سوال
آیا مسیحیان مجاز به خوردن غذای حلال مسلمانان می باشند؟
جواب
کلمه حلال در عربی به معنای مجاز می باشد و به غذا، اشیاء یا کارهایی اشاره می کند که در اسلام مجاز می باشد. در کنار بقیه موارد، حیوان حلال گوشت باید با چاقوی تیز کشته شود و خون آن جاری شده و تخلیه شود. حیوانات گوشتخوار، پرندگان شکاری یا گوشتی که آلوده به مواد غیرمجاز است را نمی توان استفاده کرد. این تنها روش قابل قبول تهیه کردن گوشت است. مشکل زمانی شروع می شود که هنگام قصابی نام الله به زبان می آید. بسیاری بر این باورند که این کار به معنی قربانی کردن این حیوان برای یک خدای دروغین یا همان بت است.
پولس در حدود دو هزار سال پیش در نامه اش به کلیسای قرنتس درباره اجازه خوردن گوشت حیواناتی صحبت کرد که برای بت ها قربانی شده بودند، برای اینکه موضوع در آن کلیسا به یک معضل تبدیل شده بود. در قرنتس، مانند بقیه شهرهای روم، تنها گوشتی که در بازار در دسترس بود گوشت های قربانی شده برای بت ها بود. پولس به قرنتیان گفت که بت چیزی نیست وقدرتی ندارد. بت حیوانات را نیافریده و یا آن حیوان را برای صاحبش مهیا نکرده است (اول قرنتیان فصل 8 آیه 4). مسئله غذا یا بت نبود بلکه اهمیت دادن به دیگران بود. مسیحیان بالغ این مطلب را درک می کنند که غذا، برای بت قربانی شده باشد یا نه، یک مسئله خنثی است. ایمانداران در اینکه از آن غذا بخورند یا نه، آزادند. اما این آزادی و حق انتخاب بدون عشق به دیگران بی فایده است. اگر خوردن گوشت قربانی بت ها به دیگران ضرر می رساند نباید خورده شود. بسیار از فقرای قرنس تنها می توانستند از گوشت قربانی ها استفاده کنند، گوشت برای آنها برابر با ادامه حیات بود. این ایمانداران «ضعیفتر» هنوز از بند مفهوم دینی این نوع گوشت رها نشده بودند. بنابراین اگر خوردن نوعی گوشت توسط ایماندار قوی تر می تواند ایمان دار ضعیف تر را به انجام کاری بکشاند که گمان می کند اشتباه است گناه تلقی می شود (رومیان فصل 14 آیه 23). از نظر پولس، وضعیت ایمانی یک ایماندار مهمتر از غذایی است که می خورد.
پولس به شرح جزئیات بیشتری می پردازد و می گوید وقتی گوشت را از بازار می خرید، نپرسید از کجا آمده است. اگر برای صرف غذا به خانه دوست خود می روید از او نپرسید که آن غذا از کجا آمده است. اگر داوطلبانه به شما گفته شد که آن گوشت قربانی است از آن نخورید (اول قرنتیان فصل 10 آیه های 23-33).اما پولس می گوید برای وجدان خودتان از خوردن آن گوشت خودداری نکنید برای اینکه وجدان شما باید بداند که می توانید آزادانه از آنچه خدا فراهم کرده لذت ببرید (اول قرنتیان فصل 10 آیه 30) – بلکه وجدان و فکر کسی که گوشت را تهیه کرده است مهم می باشد. اگر یک برادر ضعیف تر آن را به شما پیشنهاد می دهد ممکن است شما را به گناه بکشاند. اگر یک غیرایماندار آن را به شما تعارف می کند در این صور ممکن است به طور ضمنی در حال صحه گذاشتن به بتی که برای او قربانی شده است دیده شوید. به هر حال تا زمانیکه آن فرد موضوع را مطرح نکند مشکلی وجود نخواهد داشت.
اعمال رسولان فصل 15 آیه های 23-29 تعبیر دیگری ارائه می دهد. در اینجا بزرگان کلیسای نامه ای به نوایمانداران انطاکیه، سوریه و قیلیقیه می نویسند و به آنها دستورعمل هایی می دهند: «... فقط گوشت حيواناتی كه برای بتها قربانی می‌شوند و گوشت حيوانات مردار و خون نخوريد.» دلیل این مغایرت چیست؟ دلیل آن می تواند مکان جغرافیایی باشد. انطاکیه، سوریه و قیلیقیه از قرنس به اسرائیل نزدیک تر می باشند. نوایمانداران غیریهودی با ایمانداران یهودی که هنوز به سنت یهود وابسته بودند، ارتباط بیشتری داشتند. قوانین مربوط به غذا مانند مسئله ختنه در اعمال رسولان و فصل 15 آیه های 1-12 اتحاد در کلیسا را بیشتر می کرد. اما قرنتس در یونان است و پیدا کردن گوشتی که برای بت ها قربانی نشده باشد بسیار سخت بود.
غذای حلال هم چیز متفاوتی نیست. همه اینها را یک خدا برای ما مهیا کرده است. اعلام نام یک خدای دروغین تاثیر فیزیکی یا روحانی بر روی غذا ندارد. اما ما هم باید مانند اهالی قرنتس با محبت رفتار کنیم. اگر با کسانی بودیم که غذا حلال را غلط می دانند باید از خوردن آن اجتناب کنیم. اگر کسی که غذا را مهیا کرده به ما بگوید که حلال است، باید از خوردن آن دوری کنیم و با این کار نشان دهیم که حاکمیت خدای دروغینی که این غذا به او اختصاص داده شده را نمی پذیریم. اگر در رستوران، بازار، مدرسه یا خانه ای که فکر می کنیم غذای حلال ارائه می شود، می توانیم از آن بخوریم و از خدای یکتای حقیقی سپاسگزاری کنیم.
English
آیا مسیحیان مجاز به خوردن غذای حلال مسلمانان می باشند؟
