سوال
در فاصله زمانی بین عهد قدیم و عهد جدید چه اتفاقی افتاد؟
جواب
زمان بین آخرین نوشته های عهد قدیم و ظهور مسیح به عنوان «دوره بین دو عهد» شناخته شده است. این دوره از زمان ملاکی نبی (حدود 400 قبل از میلاد) تا موعظه یحیی تعمید دهنده (حدود 25 میلادی) طول کشید. به خاطر اینکه در طی دوره بین ملاکی تا یحیی هیچ کلام نبوتی از جانب خدا نبود، برخی این دوره را «400 سال سکوت» نامیده اند. جو سیاسی، مذهبی، و اجتماعی اسرائیل در طول این دوره به طرز قابل ملاحظه ای تغییر کرد. بسیاری از آنچه اتفاق افتاد توسط دانیال نبی پیش بینی شده بود. (نگاه کنید به فصلهای 2، 7، 8، و 11 کتاب دانیال و آن را با رویدادهای تاریخی مقایسه کنید).
اسرائیل در حدود 532 تا 332 پیش از میلاد تحت کنترل امپراطوری پارس قرار داشت. پارسیان با اندکی دخالت اجازه دادند که یهودیان آداب دینی خود را انجام دهند. به آنها حتی اجازه داده شد که معبد را بازسازی کنند و در آن پرستش کنند (دوم تواریخ فصل 36 آیه های 22-23؛ عزرا فصل 1 آیه های 1-4). این دوره زمانی شامل 100 سال آخر دوره ی عهد قدیم و 100 سال اول دوره ی بین دو عهد بود. این دوره زمانی که در آن صلح و رضایت نسبی برقرار بود تنها آرامش قبل از طوفان بود.
اسکندر کبیر پیش از دوره ی بین دو عهد، داریوش پارسی را شکست داد و فرمانروایی یونانی را به جهان عرضه کرد. اسکندر از دانش آموزان ارسطو بود و در سیاست و فلسفه یونان فرهیخته بود. اسکندر ترویج فرهنگ یونانی در سرزمین های زیر سلطه خود را اجباری کرده بود. در نتیجه، کتاب مقدس عبری به یونانی ترجمه شد و تبدیل به ترجمه مشهور هفتادگانی شد. اکثر ارجاعات عهد جدید از متون عهد قدیم از ترجمه هفتادگانی برگرفته شده است. اسکندر آزادی مذهبی را برای یهودیان روا داشت، با وجود اینکه کماکان سبک زندگی یونانی را به شدت ترویج می داد. این برای اسرائیل خوشایند نبود چرا که فرهنگ یونانی بسیار دنیوی، انسان محورانه، و کفرآمیز بود.
بعد از مرگ اسکندر، یهودیه تحت حکمرانی مجموعه ای از خلفا قرار گرفت که نقطه اوج آن پادشاه سلجوقی، آنتیخوس اپیفانس بود. آنتیخوس پا را از منع کردن آزادی مذهبی برای یهودیان فراتر گذاشت. در حوالی 167 قبل از میلاد، او سلسله کاهنان را برانداخت و به معبد بی حرمتی کرد و آن را با حیوانات ناپاک و قربانگاه بت پرستانه نجس کرد (نگاه کنید به مرقس فصل 13 آیه 14 برای رویداد مشابهی که در آینده قرار بود به وقوع بپیوندد). عمل آنتیخوس از نظر مذهبی مساوی با تجاوز بود. سرانجام، مقاومت یهود در برابر آنتیخوس که با رهبری یهودای مکابی و حشمونیان صورت گرفت، روال کاهنی را بازگرداند و معبد را رهایی داد. دوره طغیان مکابی ها، دوره جنگ، خشونت، و مبارزات داخلی بود.
حدود 63 قبل از میلاد، پمپه رومی اسرائیل را فتح کرد و تمام یهودیه را تحت کنترل قیصر قرار داد. این واقعه سرانجام به آنجا رسید که هیرودیس توسط امپراطور و سنای روم پادشاه یهودیه شد. این همان ملتی است که از یهودیان مالیات می گرفت و آنها را تحت کنترل خود داشت و سرانجام مسیح را بر صلیبی رومی اعدام کرد. فرهنگهای رومی، یونانی، و عبری اکنون در یهودیه با هم آمیخته شده بودند.
در طی دوره ی اشغال گری های یونان و روم، دو گروه سیاسی/ مذهبی مهم در اسرائیل ظهور کردند. فریسیان سنتهای شفاهی (سینه به سینه) خود را به شریعت موسی اضافه کردند و در نهایت، قوانین خودشان را مهمتر از قوانین خدا تلقی کردند (نگاه کنید به مرقس فصل 7 آیه های 1-23). در حالیکه تعالیم مسیح اغلب با فریسیان توافق داشت، اما او بر ضد شریعت گرایی پوچ و توخالی آنان و عدم ترحم و دلسوزیشان به پا خاست. صدوقی ها نماینده اشراف زادگان و ثروتمندان بودند. صدوقی ها که از طریق شورای عالی یهود قدرت را در دست داشتند، به جز کتب موسی، تمام کتب عهد قدیم را رد کردند. آنها به رستاخیر ایمان نداشتند و عموماً دنباله روی یونانیان بودند و آنها را به غایت می ستودند.
رویدادهای دوره ی بین دو عهد زمینه را برای آمدن مسیح مهیا کرد و تاثیر شگرفی بر مردم یهود داشت. هم یهودیان و هم بت پرستان سایر ملل از مذهب ناراضی شده بودند. بت پرستان شروع به زیر سوال بردن اعتبار چند خدایی کرده بودند. رومیان و یونانیان از افسانه هایشان دست کشیده و به کتب مقدس عبری که حال به زبان یونانی یا لاتین به آسانی در دسترس بود کشیده می شدند. اما یهودیان دلسرد بودند. باری دیگر، آنها مغلوب شده و مورد ستم قرار گرفته و آلوده شده بودند. امید کم و کمتر می شد؛ ایمان حتی کمتر از آن بود. آنها یقین داشتند که تنها چیزی که می توانست آنها و ایمانشان را نجات دهد ظهور مسیح بود. نه تنها مردم برای مسیح حاضر و آماده بودند، بلکه خدا نیز به طرق دیگری در حرکت بود: رومیان جاده ها را ساخته بودند (که به انتشار انجیل کمک کرد)؛ همه زبان مشترکی داشتند، زبان یونانی آن روزگار (زبان عهد جدید)؛ و آرامش و آزادی نسبی برای سفر وجود داشت (که به انتشار گسترده انجیل کمک کرد).
عهد جدید این داستان را تعریف می کند که امید چطور آمد، نه تنها برای یهودیان، بلکه برای تمام جهان. تکمیل پیشگویی ها درباره مسیح توسط بسیاری از کسانی که جویای او بودند پیش بینی و تشخیص داده شد. داستانهای افسر رومی، مردان حکیم، و نیقودیموس فریسی نشان می دهد که عیسی توسط افرادی از فرهنگهای مختلف به عنوان مسیح به رسمیت شناخته شد. «400 سال سکوت» دوره ی بین دو عهد با بزرگترین داستانی که تاکنون گفته شده است یعنی انجیل عیسی مسیح شکسته شد!
English
در فاصله زمانی بین عهد قدیم و عهد جدید چه اتفاقی افتاد؟
