل 13 آیه 5) و تقصیرهای دیگران را نادیده می گیرد (اول پطرس فصل 4 آیه 8). با این وجود، تغییر دادن قلب، کار خداوند است، و تا زمانیکه قلب فرد مقصر واقعا تغییر نکرده است (یک تغییر ماورای طبیعی)، کار عاقلانه این است که اعتماد کمتری به آن فرد داشته باشیم و محتاطانه عمل کنیم. هوشیار بودن به این معنی نیست که نبخشیده ایم، بلکه به این معنی است که ما خدا نیستیم و نمی توانیم درون قلب آن شخص را ببینیم.
English
آیا کتاب مقدس به ما می گوید، ببخشیم و فراموش کنیم؟
