سوال
«کارهای خوب نتیجه و ثمره ی نجات هستند» یعنی چه؟
جواب
افسسیان فصل 2 آیه های 8 تا 9 به وضوح می گوید که با ما انجام کارهای خوب نجات پیدا نمی کنیم. در حقیقت، قبل از اینکه نجات را دریافت کنیم کارهای ما نتوانستند خدا را خشنود کنند؛ حتی بهترین و درست ترین کارهای ما نیز در برابر جلال خدا بسیار ناچیزند (نگاه کنید به رومیان فصل 3 آیه 20 و اشعیا فصل 64 آیه 6). ما فقط به دلیل مهربانی و بخشندگی خداوند است که می توانیم نجات پیدا کنیم، و او راهی را برای ما فراهم کرده که بتوانیم با اینکه گناهکار هستیم در نظر او پاک و بیگناه شویم (مزامیر فصل 86 آیه 5؛ افسسیان فصل 2 آیه 4). عیسی مسیح فدای گناهان ما شد (دوم قرنتیان فصل 5 آیه 21) و ما پاکی و بی گناهی را از او به ارث بردیم. نجات یک مبادله الهی است: تبادل تکه تکه های تلاش های خود ما با کمال عیسی مسیح. ما حال می توانیم در نظر خدا پاک و مقدس شویم، برای اینکه مرگ و رستاخیز او بهای کارهای بد ما را پرداخت کرد(رومیان فصل 5 آیه 1). به ما گفته شده که عیسی مسیح را مانند یک لباس بی عیب و بدون لکه بپوشیم (رومیان فصل 13 آیه 14).
روح القدس در لحظه ی نجات به درون قلب فرد توبه کننده می آید (اعمال رسولان فصل 2 آیه 38). دیگر نفس ما فرمانده ی زندگی نیست، بلکه عیسی مسیح فرماندهی زندگی ما را در دست می گیرد؛ این یعنی عیسی مسیح خدای ما است (رومیان فصل 10 آیه 9؛ کولسیان فصل 2 آیه 6). همه چیز تغییر می کند و ما زندگی را از زاویه دید خدا می بینیم نه خودمان. همانطور که جان نیوتون می گوید، «روزی گم شده بودم اما حال پیدا شدم، کور بودم و حال بینا شدم.»
گناهانی که روزگاری حتی بدون اینکه به آنها فکر کنیم انجامشان می دادیم، امروز محکومیت را در نظر ما می آورند. شناخت خدا یعنی گناه را طوری ببینیم که او می بیند: «هر که به خانوادهٔ خدا ملحق می‌شود و فرزند خدا می‌گردد، به راه گناه نمی‌رود، زیرا او از طبیعت و حیات الهی برخوردار می‌شود. بنابراین، دیگر نمی‌تواند گناه کند، زیرا در او زندگی تازه‌ای شکل گرفته است که از خدا جریان می‌یابد» (اول یوحنا فصل 3 آیه 9). به عبارت دیگر، ایماندار یک الگوی رو به کاهش گناه را در زندگی خود می بیند. البته ایمانداران همچنان گناه خواهند کرد اما روش زندگی آنها دیگر همراه با گناه نخواهد بود. زندگی قدیمی بدون عیسی مسیح با زندگی جدید همراه با عیسی مسیح تفاوت خواهد داشت. یک ایمانداری که دوباره متولد شده است، با رفتار و شیوه زندگی نشان می دهد که توبه کرده است (متی فصل 3 آیه 8). نجات به ما قدرت می دهد تا در روح القدس زندگی کنیم و اوست که کارهای خوب را در زندگی ما تولید می کند (غلاطیان فصل 5 آیه 16)
افسسیان فصل 2 آیه 10 می گوید، « زیرا ما ساختۀ دستِ خداییم، و در مسیحْ عیسی آفریده شده‌ایم تا کارهای نیک انجام دهیم، کارهایی که خدا از دیرباز تدارک دیده تا در آنها سلوک کنیم.» هدف خدا از نجات ما تنها رهانیدن ما از جهنم نبود بلکه او می خواهد تا ما هویت و خوبی او را در جهان منعکس کنیم. خدا از دیدن اینکه ما روز به روز بیشتر شبیه پسرش می شویم خوشحال می شود (رومیان فصل 8 آیه 29). ما به شکل خدا آفریده شدیم (پیدایش فصل 1 آیه های 26 تا 27). گناه این تصویر را مخدوش کرده بود و وقتی خداوند ما را با خون عیسی مسیح دوباره به دست آورد این تصویر مخدوش شده را دوباره احیا کرد و به ما رهایی بخشید تا به آن چیزی تبدیل شویم که برایش خلق شده ایم. وقتی روح القدس درون ما ساکن می شود ما را به انجام کارهایی ترغیب می کند که باعث جلال خداوند می شوند (یوحنا فصل 14 آیه 26). تمایل ما برای خوشنودی خدا به تناسب شناخت و درک ما از او رشد می کند و بیشتر می شود. در جستجوی جلب رضایت خدا بودن است که به انجام کارهای خوب می انجامد.
