سوال
چرا پاکی و بی گناهی مسیح باید به ما منتسب شود؟
جواب
عیسی مسیح در موعظه بالای کوه این کلمات را به زبان آورد: «پس شما باید کامل باشید، همان‌گونه که پدر آسمانی شما کامل است» (متی فصل 5 آیه 48). عیسی مسیح در انتهای موعظه، تصور غلط مخاطبان خود از احکام شریعت موسی را تصحیح می کند. او در متی فصل 5 آیه 20 به مخاطبان خود می گوید برای ورود به پادشاهی خداوند باید از دینداران فریسی (عالمان دینی احکام شریعت) برتر باشند.
سپس در متی فصل 5 آیه های 21 تا 48، احکام شریعت را از اساس و پایه دوباره تعریف می کند، از پیروی ظاهری از احکام که از نظر فریسیان پرهیزکاری و پاکی به حساب می آمد انتقاد می کند و به لزوم اطاعت بیرونی و درونی از احکام خداوند تاکید می کند. او می گوید، «شما احکام را از گذشتگان شنیده اید اما من شخصا آنها را به شما می گویم» تا تفاوت بین شنیدن تعالیم احکام شریعت با آنچه عیسی مسیح دوباره تفسیر می کند را مشخص کند. اطاعت از احکام شریعت بیش از اجتناب از قتل، زنا یا شکستن سوگند است. او اطاعت واقعی را به این شکل تعریف می کند که حتی نباید از دست برادر خود عصبانی بشوید، حتی نباید در قلب خود نظر شهوت آلود داشته باشید، و نباید اصلا سوگند بخورید. در پایان این مطالب یاد میگیریم که باید از پاکی مورد نظر فریسیان برتر باشیم و این پاکی از کامل بودن می آید.
واکنش طبیعی به این موضوع این است که «خوب، من نمی توانم کامل باشم» و این پاسخ کاملا درست است. عیسی مسیح در انجیل متی قوانین خدا را به دو قانون خلاصه می کند: خدای خود را با تمامی دل و جان و فکر و توان دوست داشته باش و همسایه ات را نیز مانند خودت دوست داشته باش(متی فصل 22 آیه های 37 تا 40). این هدف بسیار تحسین برانگیز است اما آیا واقعا تا به حال کسی وجود داشته است که خدای خود را با تمامی دل و جان و توان و فکر، و همسایه اش را مانند خودش دوست داشته باشد؟ گفتار، کردار و اعمال ما باید از عشق به خدا و همسایه مان سرچشمه بگیرد. اگر با خودمان کاملا صادق باشیم باید بپذیریم که ما هرگز به این سطح از روحانیت نمی رسیم.
حقیقت مطلب اینجاست که ما با تکیه بر خودمان و تلاشی که می کنیم باز هم نمی توانیم مانند پدر آسمانی کامل باشیم. ما خدا را با تمامی دل و جان و فکر و توان دوست نداریم. ما همسایه مان را به اندازه خود دوست نداریم. ما مشکلی به نام گناه داریم که همراه با آن به دنیا آمده ایم و با تکیه بر خودمان نمی توانیم بر عواقب آن پیروز شویم. گناه تمامی ابعاد وجود ما را تحت تاثیر خود قرار داده است. گناه روی گفتار، کردار و افکار ما تاثیر گذاشته است. به عبارت دیگر، گناه همه چیز ما را آلوده کرده است. بنابراین مهم نیست که چقدر سعی می کنیم خوب باشیم؛ در هر صورت، باز هم نمی توانیم به معیار کامل خداوند برسیم. کتاب مقدس می گوید همه کارهای خوب ما در برابر پاکی خداوند مانند یک پارچه کثیف است (اشعیا فصل 64 آیه 6). پاکی و درستی ما هر اندازه هم که تلاش کنیم هرگز کافی نیست و نخواهد بود
به همین دلیل است که عیسی مسیح یک زندگی کامل همراه با اطاعت از قوانین خدا با تمامی فکرو توان و دل و جانش داشت. ماموریت عیسی مسیح تنها فدا کردن جای خود روی صلیب برای گناهان ما نبود، بلکه او باید کاملا پاک و بیگناه نیز زندگی می کرد. الهی دان ها به این «اطاعت فعال و اطاعت منفعل مسیح» می گویند. اطاعت فعال به زندگی کامل و بیگناه مسیح اشاره می کند. هرکاری که او انجام می داد کامل و بی نقص بود. اطاعت منفعل به اطاعت مسیح از مصلوب شدن اشاره می کند. او با اراده و میل خود به روی صلیب رفت و اجازه داد بدون هیچ مقاومتی مصلوب شود (اشعیا فصل 53 آیه 7). اطاعت منفعل او بهای گناهان ما را در نظر خدا پرداخت کرد، و اطاعت فعال است که کمالی که خدا از ما می خواهد را به ما می دهد.
