سوال
چرا یهودا به عیسی مسیح خیانت کرد؟
جواب
با اینکه نمی توانیم کاملاً از این امر مطلع شویم که چرا یهودا به عیسی خیانت کرد، اما از یک سری مسائل اطمینان داریم. نخست اینکه، گرچه یهودا به عنوان یکی از دوازده شاگرد انتخاب شد (یوحنا فصل 6 آیه 64)، اما تمام شواهد کتاب مقدسی به این حقیقت اشاره می کنند که او هرگز معتقد نبود که عیسی خداست. او حتی ممکن بود قانع نشده باشد که عیسی همان مسیح موعود است (چنانکه یهودا آن را درک نمود). یهودا برخلاف شاگردان دیگر که عیسی را «خداوند» خواندند، هرگز از این عنوان برای او استفاده نکرد، در عوض او را «ربی» صدا کرد، که نشان می‌دهد عیسی برای او چیزی بیش از یک معلم نبود. در حالی که شاگردان دیگر گاه گاهی اظهار ایمان و وفاداری می کردند (یوحنا فصل 6 آیه 68، فصل 11 آیه 16)، اما یهودا هرگز این کار را نکرد و به نظر می رسد که در این زمینه سکوت اختیار نمود. این فقدان ایمان به عیسی اساس تمام موارد دیگری است که در ادامه فهرست بندی شده اند. همین موضوع درباره ما نیز صادق است. اگر ما نتوانیم عیسی را به عنوان خدای مجسم، و تنها کسی که می تواند برای گناهانمان بخشش فراهم نماید تشخیص دهیم- و نجات ابدی که در پی آن می آید- با مشکلات متعدد دیگری روبرو خواهیم شد که از دیدگاه اشتباه ما نسبت به خدا نشات می گیرد.
دوم اینکه یهودا نه تنها به مسیح ایمان نداشت، بلکه رابطه شخصی اندکی با او داشت یا اصلاً با او رابطه نداشت. زمانی که انجیل ها دوازده شاگرد را فهرست می کند، آنها را به همان ترتیب کلی فهرست می کند البته با تفاوتهای اندکی (متی فصل 10 آیه های 2-4؛ مرقس فصل 3 آیه های 16-19؛ لوقا فصل 6 آیه های 14-16). این باور وجود دارد که ترتیب کلی اسامی شاگردان نشان دهنده نزدیک بودن رابطه شخص آنها با عیسی مسیح است. با وجود این تفاوتهای اندک، پطرس و برادران یعقوب و یوحنا در اول این لیست قرار دارند، که به میزان نزدیک بودنشان به عیسی مسیح مطابقت دارد. یهودا همواره آخر این لیست قرار دارد که می تواند نشان دهنده فقدان رابطه شخصی او با مسیح باشد. علاوه بر این، تنها دیالوگی که بین عیسی و یهودا ثبت شده، درباره توبیخ یهودا از سوی عیسی به خاطر اظهار نظر حریصانه او نسبت به کار مریم (یوحنا فصل 12 آیه های 1-8)، انکار خیانتش (متی فصل 26 آیه 25) و عمل خیانت او (لوقا فصل 22 آیه 48) می باشد.
سوم اینکه، یهودا تا حدی از طمع پر گشت که توانست نه تنها به اعتماد مسیح بلکه به اعتماد دیگر شاگردان نیز خیانت کند، همانطور که در یوحنا فصل 12 آیه های 5-6 می خوانیم. یهودا احتمالاً صرفاً بدین خاطر اشتیاق پیروی از عیسی را داشت که جمعیت پیروان گسترده را می دید و فکر می کرد می تواند از سودی که برای گروه جمع می شد منفعت ببرد. اینکه یهودا مسئول دخل و خرج گروه بود نشان دهنده علاقه اش به پول بود (یوحنا فصل 13 آیه 29).
بعلاوه، یهودا مانند بسیاری از مردم آن زمان معتقد بود که مسیح موعود قصد دارد امپراتوری روم را براندازد و قدرت به دست گرفته و بر اسرائیل فرمانروایی کند. یهودا احتمالاً به این امید از عیسی پیروی کرد که با روی کار آمدن قدرت سیاسی جدید از رابطه با او منفعت ببرد. جای شکی نیست که او انتظار داشت بعد از این دوره انقلاب، در میان برگزیدگان حکمران باشد. در زمان خیانت یهودا، عیسی به وضوح گفت که قرار است کشته شود نه اینکه شورشی بر ضد روم به پا کند. بنابراین یهودا مانند فریسیان با خود اندیشید که چون عیسی قرار نیست رومی ها را از میان بردارد، پس آن مسیح موعودی که انتظارش را داشت نیست.
