سوال
قانون طلائی چیست؟
جواب
قانون طلائی اصطلاحی است که به اصل گفته شده توسط عیسی مسیح در موعظه سرکوه اشاره می کند. عبارت «قانون طلائی» در کتاب مقدس نیست، درست مانند عبارت «موعظه سرکوه» که در کتاب مقدس نیامده است. این عناوین برای سهولت یادگیری کتاب مقدس توسط گروه مترجمان کتاب مقدس اضافه شدند. اصطلاح «قانون طلائی» در قرن 16 تا 17 میلادی به این گفته عیسی مسیح نسبت داده شد.
چیزی که ما از آن به عنوان قانون طلائی یاد می کنیم به متی فصل 7 آیه 12 اشاره می کند: « پس آنچه می‌خواهيد ديگران برای شما بكنند، شما همان را برای آنها بكنيد. اين است خلاصهٔ تورات و كتب انبیا». عیسی مسیح قلب انسان و خودخواهی آن را می شناخت. او در آیه قبلی درباره سنگدلی انسان صحبت می کند (آیه 11). قانون طلائی عیسی مسیح به ما استانداردی می دهد تا انسان ذاتا خودخواه اعمال خود را ارزیابی کند: بر کس مپسند آنچه ترا نیست پسند.
مفهوم این آیه این است که: «با دیگران همانطوری رفتار کن که دوست داری آنها با تو رفتار کنند. این تمامی قانون پیامبران است». این قانون از لاویان فصل 19 آیه 18 گرفته شده است و عیسی مسیح به زیبایی تمامی عهد قدیم را در یک اصل خلاصه کرد: « از همسايهٔ خود انتقام نگيريد و از وی نفرت نداشته باشيد بلكه او را چون جان خويش دوست بداريد زيرا من خداوند، خدای شما هستم». بازهم می بینیم که به ذات خودخواه بشر اشاره می شود، و این دستور از نقص انسان برای چگونگی رفتار او با دیگران استفاده می کند.
انسان همیشه خواستار احترام، عشق و قدردانی بوده است، بدون توجه به اینکه آیا استحقاقش را دارد یا نه. عیسی مسیح از این خواسته درونی انسان برای ارتقاء ویژگی خداپسندانه استفاده کرد. آیا می خواهید به شما احترام گذاشته شود؟ پس به دیگران احترام بگذارید. آیا دوست دارید با مهربانی با شما سخن گفته شود؟ پس با مهربانی با دیگران حرف بزنید. «دادن بهتر از گرفتن است» (اعمال رسولان فصل 20 آیه 35). قانون طلائی همچنین بخشی از دومین دستور بزرگ است که بعد از دستور دوست داشتن خدا آمده است (متی فصل 22 آیه های 37 تا 39).
نکته جالب در مورد قانون طلایی این است که ادیان و فسلفه های دیگر قانونی مانند این ندارند. قانون طلائی مسیح یک قانون مقابله به مثل با اخلاق گراهای غیر مسیحی نیست. معمولا منتقدان لیبرال و انسان گراهای سکولار تلاش می کنند تا قانون طلائی را یک اصل مشترک در بین همه ادیان توضیح دهند، اما اینطور نیست. دستور عیسی مسیح یک تفاوت جزئی، اما مهم دارد. خلاصه ای از گفته های ادیان شرقی این موضوع را روشن می کند:
• کنفسیوس گرایی: «کاری که نمی خواهی دیگران در حق تو انجام دهند با آنها نکن» (کتاب منتخبات کنفسیوس فصل 15 بخش 23).
• هندوئیسم: «خلاصه وظایف شما این است: کاری که باعث رنجش تو می شود با دیگران انجام نده» (مهاباراتا فصل 5 بخش 1517).
• بودیسم: «کاری که باعث رنجش تو می شود در حق دیگران نکن» (اوداناوارگا فصل 5 بخش 18).
این گفته ها شبیه قانون طلائی هستند اما به شکل منفی بیان شده و حالت مجهول دارند. قانون طلائی عیسی مسیح یک دستور مثبت برای نشان دادن عشق و محبت است. ادیان شرقی می گویند «انجام ندهید»؛ اما عیسی مسیح می گوید «انجام بده». ادیان شرقی می گویند که بررسی کردن رفتار منفی کافی است، عیسی مسیح می گوید به دنبال راه ها برای انجام کار خوب باشید. به دلیل طبیعت «برعکس» گفته های غیر مسیحی، آنها به عنوان «قانون نقره ای» توصیف می شوند.
برخی عیسی مسیح را متهم به وام گرفتن این ایده از ادیان شرقی کرده اند. اما گفته های بالا در کنفسیوس گرایی، هندوئیسم و بودیسم در بین سال های 400 تا 500 قبل از میلاد مسیح نوشته شده اند. عیسی مسیح این قانون را از کتاب لاویان (نوشته شده حدود 1450 قبل از میلاد) گرفته است. بنابراین منبع قانون طلائی عیسی مسیح تقریبا هزار سال قبل تر از منابع «قانون نقره ای» است. چه کسی از چه کسی قرض گرفته است؟
دستور به دوست داشتن چیزی است که اخلاقیات مسیحیت را از اصول اخلاقی دیگر ادیان جدا می کند. در حقیقت، کتاب مقدس دستور رادیکالی برای دوست داشتن دیگران حتی دشمنان دارد (متی فصل 5 آیه های 43 تا 44، خروج فصل 23 آیه های 4 تا 5). این دستور در هیچ دین دیگری وجود ندارد.
اطاعت از دستور مسیح مبنی بر دوست داشتن دیگران نشانه بارز یک مسیحی واقعی است (یوحنا فصل 13 آیه 35). در واقع، مسیحیان اگر دیگران را دوست نداشته باشند نمی توانند ادعا کنند که خدا را دوست دارند: «اگر كسی ادعا می‌كند كه خدا را دوست دارد، اما از همنوع خود متنفر است، دروغ می‌گويد؛ چون اگر كسی نتواند همنوعی را كه می‌بيند، دوست داشته باشد، چگونه می‌تواند خدايی را كه نديده است، دوست بدارد؟» (اول یوحنا فصل 4 آیه 20). قانون طلائی دربردارنده این مفهوم است و فقط متعلق به کتاب مقدس یهودی-مسیحی می باشد.
English
قانون طلائی چیست؟
