سوال
اگر خداوند از قربانی کردن انسان ها متنفر است، پس چرا عیسی مسیح برای پرداخت بهای گناهان ما قربانی شد؟
جواب
کتاب مقدس به وضوح می گوید خداوند از قربانی کردن انسان ها متنفر است. جوامع بت پرست اطراف اسرائیلی ها، انسان ها را به عنوان بخشی از مراسم پرستش خدایان دروغین شان قربانی می کردند. خداوند چنین پرستشی را نفرت انگیز می نامد و انزجار خود از آن را اعلام می کند (تثنیه فصل 12 آیه 31؛ فصل 18 آیه 10). علاوه بر این، قربانی کردن انسان در عهد قدیم به کارهای شرورانه ای مانند جادوگری و غیبگویی مرتبط بود که این کارها نیز از نظر خدا نفرت انگیزند (دوم پادشاهان فصل 21 آیه 6). بنابراین اگر خدا از قربانی کردن انسان ها متنفر است، پس چرا عیسی مسیح را روی صلیب قربانی کرد و چگونه آن قربانی توانست بهای گناهان ما را بپردازد؟
شکی نیست که اگر قرار است مردم امیدی برای زندگی ابدی داشته باشند، یک قربانی برای گناهان ضروری بود. لزوم ریخته شدن خون برای پوشاندن گناهان را خداوند تاسیس کرد (عبرانیان فصل 9 آیه 22). در واقع، خدا اولین کسی بود که برای پوشاندن موقتی گناه آدم و حوا یک حیوان را قربانی کرد. او پس از اینکه آدم و حوا را نفرین کرد، یک حیوان را کشت، خون آن حیوان سرازیر شد، از پوست آن حیوان برای آدم و حوا لباس درست کرد (پیدایش فصل 3 آیه 21)، و در نتیجه رسم قربانی حیوانات برای گناهان از آنجا آغاز شد. خداوند در احکام شریعتی که به موسی داد دستور عمل های بسیار دقیق و متعددی مبنی بر چگونگی اهدای حیوانات قربانی، زمان و شرایط آنها داد. این روش تا زمانیکه عیسی مسیح آمد تا آن قربانی کامل و نهایی شود ادامه داشت و پس از آن دیگر نیازی به قربانی حیوانات نبود. «در حالی که می‌بینیم این قربانیها همه ساله، به جای آنکه وجدان مردم را آسوده کند، خاطرهٔ تلخ نافرمانی‌ها و گناهانشان را به یادشان می‌آورد. زیرا محال است که خون گاوها و بزها واقعاً لکه‌های گناه را پاک سازد» (عبرانیان فصل 10 آیه های 3 تا 4).
دلایل متعددی وجود دارند که چرا قربانی شدن عیسی مسیح بر روی صلیب، ممنوعیت قربانی کردن انسان ها را نقض نمی کند. اول از همه، عیسی مسیح فقط یک انسان نبود. اگر او فقط یک انسان بود قربانی شدن او نیز موقتی میشد برای اینکه زندگی یک انسان نمی تواند گناهان همه انسان ها را بپوشاند. همچنین زندگی یک انسان فانی نمی تواند بهای گناه بر ضد خدای ابدی را بپردازد. تنها یک قربانی ابدی می توانست این کار را انجام دهد، یعنی اینکه تنها خود خدا می توانست بهای گناهان بشر را بپردازد. تنها خدای ابدی می توانست بدهی گناهی که به خودش وجود داشت را بپردازد. به همین دلیل بود که خدا باید انسان میشد و میان آنها زندگی می کرد (یوحنا فصل 1 آیه 14). هیچ قربانی دیگری کافی نبود.
دلیل دوم این است که خدا عیسی مسیح را قربانی نکرد. بلکه عیسی مسیح به عنوان خدا در جسم انسان خودش را قربانی کرد. هیچکسی او را مجبور به انجام آن کار نکرد. او در یوحنا فصل 10 آیه 18 در این مورد صحبت می کند و می گوید که خود را با تصمیم و اراده خودش فدا کرد: «کسی نمی‌تواند به زور جانم را بستاند. من داوطلبانه آن را فدا می‌کنم. زیرا اختیار این را دارم که جانم را فدا کنم، و اختیار آن را دارم تا آن را باز پس بگیرم. این اختیار را پدرم به من داده است.» خدای پسر خودش را برای خدای پدر قربانی کرد تا قوانین شریعت موسی را به طور کامل به سرانجام برساند. قربانی شدن عیسی مسیح یکبار برای همیشه - برعکس قربانی های موقتی - با رستاخیز همراه بود. او زندگی خود را فدا کرد، سپس دوباره آن را باز پس گرفت، و به این وسیله زندگی ابدی را به همه کسانی اهدا میکند که به او ایمان می آورند و فداکاری او برای پرداخت گناهان را می پذیرند. او این کار را از روی عشق به پدر و همه کسانی که پدر به او داد (یعنی ایمانداران)، انجام داد (یوحنا فصل 6 آیه های 37 تا 40).
English
اگر خداوند از قربانی کردن انسان ها متنفر است، پس چرا عیسی مسیح برای پرداخت بهای گناهان ما قربانی شد؟