اینکه بگوییم کسی نجات پیدا کرده اما تغییر نکرده است در تضاد با آن چیزی است که کتاب مقدس آموزش می دهد. ظاهر زندگی بسیاری از مردم، مسیحی به نظر می رسد اما روش زندگی آنها تغییر نکرده است. این نوع نجات واقعی نیست بلکه یک ایمان مرده است (یعقوب فصل 2 آیه 26). وقتی وارد یک اتاق تاریک می شوید و لامپ را روشن می کنید قاعدتا انتظار دارید اتاق روشن شود اما اگر این اتفاق نیفتد متوجه می شوید که یک جای کار ایراد دارد. از نظر منطقی نمی توان گفت چراغ روشن است وقتی اتاق همچنان تاریک است. نور به طور طبیعی تاریکی را از بین می برد. وقتی یک قلب تاریک، روشنایی نجات را دریافت می کند، روشن می شود (یوحنا فصل 12 آیه 46)، اولویت ها و خواسته ها تغییر خواهند کرد، و زندگی برای اولین بار به روشنی دیده می شود. اگر تاریکی گناه همچنان ادامه داشته باشد می توانیم به این نتیجه برسیم که نوری وارد نشده است.
دیدگاه کتاب مقدسی دیگری که درباره نجات وجود دارد این است که خداوند می خواهد زندگی ما میوه و ثمره داشته باشد (نگاه کنید به غلاطیان فصل 5 آیه های 22 تا 23). او باغبان تاکستان، عیسی مسیح تاک و ما شاخه های آن هستیم. شاخه ها به طور طبیعی به تاک وصل هستند و پشتیبانی، توانایی میوه دهی و حیات خود را از تاک می گیرند. عیسی مسیح گفت، «من تاک هستم، شما نیز شاخه‌های من. هر که در من بماند و من نیز در او، میوهٔ فراوان می‌دهد، چون جدا از من هیچ کاری از شما ساخته نیست» (یوحنا فصل 15 آیه 5). هدف تاکستان تولید هرچه بیشتر میوه است. کارهای خوب به دنبال نجات می آیند.
بنابراین ما گرچه نمی توانیم با انجام کارهای خوب نجات پیدا کنیم اما ثمره ی دریافت نجات واقعی، کارهای خوب است. یک ایماندار درست مانند نوزاد تازه متولد شده ی در حال رشد، بعد از دریافت نجات و تولد دوباره روز به روز رشد می کند. البته هر یک از ما به سرعت های و روش های متفاوتی رشد می کنیم اما به هر حال تولد دوباره باعث رشد می شود. اگر یک نوزاد رشد نکند حتما یک جای کار ایراد دارد. هیچکسی انتظار ندارد نوزاد برای همیشه نوزاد بماند و وقتی رشد می کند و بزرگتر می شود روز به روز بیشتر به والدین خود شبیه می شود. ما نیز به همین شکل بعد از نجات دوباره متولد می شویم، رشد می کنیم و هر روز بیشتر به پدر آسمانی مان شبیه می شویم. این تنها زمانی امکان پذیر است که در او بمانیم و اجازه بدهیم تا هویت خودش را در ما دوباره تولید کند (یوحنا فصل 15 آیه 4).
کارهای خوب، نجات تولید نمی کنند بلکه نجات، کارهای خوب تولید می کند. عیسی مسیح به پیروانش گفت، «به همین شکل، بگذارید کارهای نیک شما مانند نور بر مردم بتابد، تا آنها این کارها را ببینند و پدر آسمانی‌تان را ستایش کنند» (متی فصل 5 آیه 16)
English
«کارهای خوب نتیجه و ثمره ی نجات هستند» یعنی چه؟