آیات اندکی از عهد قدیم وجود دارند که به این خیانت اشاره می کنند، البته برخی از آنها نسبت به سایرین از جزئیات بیشتری برخوردار هستند. در اینجا به دو مورد اشاره می کنیم:
«حتی بهترين دوستم نيز كه به او اعتماد داشتم و نان و نمک مرا می‌خورد، دشمن من شده است» (مزامیر فصل 41 آیه 9؛ تحقق یافته در متی فصل 26 آیه های 14، 48-49) و «من به آنها گفتم: اگر مايليد، مزد مرا بدهيد. پس با سی تکه نقره مزد مرا دادند. خداوند به من فرمود: اين مبلغ هنگفتی را كه در مقابل ارزشت به تو دادند، نزد كوزه‌گر بينداز!» (زکریا فصل 11 آیه های 12-13؛ برای تحقق نبوت زکریا ر.ک. به متی فصل 27 آیه های 3-5). نبوتهای عهد قدیم نشان می دهند که خیانت یهودا بر خدا آشکار بود و خداوند مقتدرانه آن را از قبل به عنوان راهی که از طریق آن مسیح کشته می شود، طرح ریزی کرده بود.
اما اگر خیانت یهودا بر خدا روشن بود، آیا یهودا حق انتخاب داشت و آیا او مسئول نقش خود در این خیانت بود؟ برای بسیاری کنار هم قرار دادن مفهوم «اراده آزاد» (چنانکه اکثر مردم آن را درک می کنند) با اطلاع قبلی خدا از وقایع آینده دشوار است. و این بخاطر تجربه محدود ما از سیر خطی ما در تاریخ است. اگر ما معتقدیم که خدا خارج از محدوده زمانی وجود دارد و از آنجایی که همه چیز را قبل از شروع «زمان» آفرید، پس می توانیم درک کنیم که همه لحظات برای خدا به شکل حال است. ما زمان را به شکل خطی تجربه می کنیم- یعنی ما زمان را مانند یک خط مستقیم می بینیم و به تدریج از یک نقطه به نقطه دیگر حرکت می کنیم، گذشته ای که از آن عبور کردیم را به یاد می آوریم، اما قادر نیستیم آینده ای که پیش رو داریم را ببینیم. اما خدا خالق ازلی زمان است، او «در محدوده زمانی» قرار ندارد، بلکه بیرون از آن است. این کمک می کند که زمان را (در رابطه با خدا) یک سیر مدور بدانیم که خدا در مرکز آن قرار دارد و بنابراین به یک اندازه به تمام نقاط نزدیک است.
در هر حال، یهودا از ظرفیت کامل برای تصمیم گیری و انتخاب برخوردار بود- حداقل تا زمانی که «شیطان به درون او رفت» (یوحنا فصل 13 آیه 27)- و اطلاع قبلی خدا (یوحنا فصل 13 آیه های 10، 18، 21) به هیچ وجه توانایی یهودا برای هرگونه تصمیم گیری را تحت تاثیر قرار نمی دهد. در عوض، خدا به آنچه یهودا در نهایت انتخاب کرد، به عنوان امری انجام شده و در حال حاضر نگریست و عیسی به وضوح بیان کرد که یهودا مسئول انتخاب خود است و در مقابل آن پاسخگو خواهد بود. «يكی از شما دوازده نفر است كه حالا با من شام می‌خورد مرا تسلیم دشمن خواهد کرد» (مرقس فصل 14 آیه 18). توجه کنید که عیسی مشارکت یهودا را به عنوان خیانت توصیف می کند و در خصوص مسئولیت این خیانت، عیسی گفت: «من بايد بميرم، همانطور كه پيغمبران خدا از پيش خبر داده‌اند. اما وای بحال آنكه مرا تسليم به مرگ می‌كند. كاش هرگز به دنيا نمی‌آمد» (مرقس فصل 14 آیه 21). شیطان نیز در این خیانت دست داشت، همانطور که در یوحنا فصل 13 آیه های 26-27 می بینیم و او نیز مسئول و جوابگوی اعمال خود خواهد بود. خدا در حکمت خود قادر بود و هست که حتی از سرکشی و شورش شیطان به نفع بشر استفاده کند. شیطان به مصلوب شدن عیسی کمک کرد و گناه و مرگ بر روی صلیب مغلوب گردید و حال، نجاتی که خدا فراهم نمود، به رایگان در اختیار تمام کسانی است که عیسی مسیح را به عنوان نجات دهنده می پذیرند.
English
چرا یهودا به عیسی مسیح خیانت کرد؟