پولس رسول می نویسد، «اما اکنون خدا راهی پیش پای ما قرار داده تا بدون انجام مطالبات شریعت، بتوانیم عادل شمرده شویم، راهی که در نوشته‌های موسی و انبیای یهود، وعدۀ آن داده شده است. ما با ایمان آوردن به عیسی مسیح، عادل شمرده می‌شویم. این در مورد هر کس که ایمان بیاورد، صدق می‌کند. هیچ فرقی هم نمی‌کند که یهودی باشد یا غیریهودی» (رومیان فصل 3 آیه های 21 تا 22). پاکی و درستی خداوند از طریق ایمان به عیسی مسیح به ما داده می شود. به این پدیده «پاکی منتسب»گفته می شود. نسبت دادن چیزی به کسی یعنی ویژگی خاصی را به او نسبت دهیم. ما وقتی به عیسی مسیح ایمان می آوریم، خداوند پاکی کامل او را به حساب ما می گذارد و از نظر او کامل می شویم. «زیرا خدا مسیح را که هرگز گناه نکرد، در راه ما گناه ساخت، تا ما بتوانیم به‌واسطۀ مسیح در پیشگاه خدا مقبول واقع شویم» (دوم قرنتیان فصل 5 آیه 21).
با ایمان به عیسی مسیح، نه تنها پاکی او به ما نسبت داده می شود بلکه گناهان ما نیز به حساب او گذاشته می شوند. عیسی مسیح اینگونه بدهی گناهان ما به خدا را پرداخت کرد. او هیچ گناهی نداشت اما همچنان که روی صلیب زجر می کشید، گناهان ما روی دوش او گذاشته شد تا به جای ما برای آنها بمیرد. او برای پرداخت جریمه گناه رنجی کشید که ما سزاوار آن بودیم. به همین دلیل است که پولس می گوید، «طبیعت کُهنۀ من با او مصلوب شد. پس دیگر من نیستم که زندگی می‌کنم، بلکه مسیح است که در من زندگی می‌کند! و این زندگی که در بدن خاکی می‌کنم، به‌واسطۀ ایمان و توکل به پسر خداست که مرا محبت نمود و خود را برای من فدا ساخت» (غلاطیان فصل 2 آیه 20).
ما با پاکی و درستی منتسب از مسیح می توانیم در نظر خدا مانند عیسی مسیح بیگناه دیده شویم. ما به خودی خود پاک و درست نیستیم، بلکه صاحب پاکی و درستی مسیح شده ایم. خداوند وقتی با ما معاشرت می کند کامل بودن ما را نمی بیند بلکه کمال مسیح را در ما می بیند. ما در عمل همچنان گناهکاریم، اما به واسطه لطف خداوند در برابر احکام او پاک و بیگناه در نظر گرفته می شویم.
در داستانی که عیسی مسیح درباره یک جشن عروسی نقل کرد، مهمانان «چه خوب و چه بد» از گوشه و کنار خیابان به جشن آورده شدند (متی فصل 22 آیه 10). همه مهمانان در یک چیز با هم مشترک بودند: به همه آنها لباس مخصوص عروسی داده شده است. آنها نباید با لباس های کثیفی که در خیابان به تن داشتند وارد جشن عروسی می شدند بلکه باید لباسی می پوشیدند که پادشاه فراهم کرده بود. این داستان تصویر زیبایی از انتساب پاکی مسیح به ماست. به ما به عنوان مهمانان خانه خدا، لباس های سفید پاکی عیسی مسیح داده شده است. ما این لطف خدا را با ایمان به عیسی مسیح دریافت می کنیم.
English
چرا پاکی و بی گناهی مسیح باید به ما منتسب شود؟
