سوال
"غریبه گفتاری یا گِلوسُولالیا چیست؟
جواب
غریبه گفتاری یا "گِلوسُولالیا"، پدیده ای که گاهی اوقات "سخنان خلسه ای" نیز نامیده می شود، در واقع بیان صداهای نامفهوم و شبه زبانی در حالت خلسه است. غریبه گفتاری یا "گِلوسُولالیا" برخی اوقات با "زنوگلوسیا" که در واقع عطیۀ کتاب مقدسی زبانهاست، اشتباه گرفته می شود. اما "گِلوسُولالیا" تکلم به زبانهای غیر موجود است، در حالیکه "زنوگلوسیا" قابلیت تکلم سلیس به زبانی است که گوینده هرگز قبلاً آن را نیاموخته است.
مضاف بر این، در حالیکه "زنوگلوسیا" یک قابلیت ذاتی و یا طبیعی نیست، مطالعات نشان داده که "گِلوسُولالیا" یک رفتار آموختنی است. تحقیق بعمل آمده توسط مرکز پزشکی لوتری نشان می دهد که "گِلوسُولالیا" به راحتی و با دستورالعملهایی ساده، قابل یادگیری است. متقابلاً، دیده شد که دانشجویان توانستند در غیاب هر گونه نشانه هایی از بهت خلسه گونه یا نشئگی، "تکلم به زبانها" را بروز دهند. آزمایش دیگری که بر روی شصت دانشجو انجام شد، نشان داد که بعد از گوش دادن به یک نمونۀ یک دقیقه ای از "گِلوسُولالیا"، 20% آنها قادر بودند دقیقاً آن را تقلید کردند. بعد از تمرین بیشتر، 70% آنها توانستند موفق به این کار شوند.
تقریباً در هر گوشه از دنیا می توان "گِلوسُولالیا" را مشاهده کرد. ادیان بت پرست در همه جای دنیا شیفته زبانهاست و از خود بیخود هستند. این شامل "شامان ها" در سودان، مذهب "شانگو" در سواحل غربی آفریقا، مذهب "زور" در اتیوپی، مذهب "وودوو" در هائیتی، و بومیان آمریکای جنوبی و استرالیا می شود. زمزمه ها و سخنان نامفهوم که توسط مردان مقدس، بعنوان بینش عمیق رمزآلود استنباط می شود، یک رسم باستانی است.
اساساً دو جنبه در "گِلوسُولالیا" وجود دارد. اول صحبت کردن یا زمزمه کردن با صداهای شبه زبانی است. عملاً هر کسی قادر است آن را انجام بدهد؛ حتی بچه ها قبل از اینکه صحبت کردن را یاد بگیرند، می توانند زبان واقعی را هرچند نامفهوم تقلید کنند. این چیز غیر معمولی نیست. جنبۀ دیگر"گِلوسُولالیا"، خلسه و یا بروز سرخوشی نشئه گونه است. البته اینهم موضوعی غیر عادی نیست، گرچه این دشوارتر است که آگاهانه آنرا انجام دهیم تا اینکه صرفاً صداهایی شبیه به زبان را ادا کنیم.
عده ای از مسیحیان، بخصوص در درون جنبش پنطیکاستی هستند که اعتقاد دارند توضیحی مافوق طبیعی برای "گِلوسُولالیا" شبیه به آنچه در عهد جدید توصیف شده، وجود دارد. این عده اعتقاد دارند هدف اصلی عطیۀ تکلم به زبانها این است که نشان دهد روح القدس بر آنها ریخته می شود، درست شبیه روز پنطیکاست (اعمال ۲)، که قبلتر توسط یوئیل نبوت شده بود (اعمال ۱۷:۲).
در میان آن کلیساهای مسیحی که "گِلوسُولالیا" را تا حدی حمایت می کنند، توافق نظر یکسانی راجع به طرز کار آن وجود ندارد. برای مثال، برخی قاطعانه بر این باورند که در حقیقت این عطیه از روح القدس است، در حالیکه، برخی دیگر آن را کم اهمیت جلوه می دهند، و می گویند که پولس تعلیم داد که عطیۀ "تکلم به زبانها"، به اندازه سایر عطایای روح القدس اهمیت ندارد ( نگاه کنید به اول قرنتیان ۱۳). همچنین، عده ای نیز تمایل دارند که اصلاً دربارۀ آن صحبت نکنند تا به تفرقه در کلیسا در مسائلی این چنینی دامن نزنند یا اینکه صرفاً آن را یک تجربه روان شناختی تلقی کرده و بدین شکل موضوع را مختومه کنند. در آنسو، عده ای نیز "گِلوسُولالیا" را بعنوان فریبی از شیطان می دانند.
زبانهای نامتعارف، در سراسر دنیا شنیده و درک می شود، اما زبانهای موجود وقتیکه بعنوان "سخنان خلسه ای" و یا "زبانها"بیان می شوند، شنیده و درک نمی شوند. چیزیکه می شنویم، سرشار از مبالغه و گزاف، ادعاها، سردرگمی و شلوغی است. حقیقتاً نمی توانیم اعلام کنیم، آنطوریکه در زمان کلیسای اولیه است، که "هر یک می‌شنویم [درک می کنیم] که به زبان زادگاه ما سخن می‌گویند" (اعمال رسولان ۸:۲).
به سادگی می توان گفت، تمرین"گِلوسُولالیا"، عطیۀ کتاب مقدسی زبانها نیست. پولس این را برای ما روشن می کند که هدف اصلی عطیۀ تکلم به زبانها، نشانه ای برای بی ایمانان است و برای اینکه خبر خوش یعنی انجیل مسیح پخش شود (اول قرنیتان ۱۹:۱۴، ۲۲).
English
"غریبه گفتاری یا گِلوسُولالیا چیست؟
