سوال
آیا خدا حاکم مطلق است یا ما حق انتخاب داریم؟
جواب
وقتی درباره حق انتخاب و اراده آزاد حرف می زنیم معمولا به موضوع نجات (رستگاری) مرتبط می شود و می خواهیم بدانیم که سرنوشت ابدی ما دقیقا در دستان چه کسی قرار دارد.
هر نوع بحث درباره آزادی اراده و حق انتخاب انسان باید با درک ذات و طبیعت انسان آغاز شود چون انسان محدود به طبیعت خود است. یک زندانی می تواند آزادانه در سلول خود قدم بزند اما آزادی او محدود به دیوار های سلولش است و نمی تواند فراتر از آن دیوار ها برود، و خواست او اهمیتی ندارد. این قانون در مورد انسان ها نیز به کار می رود. انسان به دلیل ذات گناه آلود خود درون سلول شرارت و فساد گیر افتاده است و این تباهی به همه ابعاد وجودی او سرایت کرده است. همه بخش های وجودی انسان – بدن جسمانی، ذهن و خواسته های ما اسیر گناه است. ارمیا حالت قلب انسان را به این شکل بازگو می کند: «هیچ چیز مانند دل انسان فریبکار و شرور نیست؛ کیست که از آنچه در آن می‌گذرد آگاه باشد؟» (ارمیا فصل 17 آیه 9). ذهن انسان در حالت ذاتی و طبیعی، جسمانی و شهوانی است نه روحانی. «اگر اجازه دهیم طبیعت گناه‌آلودمان بر فکر و ذهن ما مسلط باشد، نتیجه‌ای جز مرگ حاصل نمی‌گردد. اما چنانچه اجازه دهیم روح‌القدس بر افکارمان مسلط باشد، نتیجه‌اش حیات و آرامش خواهد بود. طرز فکر و ذهنی که تحت سلطۀ طبیعت گناه‌آلود ما قرار دارد، با خدا دشمنی دارد، و مطیع شریعت خدا نیست، و نمی‌تواند هم باشد» (رومیان فصل 8 آیه های 6 تا 7). این آیه ها می گویند که ما قبل از ایمان به عیسی مسیح و نجات، در حالت دشمنی با خدا قرار داشتیم و تمایل و توانایی اطاعت از او و پیروی از دستوراتش را نداشتیم. کتاب مقدس به روشنی به ما می گوید که انسان با طبیعت ذاتی خود نمی تواند خوبی و تقدس را انتخاب کند. به عبارت دیگر، اراده ی آزاد برای انتخاب خدا را ندارد برای اینکه اراده او آزاد نیست، درست مانند یک زندانی در سلولش گرفتار طبیعت و ذات نفسانی خوش است.
پس انسان چگونه می تواند نجات پیدا کند؟ افسسیان فصل 2 آیه 1 مراحل نجات را عنوان می کند. ما که در گناهان خود مرده بودیم از طریق عیسی مسیح نجات پیدا کرده و زنده شدیم. انسان مرده توانایی زنده کردن خود را ندارد چون قدرت لازم برای انجام این کار را ندارد. ایلعازر چهار روز مرده و در قبر خود دراز کشیده بود و نمی توانست هیچ کاری برای دوباره زنده کردن خودش انجام دهد. عیسی مسیح بالای سر او آمد و دستور داد زنده شود و زنده شد(یوحنا فصل 11). ما از نظر روحانی مرده ایم و توانایی زنده شدن را نداریم. اما «با وجود اینکه گناهکار بودیم، مسیح را فرستاد تا در راه ما فدا شود» (رومیان فصل 5 آیه 8). او ما را از قبرهای روحانی فراخوانده و به ما طبیعتی کاملا نو اعطا می کند، طبیعتی که مانند ذات کهنه، آلوده به گناه نیست (دوم قرنتیان فصل 5 آیه 17). خداوند روح های ناامید و تنهای ما را دید و از روی لطف و عشق، پسرش را فرستاد تا با قربانی شدن روی صلیب ما را آزاد کند. با لطف خداوند و از طریق هدیه ایمان نجات پیدا کردیم، او این هدیه را به ما داد که به عیسی مسیح ایمان بیاوریم. لطف و بخشش خداوند، ایمان و نجات هدایای رایگانی هستند که خدا قبل از خلقت جهان انتخاب کرده به چه کسانی بدهد (افسسیان فصل 1 آیه 4). چرا او این راه را انتخاب کرد؟ چون « او ما را از پیش تعیین کرد تا به‌واسطۀ عیسی مسیح، فرزندخواندگان او گردیم. این امر کاملاً مطابق بود با ارادۀ او و موجب خشنودی‌اش می‌گردید. پس خدا را به سبب فیض پرجلالی که به رایگان بر ما فرو ریخته، می‌ستاییم، فیضی که متعلق به پسر محبوبش می‌باشد» (افسسیان فصل 1 آیه های 5 تا 6). باید این موضوع را درک کنیم که برنامه نجات برای جلال خداوند طراحی شد نه انسان. ما هم باید فیض و جلال او را ستایش کنیم. اگر ما راه نجات را انتخاب کنیم، فیض آن به چه کسی میرسد؟ به خود ما. و خداوند برای ما روشن کرده که جلال خود را به کسی نمی دهد (اشعیا فصل 48 آیه 11).
پرسشی که مطرح میشود این است که از کجا بدانیم چه کسی از ابتدای خلقت انتخاب شده تا نجات پیدا کند؟ راهی برای دانستن آن وجود ندارد. به همین دلیل باید مژده انجیل که نجات از طریق ایمان به عیسی مسیح است را به همه جهان برسانیم و به همه بگوییم که توبه کنند تا هدیه رایگان لطف الهی را دریافت نمایند. دوم قرنتیان فصل 5 آیه 20 می گوید ما باید از دیگران بخواهیم تا قبل از اینکه دیر شود با خدا آشتی کنند. ما نمی دانیم خداوند چه کسی را برای نجات از سلول گناه انتخاب می کند. این انتخاب را به خود او واگذار می کنیم و به وظیفه خود یعنی رساندن پیام انجیل به همگان می پردازیم. عیسی مسیح کسانی که به سمت او می آیند را هرگز از دست نخواهد داد (یوحنا فصل 6 آیه 37).
English
آیا خدا حاکم مطلق است یا ما حق انتخاب داریم؟
