سوال
موهبت الهی تفسیر زبانها چیست؟
جواب
موهبت الهی تفسیر زبانها یکی دیگر از موهبت های الهی عنوان شده در اول قرنتیان فصل 12 آیه 10 می باشد که همراه با موهبت سخن گفتن به زبانها آمده است. موهبت تفسیر زبان به توانایی ترجمه یک زبان خارجی برای شنوندگان گفته می شود. این هدیه یک موهبت الهی جداگانه است، اما بنظر می رسد که در ارتباط با موهبت سخن گفتن به زبانها استفاده شده است.
توانایی فرد در سخن گفتن به زبانهایی که بلد نیست و تابحال نشنیده است را موهبت سخن گفتن به زبانها می نامند. استفاده از این موهبت را در اعمال رسولان فصل 2 آیه های 4 تا 12 می بینیم، یهودیان اورشلیم موعظه پیام انجیل را به زبانهای گوناگون شنیدند. فردی با موهبت تفسیر زبانها، توانایی درک یک زبان بیگانه را داشت. عدم شناخت قبلی از یک زبان چیزی است که موهبت الهی و موهبت طبیعی درک و صبت کردن به زبانها را از هم جدا می کند. مفسر زبان به حرف گوینده گوش می دهد و آن را برای شنوندگانی که شناختی از آن زبان ندارند، ترجمه می کند. موهبت سخن گفتن به زبانها، بر اساس گفته پولس و توضیحات مربوط به این موهبت در اعمال رسولان، برای رساندن پیام خدا به شخص دیگری به زبان خودش استفاده می شد. اگر مردم زبان تفسیر شده را نمی فهمیدند، این موهبت دیگر نه فایده ای داشت و نه ضرورتی. هدف از این کار، رشد کلیسا بود (اول قرنتیان فصل 14 آیه های 5 و 12).
یکی از مشکلات کلیسای قرنتیان این بود که سخن گویان به زبانها در جلسات کلیسایی زمانی از موهبت خود استفاده می کردند که مفسر و افرادی که به آن زبانها سخن می گفتند، حضور نداشتند. در نتیجه فرد سخنگو به زبانهای بیگانه، در حالی صحبت می کرد و توجه دیگران را به خود جلب می کرد که مخاطبی نداشت و گفته هایش برای همه بی معنی بود. پولس تاکید داشت که زبانهای صحبت شده در کلیسا حتما باید تفسیر شوند: «اما وقتی با ديگران خدا را عبادت می‌كنم، ترجيح می‌دهم پنج كلمه به زبانی سخن بگويم كه همه بفهمند و استفاده كنند، تا اينكه هزاران كلمه به زبانهای غير تكلم كنم كه كسی نمی‌فهمد» (اول قرنتیان فصل 14 آیه 19). شنیدن حرفهایی که اعضای کلیسا متوجه آنها نمی شدند، فایده ای نداشت. استفاده از این موهبت فقط برای خودنمایی، کار خودخواهانه و بی فایده ای است. پولس به کلیسای قرنتیان گفت اگر دو یا سه نفر در جلسات می خواهند به زبانها سخن بگویند، باید کسی که موهبت تفسیر زبانها را دارد نیز حضور داشته باشد. در واقع «اگر كسی نباشد كه ترجمه كند، ايشان بايد در سكوت با خود و با خدا به زبانهای غير سخن گويند، نه در حضور همه و با صدای بلند» (اول قرنتیان فصل 14 آیه 28).
موقتی بودن موهبت سخن گفتن به زبانها یعنی که موهبت تفسیر زبانها نیز موقتی بود. اگر موهبت سخن گفتن به زبانها در کلیسای امروزی نیز وجود داشت، باید مطابق با کتاب مقدس و قابل فهم می بود (اول قرنتیان فصل 14 آیه 10). هدف این موهبت رساندن پیام خدا به شنونده ای بود که آن زبان را بلد نبود (اعمال رسولان فصل 2 آیه های 6 تا 12)، این کار با نظم و به جای خود انجام می شد (اول قرنتیان فصل 14 آیه 40). «خدا هرج و مرج را دوست ندارد، بلكه هماهنگی و نظم و ترتيب را.همانگونه كه در تمام كليساها مشاهده می‌شود» (اول قرنتیان فصل 14 آیه 33).
English
"موهبت الهی تفسیر زبانها چیست؟
